Οσοι έχουν μικρά παιδιά θα το καταλάβουν αμέσως. Υπάρχει μια στιγμή που σου πετάνε μια λέξη που έχει μεγάλη σημασία για εκείνα και εσύ μένεις παγωτό.
Εμένα μου το είπε ο Ερμής πριν από λίγους μήνες. «Six-seven». Το ξεστόμισε με ύφος ανθρώπου που αναφέρεται σε κάτι αυτονόητο, σχεδόν ντροπιαστικό να εξηγηθεί. Σαν να μιλούσε για τον ουρανό: υπάρχει, τι άλλο θες;
Ρώτησα: «Τι σημαίνει;». Λάθος. Μεγάλο λάθος. Το six-seven δεν σημαίνει με τον τρόπο που σημαίνουν οι λέξεις που η γενιά μου καταλαβαίνει. Δεν ορίζει, δεν περιγράφει, δεν διεκδικεί λεξιλογική σοβαρότητα. Κυκλοφορεί. Ανήκει. Αναγνωρίζεται.
Το six-seven γεννήθηκε από μια φωνητική παρανόηση, ένα μικρό γλωσσικό ατύχημα. Κάποιος άκουσε κάτι, κάποιος άλλος το επανέλαβε, και ύστερα το λάθος μπήκε σε τροχιά. Στην αρχή ήταν αστείο. Μετά έγινε αναφορά. Μετά κώδικας. Σήμερα λειτουργεί σαν μυστική χειραψία. Το λες για να δείξεις ότι είσαι «μέσα».
Τι σημαίνει λοιπόν; Σημαίνει είμαι εδώ, μαζί σας. Σημαίνει ξέρω. Σημαίνει παίζω στον ίδιο ρυθμό. Γλώσσα που επικοινωνεί πέραν του νοήματος. Ποια είναι η πληροφορία; Καμία. Το six-seven μεταφέρει συγχρονισμό. Απευθύνεται στο ένστικτο, όχι στο μυαλό. Είναι μια λέξη-νεύμα, ένα σινιάλο αναγνώρισης.
Εδώ βρίσκεται και το χάσμα των γενεών. Τα νέα παιδιά κολλάνε με λέξεις που ουσιαστικά δεν υπάρχουν, χωρίς να τα απασχολεί καθόλου η ανυπαρξία τους.
Γιατί αυτό που τα ενδιαφέρει δεν είναι η διάρκεια αλλά η ένταση. Η γλώσσα παύει να είναι αποθήκη νοημάτων, είναι πεδίο ταχύτητας.
Το six-seven είναι συμπιεσμένο νόημα. Ενα zip αρχείο από βίντεο, σχόλια, ειρωνεία, μετα-ειρωνεία, επανάληψη. Οποιος το ακούει εκτός δικτύου νιώθει αμέσως μειονεκτικά. Κάτι του λείπει, και αυτή η έλλειψη είναι μέρος του παιχνιδιού.
Κάπου εκεί έρχεται η είδηση. Το Dictionary.com το ανακηρύσσει «λέξη της χρονιάς». Εδώ γελάς και μαζί ανατριχιάζεις. Γιατί το six-seven υπάρχει όσο δεν το καρφιτσώνεις στον πίνακα. Αν αρχίζεις και το ερμηνεύεις, ξεθωριάζει. Αν το ορίσεις, πάει, πέθανε.
Για τον Ερμή, είναι απλώς ένας κωδικός της καθημερινότητας. Για εμένα είναι μια ένδειξη ότι η γλώσσα προχωρά με τυχαιότητες, με λάθη, με glitches που αποδεικνύονται δημιουργικά.
Η λέξη της χρονιάς δεν είναι λέξη. Είναι ένα «περίπου». Ανάμεσα στο έξι και στο επτά, μια γενιά μιλά ήδη πιο γρήγορα απ’ όσο προλαβαίνουμε να την ακούσουμε.
Και όταν, με αναπόφευκτη καθυστέρηση, ρωτάω «Αγόρι μου, τι σημαίνει αυτό;», το παιδί έχει ήδη μετακομίσει σε μια άλλη ταχύτητα νοήματος και μου έχει αφήσει το six-seven ως υπενθύμιση ότι η γλώσσα δεν με περιμένει, πετάει μπροστά.
