Η «Φούντα» ήταν σατιρική εφημερίδα που εκδιδόταν από το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, διοικητής του οποίου ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας και έδρευε στο Τσακιρσάζ, βόρεια του Αφιόν Καραχισάρ στα μέσα του 1922. Η εφημερίδα κυκλοφορούσε κάθε Δευτέρα, οκτασέλιδη, σε μικρό σχήμα. Σε αντίθεση με τις άλλες εφημερίδες του είδους, που σώζονται στο ΕΛΙΑ, τυπωνόταν δακτυλόγραφη και όχι χειρόγραφη (από το 10ο φύλλο) και μοιραζόταν δωρεάν χωρίς συνδρομή. Στο ΕΛΙΑ υπάρχουν τα φύλλα της 24.4.1922, 19.6.1922, 5.7.1922.
Η ύλη της εφημερίδας περιλάμβανε γελοιογραφίες του Τ. Δέδε, σατιρικά στιχουργήματα και μικρά διηγήματα. Ο επισιτισμός είναι συχνά θέμα σάτιρας: «Γεια σας βουνά μ’ ατίμητα/βουνά μου πενεμένα/που μ’ άγρια χόρτα τρέφετε/πάντα εσείς εμένα…», «Γλυκιά μακαρονάδα μου/που έχεις πάρει φόρα/μεγάλη χάρη κάνε μας/ και άφησέ μας τώρα». Το ίδιο ισχύει και για τις ευρωπαϊκές δυνάμεις: «Παρίσι – Τ’ Ανατολικό/αφεύκτως θα λυθή/εκτός αν νέο κώλυμα/… τυχαίως ευρεθή».
Ενα από τα σημαντικότερα στοιχεία που διαφαίνεται από την ανάγνωση της εφημερίδας (κοινό σε όλες τις εφημερίδες που εκδίδονταν από στρατευμένους στο μικρασιατικό μέτωπο) είναι το αίσθημα εγκατάλειψής τους από την κυρίως Ελλάδα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απάντηση που δίνει η σύνταξη της εφημερίδας (στο φύλλο της 19.6.1922) σε άρθρο του Κώστα Αθάνατου στο «Ελεύθερον Βήμα» (10.6.1922) που στηλιτεύει την «εφημεριδομανία» των στρατευμένων. Η εφημερίδα απαντά ότι η «εφημεριδομανία» «οφείλεται κατά το πλείστον στην ανάγκην αντιδράσεως κατά της ανίας» όπως και τα άλλα μέσα διασκέδασης (θέατρο, κινηματογράφος, χοροδιδασκαλείο) που επινοήθηκαν από τους ίδιους τους φαντάρους για τη διασκέδασή τους. Η εφημερίδα «βγαλμένη από μας και γραμμένη με το ήσυχο πνεύμα που κυριαρχεί δω απάνω» αποτελεί απάντηση στη σαπίλα των αθηναϊκών εφημερίδων, που επιπλέον αδιαφορούν εντελώς για τα προβλήματα των στρατευμένων. Το συγκεκριμένο φύλλο περιλαμβάνει έκτακτο παράρτημα με τα αποτελέσματα των αθλητικών αγώνων του Β’ Σώματος Στρατού.
