Οταν καίγεται ένα μνημείο, τσουρουφλίζονται και οι ψυχές των ανθρώπων. Πάσχουν όχι μόνο οι κάτοικοι της πόλης του ή της χώρας στην οποία ανήκει, αλλά και πολίτες άλλων χωρών, ακόμη και αν δεν το έχουν επισκεφθεί ποτέ. Αισθάνονται να χάνεται ένα μέρος της συλλογικής μνήμης. Αυτό συμβαίνει και με τη μεγάλη καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων, η οποία δεν είναι μόνο το γνωστότερο γοτθικό μνημείο του κόσμου, αλλά αντιπροσωπεύει την ιστορία, τα γράμματα και τις τέχνες αιώνων ενός έθνους.
Από πολλούς θεωρείται λανθασμένα ότι ο μεγάλος κίνδυνος για τα μνημεία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς είναι ο σεισμός, όμως από ιστορική άποψη τα καταστρεπτικά του αποτελέσματα είναι απειροελάχιστα σε σχέση με αυτά του πυρός, που κατέστρεψε ολόκληρους πολιτισμούς. Ισως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο ιαπωνικός πολιτισμός. Ολες οι μεγάλες κατασκευές, οι οχυρώσεις, τα δημόσια κτίρια, οι ναοί, οι κατοικίες ήταν από ξύλο, δηλαδή από εύφλεκτη ύλη, και κατακάηκαν. To Edo, το Τόκιο του 16ου- 19ου αι., χαρακτηρίστηκε ως η πόλη των πυρκαγιών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
