Δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Ζούμε σε μια εποχή όπου ο θυμός αποκτά την αξία ενός κοινού νομίσματος. Από τις πλατείες ως τα μπλόκα και από τα εορταστικά τραπέζια ως τα WhatsApp groups, θυμωμένοι άνθρωποι θέλουν να βρουν το δίκιο τους, είτε έχουν είτε δεν έχουν, γιατί πλέον η έννοια του σωστού και δίκαιου έχει χάσει έδαφος από εκείνη του αναγκαίου.
Στις δημοσκοπήσεις αυτός ο θυμός εμφανίζεται σαν πλημμυρίδα και υποχωρεί σαν άμπωτη στο παλιρροϊκό φαινόμενο της Πλεύσης Ελευθερίας (12,5%, Metron Analysis, MEGA 18/12) και τα παραληρηματικά κρεσέντα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, της πολιτικού που έχει μάθει καλύτερα από τον καθένα να παίζει, αν όχι με το εκλογικό σώμα, σίγουρα με τον εκλογικό εγκέφαλο. Τη συλλογική συνείδηση.
Στο Pluribus βέβαια της Ζωής ή στην πραγματική ζωή και όχι στο Plauribus, οι ακόλουθοι της Πλεύσης Ελευθερίας και όσοι συμφωνούν με την πρόεδρο του κόμματος δεν είναι μονίμως χαρούμενοι, αλλά διαρκώς θυμωμένοι. Με έναν θυμό που δεν απευθύνεται μόνο εναντίον ενός προσώπου, αλλά προς ένα ολόκληρο σύστημα. Και μπορεί το μήνυμα να είναι καθολικά ακυρωτικό για οτιδήποτε εκφράζει αυτό το σύστημα, ποτέ όμως δεν προκύπτει κάποια εναλλακτική πρόταση από το αντισύστημα. Υπάρχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Σίγουρα, όμως, υπάρχει και ένα σόου για κάθε περίσταση.
Μόνο τον Δεκέμβριο η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει μπει στο ρινγκ με τον Αδωνι (που έτσι κι αλλιώς πολιτεύεται με κυνομαχίες), με τον Σκέρτσο, τον δημοσιογράφο Σωτήρη Μπολάκη ή ακόμα και τον Ουγγαρέζο. Μέχρι και με το «100» τα έβαλε, σαν αυτούς που καλούν στα τηλεφωνικά κέντρα για να πουν τον καημό τους. Μάλιστα, όσο καταναλώνεις social media content από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή παραμένεις συνδεδεμένος με το κανάλι της Βουλής, αντιλαμβάνεσαι ότι η πρώην Πρόεδρος της ελληνικής Βουλής το έχει πάει σε άλλο επίπεδο τον καβγά. Νιώθεις ότι κινείται κάπου μεταξύ ερμηνείας και προσεκτικής προετοιμασίας, ανάλογα με τον αντίπαλο, σαν να έχει κάνει scouting για να μελετήσει το σύστημά του.
Είναι πάντως δημοσκοπικά και προεκλογικά ενδιαφέρον αν η συσσώρευση θυμού θα γίνει ψήφος στις κάλπες και αν όσοι σήμερα απαντούν «Πλεύση Ελευθερίας» την ώρα της κρίσης θα ρίξουν ή θα κάνουν, τέλος πάντων, τον σταυρό τους εμπιστευόμενοι το ψηφοδέλτιο της Ζωής. Αγνωστο ποιοι θα το αποτελούν και ακόμα πιο ασαφές με ποιους θα γεμίσει τις παραπάνω έδρες που φαίνεται ότι θα έχει στο επόμενο κοινοβούλιο.
Η πρώτη, ωστόσο, απάντηση που παίρνεις από κάποιον που συμφωνεί με όσα λέει – κι όχι πάντα με όσα κάνει – η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι «τουλάχιστον κάποιος μιλάει».
Φωνάζει, δεν μιλάει.
