Σε ένα πράγμα φαίνεται να συμφωνούν οι λαοί όσον αφορά στη γαλοπούλα: Της δίνουν ονόματα που αφορούν άλλους λαούς. Οι Αμερικάνοι την λένε turkey δηλαδή τούρκο. Οι Τούρκοι (οι άνθρωποι…) την ονομάζουν hindi<Hindistan= Ινδία.
Στα αιγυπτιακά αναφέρεται ως ελληνικό πουλί. Οι Ελληνες της λέμε γάλο ή γαλοπούλα, λέξη που προέρχεται από το λατινικό gallus και σήμαινε πτηνό της Γαλατίας. Στα γαλλικά λέγεται ντιντ, (dinde< poule d’Inde = πουλάδα Ινδίας).
Στη Γαλλία όμως, επειδή οι γαλοπούλες πρωτοδιακινήθηκαν από Ιησουίτες, σε πολλές τοπικές διαλέκτους η λέξη «jesuite» σημαίνει γαλοπούλα. Στα Εβραίικα τανρνεγκόλ λέγεται ινδός κόκορας. Στα αραβικά ονομάζεται ντικρουμί , δηλαδή Ρωμαίικος κόκορας.
Στα Βουλγαρικά έχει το όνομα μισίρκα εκ του Μισίρι που είναι η Αίγυπτος. Στα Ολλανδικά λέγεται καλκόεν, δηλαδή «από την Καλκούτα» (που βρίσκεται στην Ινδία). Στα Πολωνικά, Ιντικ, από την Ινδία. Για τους Πορτογάλους το πτηνό αυτό είναι «peru» = Περού.
Εν τω μεταξύ γιατί η λέξη Ινδία παίζει τόσο δυνατά είναι μια μεγάλη ιστορία. Ακόμη και εμείς το λέμε διάνο<ινδιάνο. Λέγεται λοιπόν ότι οι Ισπανοί κατακτητές που έφτασαν στο Μεξικό τον 17ο αιώνα συνάντησαν μεταξύ άλλων και γαλοπούλες. Επειδή όμως νόμιζαν ότι βρίσκονταν στις Ινδίες, τις ονόμασαν «ινδικές όρνιθες», ονομασία που αποτελεί μέχρι σήμερα τον επιστημονικό της όρο. Αυτή είναι μία εκδοχή. Υπάρχει και άλλη. Οτι δήθεν αυτοί που ανακάλυψαν την Αμερική ονόμασαν τις αμερικάνικες γαλοπούλες που βρήκαν εκεί τούρκους επειδή μέχρι τότε ένα παρόμοιο πτηνό το έπαιρναν οι Ευρωπαίοι μέσω των Τούρκων. Μύλος.
Εξαιτίας όλου αυτού του μπερδέματος έχουν γίνει διάφορες γλωσσικές παρεξηγήσεις ανεκδοτολογικού χαρακτήρα. Αληθινές ή όχι οι ιστορίες έχουν την ομορφιά τους.
Στις Σέρρες λοιπόν των τελευταίων χρόνων της οθωμανικής κατοχής ο πρόξενος της Ελλάδας, Αντώνης Σαχτούρης, ένα απόγευμα προτού φύγει από το προξενείο παράγγειλε «να σφάξουν το γάλο». Στο μυαλό του είχε να κάνει το τραπέζι σε φίλους του με μια γαλοπούλα που του είχαν στείλει πεσκέσι. Ομως, οι Σερραίοι τότε την γαλοπούλα την ονόμαζαν μισίρκα, όπως και οι Βούλγαροι. Αρα δεν κατάλαβαν τι τους ζήτησε ο πρόξενος. Κατάλαβαν κάτι άλλο.
Οταν επέστρεψε από τη δουλειά του τού είπαν ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε με τον γάλο. Θύμωσε ο Σαχτούρης. Μα μια τέτοια εύκολη δουλειά δεν μπορούσαν να κάνουν; «Είχε πολύ κόσμο στο Σαράι», του απάντησαν. «Τι δουλειά είχε ό γάλος στο Σαράι», αναρωτήθηκε ευλόγως ο Σαχτούρης. «Ηταν ντουναμάς» του είπαν. Ηταν δηλαδή η μεγάλη γιορτή του Σουλτάνου και υπήρχε πολύς κόσμος. Με τα πολλά βγήκε ένα νόημα. Οι Σερραίοι που όπως είπαμε δεν ήξεραν τη λέξη «γάλος» κατάλαβαν πως ο πρόξενος τούς είχε παραγγείλει να σφάξουν έναν Γάλλο αξιωματικό του οθωμανικού στρατού, ο οποίος είχε μπει στο μάτι των Ελλήνων από άλλες φορές, επειδή ήταν φανατικός βουλγαρόφιλος! Το διπλωματικό επεισόδιο ευτυχώς απεφεύχθη λόγω εορτής…
Και η υπάρχει βέβαια και η έκπληξη όσων διάβασαν στους New York Times ότι σφάχτηκαν 65.000 turkeys. Γάλοι δηλαδή και όχι Τούρκοι. Ξαναμπερδευτήκαμε.
