Το όνομά του είναι Τζόι Αλεξάντερ, κατάγεται από την Τζακάρτα της Ινδονησίας και είναι μόλις έντεκα ετών. Θα μπορούσε να παίζει ποδόσφαιρο ή ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως τόσα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Εκείνος, όμως, παίζει πιάνο, πρόσφατα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο “My favorite things” (τα αγαπημένα μου πράγματα) και θα λάβει μέρος στο τζαζ φεστιβάλ του Νιούπορτ.
Όλα ξεκίνησαν από το οικογενειακό περιβάλλον του μικρού Τζόι. Οι γονείς του είναι μεγάλοι θαυμαστές της τζαζ μουσικής, ειδικά του Λούις Άρμστρονγκ. Όταν ο Τζόι ήταν έξι ετών, ο πατέρας του έφερε στο σπίτι ένα κίμπορντ μιας και ήταν και ο ίδιος ερασιτέχνης πιανίστας. Άρχισε να μαθαίνει στο γιο του τις βασικές νότες. Αργότερα, ο Τζόι άκουγε μόνος του δίσκους και τραγούδια από το Youtube και μιμούνταν τις μελωδίες πατώντας τα πλήκτρα σα να είχε γεννηθεί με τη γνώση της μουσικής. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η φήμη του ταλέντου του εξαπλώθηκε και ήρθε πια ο καιρός να τον ακούσει και το κοινό των Ηνωμένων Πολιτειών. Βεβαίως, ο Τζόι έχει την πλήρη υποστήριξη της οικογένειάς του, η οποία με χαρά μετακόμισε από την Ινδονησία στη Νέα Υόρκη για να τον βοηθήσει στην εξέλιξη της μουσικής του καριέρας.
Ο παραγωγός του φεστιβάλ του Νιούπορτ, Τζορτζ Βέιν, ήταν πάντα διστακτικός στο να «κλείνει» για εμφανίσεις παιδιά-θαύματα. Πείστηκε όταν άκουσε τον μικρό να παίζει πιάνο. «Το στοιχείο που τον διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους νεαρούς μουσικούς είναι η ωριμότητα με την οποία προσεγγίζει την μουσική. Αν και το παίξιμό του είναι σύγχρονο έχει και την αίσθηση της ιστορίας της μουσικής», αναφέρει ο Βέιν χαρακτηριστικά.
Τράβηξε την προσοχή ακόμα και του διάσημου αμερικανού τρομπετίστα της τζαζ Γουίντον Μαρσάλις ο οποίος τον είδε για πρώτη φορά σε ένα βίντεο στο Youtube να παίζει μελωδίες των θρυλικών Τζον Κολτρέιν, Τελόνιους Μονκ και Τσικ Κορία. «Δεν έχει υπάρξει κανένας που να παίζει έτσι σε αυτή την ηλικία. Λάτρεψα το παίξιμό του, τον ρυθμό, την αυτοπεποίθηση, τον τρόπο που κατανοεί την μουσική», σχολίασε.
Ο εντεκάχρονος πιανίστας θαυμάζει τους Χόρας Σίλβερ, Μακ Κόι Τάνερ, Μπιλ Έβανς και Μπραντ Μελντάου. «Για μένα, η τζαζ είναι το “κάλεσμα” μου. Είναι ένα δώρο από τον Θεό. Αγαπώ την τζαζ γιατί μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα, να είμαι αυθόρμητος, να αυτοσχεδιάσω. Η τεχνική είναι σημαντική, αλλά εγώ παίζω πρώτα από την καρδιά μου. Θέλω να εξελιχθώ μέσα από την πρακτική και προκαλώ τον εαυτό μου να γίνεται καλύτερος κάθε μέρα», δηλώνει ο μικρός καλλιτέχνης.
Γιώτα Φλώρου
