Αν χρειαστεί να φύγεις από το γραφείο στις 4 μ.μ. για να πας να πάρεις το παιδί σου, αυτό είναι αποδεκτό σε περισσότερες δουλειές πλέον. Αν όμως το πρωί εμφανιστείς στις 10 η ώρα, ετοιμάσου να σε κοιτάξουν στραβά.
Στον μετά την πανδημία χώρο εργασίας υπάρχει λιγότερη πίεση να είμαστε στο γραφείο μας επί οκτώ τουλάχιστον ώρες την ημέρα. Ομως έχει σημασία πότε δεν είμαστε παρόντες.
Τι συμβαίνει λοιπόν με την ώρα προσέλευσης και αποχώρησης; Νιώθουμε λιγότερο άσχημα να φύγουμε νωρίτερα το απόγευμα, αφού έχουμε ολοκληρώσει τις περισσότερες υποχρεώσεις μας και έχουμε περάσει χρόνο με το αφεντικό στο γραφείο. Πολλοί από μας συνδεόμαστε ξανά από το σπίτι το βράδυ, οπότε γίνεται απολύτως κατανοητό ότι το γεγονός ότι φεύγουμε πριν από τις 5 μ.μ. δεν σημαίνει ότι είμαστε τεμπέληδες.
Το να εμφανιστείς αργά το πρωί, όμως, είναι διαφορετικό. Ακόμα κι αν σκοπεύεις να αναπληρώσεις μένοντας στο γραφείο ως αργά, μπορεί να δίνεις την εντύπωση και να αισθάνεσαι ότι υστερείς έναντι των συναδέλφων που ήρθαν πιο νωρίς.
Είναι κομμάτι του θεάτρου της παραγωγικότητας, της παράστασης που δίνουμε στο γραφείο, στην οποία είναι βασικό να είσαι παρών και να σε βλέπουν για να παίξεις τον ρόλο του αφοσιωμένου υπαλλήλου. Οι μέθοδοι υποκριτικής περιλαμβάνουν τις προγραμματισμένες αποστολές μέιλ μετά το σχόλασμα, ώστε να φαίνεται ότι δουλεύεις ακόμα. Υπάρχει επίσης το λεγόμενο «coffee badging», δηλαδή η τακτική του να περνάς από το γραφείο για τόσο όσο χρειάζεται για να πιεις έναν καφέ και να φανεί ότι πήγες.
Δεδομένα από κινητά
Οι περισσότεροι από εμάς δεν θα φύγουμε αμέσως μόλις πιούμε έναν καφέ. Μια μελέτη για την ώρα προσέλευσης και αποχώρησης των υπαλλήλων γραφείου βοηθά στην ποσοτικοποίηση του επιτελεστικού χαρακτήρα των συνηθειών στον σημερινό χώρο εργασίας.
Οι Νεοϋορκέζοι φεύγουν από το γραφείο κατά μέσο όρο 13 λεπτά νωρίτερα σε σύγκριση με το 2019, σύμφωνα με την εταιρεία ακινήτων JLL. Για την καταγραφή των ωρών προσέλευσης και αποχώρησης χρησιμοποιήθηκαν ανώνυμα δεδομένα που συνέλεξε από κινητά τηλέφωνα.
Στο Ντάλας φεύγουν 18 λεπτά νωρίτερα και στο Σαν Φρανσίσκο 26. Η μελέτη της JLL κάλυψε μόνο τα κτίρια γραφείων ιδιοκτησίας της, αλλά η κλίμακα και η γκάμα των ενοικιαστών της εταιρείας επιτρέπουν να εξαχθούν ευρύτερα συμπεράσματα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, όπως έδειξαν τα δεδομένα από τα τηλέφωνα, οι εργαζόμενοι έρχονται στο γραφείο την ίδια ώρα όπως και άλλοτε.
Με τις διάφορες κοινωνικές υποχρεώσεις και τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών, η προσωπική μας ζωή είναι πιο πολύπλοκη το απόγευμα και το βράδυ. Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί οι πρωινές συνήθειες παραμένουν σχετικά αμετάβλητες. Παρ’ όλα αυτά, οι αντιλήψεις για το πώς πρέπει να είναι το εργασιακό πρόγραμμα ενός δραστήριου ατόμου επηρεάζουν τις αποφάσεις μας για τον καθημερινό προγραμματισμό.
Τα αφεντικά είναι συνήθως πρωινοί τύποι. Και φυσικά όλοι οι υπόλοιποι προσπαθούμε να τους δούμε με το που θα φτάσουμε.
Ορισμένες επιχειρήσεις συνεργάστηκαν με την JLL στη διεξαγωγή ενδελεχέστερων ερευνών με αντικείμενο την προσέλευση και αποχώρηση των υπαλλήλων. Οι έρευνες αυτές δεν περιλαμβάνουν μόνο την καρτοσήμανση αλλά και δεδομένα από τη χρήση του WiFi με σκοπό να γίνει κατανοητό επί πόσο χρόνο παραμένουν οι εργαζόμενοι στο γραφείο και πόσο δραστήριοι είναι όταν βρίσκονται εκεί.
«Ο καλύτερος δείκτης για την πρόβλεψη της παρουσίας ενός υπαλλήλου» – καλύτερος από οποιαδήποτε εταιρική πολιτική – «είναι η συμπεριφορά του προϊσταμένου του» λέει ο αντιπρόεδρος της JLL Κέβιν Κέλι. «Αν σκεφτείς τι εντύπωση δίνει, συχνά αυτό είναι που καθορίζει τα πάντα».
Και ύστερα είναι εκείνη η φωνή μέσα στο κεφάλι σου που σε μαλώνει γατί πηγαίνεις στο γραφείο μετά τις 9 π.μ., ενώ όλοι οι άλλοι πηγαίνουν νωρίτερα.
Η Ασλεϊ Γουάιτ, διευθύντρια μάρκετινγκ σε μια εταιρεία λογισμικού στην Τζόρτζια, λέει ότι κρίνεται με βάση την απόδοσή της και είναι τυχερή που έχει την ελευθερία να διαμορφώνει το ωράριό της η ίδια.
Κάποιες φορές την κοπανάει από το γραφείο στις 2 μ.μ. – χωρίς τύψεις – για να είναι στο σπίτι όταν θα κατέβουν τα παιδιά της από το σχολικό. Στο αυτοκίνητο στον δρόμο προς το σπίτι θα απαντήσει σε τηλεφωνήματα και ύστερα θα ανοίξει ξανά τον υπολογιστή της όταν φθάσει.
Οταν όμως τροποποιεί το πρωινό πρόγραμμα, νιώθει διαφορετικά. Η 38χρονη Γουάιτ συχνά ξεκινάει τη μέρα της με τηλεδιασκέψεις με συναδέλφους στην Ευρώπη από την ώρα που το σχολικό θα πάρει τα παιδιά, στις 6.52 π.μ. Ενίοτε, οι συναντήσεις αυτές την καθυστερούν και μπαίνει ντροπιασμένη στο γραφείο κατά τις 10 π.μ.
«Παρ’ όλο που ξέρω ότι δούλευα όλο το πρωί, δεν παύω να έχω αυτή την αίσθηση ότι είναι παράξενο που φθάνω τέτοια ώρα, επειδή η μέρα έχει ήδη ξεκινήσει» λέει.
Οταν το θέμα είναι να σε βλέπουν στο γραφείο, δεν έχουν όλες οι ώρες την ίδια αξία.
Η Αντρεα Ντέρλερ, που είναι επικεφαλής του τομέα έρευνας στην εταιρεία λογισμικού διαχείρισης ανθρώπινων πόρων Visier, πρόσφατα πήρε συνεντεύξεις από 50 μάνατζερ, οι οποίοι ανέφεραν ότι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν είναι η αξιολόγηση της παραγωγικότητας των υπαλλήλων. Σε κάποιους τομείς, όπως οι πωλήσεις, υπάρχουν σαφή μετρήσιμα κριτήρια. Σε πολλούς άλλους, όχι.
Οταν δεν υπάρχουν καθιερωμένοι κανόνες μέτρησης της αποδοτικότητας, οι μάνατζερ τείνουν να καταφεύγουν σε αμφιλεγόμενες ενδείξεις της επίδοσης, όπως τον αριθμό των ωρών που βλέπουν κάποιον να δουλεύει.
Το θέατρο της παραγωγικότητας μπορεί να φαίνεται σαν ένας τρόπος να ξεγελάσει κανείς το σύστημα, αλλά το να βελτιστοποιήσει κανείς το ωράριό του ώστε να επιτύχει να τον βλέπουν για όσο το δυνατόν περισσότερο στον χώρο εργασίας μπορεί να είναι μια έξυπνη μέθοδος για να του αναγνωριστεί δουλειά που διαφορετικά θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.
Συνδέονται από το σπίτι
«Δεν είναι πάντα κακό» λέει η Ντέρλερ. «Ολοι θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι οι άλλοι, είτε πρόκειται για το αφεντικό είτε για τους συναδέλφους μας, γνωρίζουν ότι είμαστε παραγωγικοί».
Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως αν κανείς εργάζεται σε ένα γραφείο όπου δεν είναι θεσμοθετημένο το ευέλικτο ωράριο.
Ενας από τους εταιρικούς ενοικιαστές της JLL στο Σικάγο, όπου οι εργαζόμενοι φεύγουν από το γραφείο κατά μέσο όρο 22 λεπτά νωρίτερα σε σύγκριση με έξι χρόνια πριν, μου είπε ότι η επιχείρηση δεν θέλει να «διαφημίζει» τη δυνατότητα αποχώρησης πριν από τις 5 μ.μ. Οι κανόνες δεν έχουν χαλαρώσει επισήμως, αλλά οι υπάλληλοι συχνά μπορούν να συνεννοηθούν με τους προϊσταμένους τους ότι θα φεύγουν νωρίτερα – με την προϋπόθεση ότι θα έρχονται το πρωί κατά τις 8 π.μ. ή θα συνδέονται ξανά το βράδυ από το σπίτι.
Οι περιορισμοί στην ευελιξία του ωραρίου μάς υπενθυμίζουν ότι οι περισσότεροι εργοδότες είναι διατεθειμένοι να κάνουν μια μικρή παραχώρηση, αλλά θέλουν να διασφαλίσουν ότι δεν θα το παρακάνουμε.
