Τόπος: η ταράτσα ενός 49ώροφου ουρανοξύστη. Χρόνος: το παρόν ή το άμεσο μέλλον. Πρόσωπα: οι υπάλληλοι μιας χρηματιστηριακής εταιρείας από τις τρεις-τέσσερις που στεγάζουν τα γραφεία τους στο κτίριο. Τους βλέπουμε να ανεβαίνουν ως εδώ προκειμένου να επιδοθούν σε μια αγαπημένη αλλά απαγορευμένη στα πολυτελή γραφεία τους πράξη: το κάπνισμα. Το τσιγάρο αποτελεί βέβαια μόνο την αφορμή. Αυτά που το ακολουθούν και που συνωστίζονται μαζί του στη μικρή ταράτσα του ουρανοξύστη είναι η ζήλεια, η ίντριγκα, ο έρωτας, η προσπάθεια επικοινωνίας.
Οι ήρωες του Σέρτζι Μπελμπέλ, του 36χρονου ισπανού συγγραφέα, συστήνονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μέσα από το έργο του «Μετά τη βροχή» που ανεβαίνει την Τρίτη στον Εξώστη του θεάτρου «Αμόρε», σε μετάφραση Λεωνίδα Καρατζά και σκηνοθεσία Βαρβάρας Μαυρομάτη. «Το έργο είναι σύγχρονο και η γραφή του Μπελμπέλ δυνατή» μας λέει η σκηνοθέτις, που παίζει και στην παράσταση. «Τα πάντα γίνονται με απίστευτη ταχύτητα. Οι ήρωες προσπαθούν να επικοινωνήσουν ο ένας με τον άλλο, δεν έχουν όμως χρόνο. Οι ίδιοι βέβαια δεν προλαβαίνουν να αναλογιστούν το πρόβλημά τους και έτσι οι καταστάσεις που βιώνουν γίνονται τραγικές ενώ παράλληλα προκαλούν το γέλιο. Θα έλεγα ότι πρόκειται για μια πικρή κωμωδία».
Με επιρροές από τον Μπέκετ, ο ισπανός δημιουργός «παίζει» με τις σιωπές και την ελλειπτική γραφή, με τον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό. «Η σκηνοθεσία προσπάθησε να ακολουθήσει το πνεύμα του έργου», συνεχίζει η σκηνοθέτις, «δίνοντας την εντύπωση μιας άναρχης και την ίδια στιγμή στέρεης δόμησης».
Το «Μετά τη βροχή» του Σέρτζι Μπελμπέλ ανεβαίνει στον Εξώστη του «Αμόρε» σε μετάφραση Λεωνίδα Καρατζά. Σκηνοθεσία: Βαρβάρα Μαυρομάτη, σκηνικά-κοστούμια: Νίκος Νατσούλης, σύνθεση ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος. Παίζουν: Αγγελική Δημητρακοπούλου, Μπέσσυ Μάλφα, Λήδα Ματσάγγου, Αργύρης Ξάφης, Θεμιστοκλής Πάνου, Αννέζα Παπαδοπούλου, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.
