Παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Κυρίως διότι εκτός του προφανούς, ότι πρόκειται για ένα εκτεταμένο οικονομικό σκάνδαλο, διαθέτει και δυο-τρεις πτυχές οι οποίες είναι αξιοσημείωτες. Εν πρώτοις είναι αυτό καθ’ εαυτό το πολιτικό σκέλος του σκανδάλου.
Πρόκειται ίσως για το πρώτο «καθετοποιημένο» σκάνδαλο που αποκαλύπτεται στη χώρα. Διότι εμπλέκονται σε αυτό ανώτερα κυβερνητικά στελέχη, μεσαία κομματικά στελέχη, στελέχη του κρατικού μηχανισμού διορισμένα από την κυβέρνηση και μέρος της εκλογικής βάσης του κυβερνώντος κόμματος. Δείτε με προσοχή την εικόνα: υπουργοί, που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα την ηγεσία του ΟΠΕΚΕΠΕ, και κομματικά στελέχη σε μια αλληλοτροφοδοτούμενη σχέση με τη βάση της ΝΔ, η οποία και προσπορίζεται τα οφέλη από το σκάνδαλο.
Οι αποκαλύψεις, που είναι σχεδόν καθημερινές, δεν επιβεβαιώνουν απλώς την καθετοποίηση του σκανδάλου. Αναδεικνύουν απόλυτα το γεγονός ότι οι μεταρρυθμίσεις που επεδίωξε κατά την πρώτη τετραετία η κυβέρνηση όχι μόνο δεν διέρρηξαν τις πελατειακές σχέσεις αλλά ούτε καν τις άγγιξαν. Παρέμειναν ως είχαν εδώ και δεκαετίες.
Το σκάνδαλο, αν προβληθεί στο ιστορικό παρελθόν, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε ξεσπάσει κατά τις περιόδους διακυβέρνησης του Δημήτριου Βούλγαρη ή του Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Η δυσωδία που αποπνέει παραπέμπει στις χειρότερες περιόδους του παλαιοκομματισμού, του ρουσφετιού, των πελατειακών σχέσεων και της κυνικής εξαγοράς συνειδήσεων. Ο,τι συνέβαινε δηλαδή πριν από 120 ή 130 χρόνια. Καμία αλλαγή. Ολα μοιάζουν τόσο ίδια…
Η δεύτερη πτυχή του σκανδάλου, συναφής εν μέρει με την προηγούμενη, είναι ο τοπικιστικός χαρακτήρας του. Κατά βάση, εκτυλίσσεται στην Κρήτη, και η χαλαρότητα που αποπνέουν οι καταγεγραμμένες τηλεφωνικές συνομιλίες των εμπλεκομένων φανερώνει πως το κράτος των Αθηνών έχει επιδείξει μια πρωτοφανή ανοχή όσο και αδιαφορία στην επιβολή του νόμου στο νησί. Το αποτέλεσμα είναι μια σχεδόν πλήρης ανομία…
Στην υπόλοιπη Ελλάδα, για παράδειγμα, η οπλοφορία είναι κακούργημα διωκόμενο αυτεπάγγελτα. Στην Κρήτη απλώς είναι εθιμικού χαρακτήρα ελευθεριότητα. Στην υπόλοιπη Ελλάδα το κράνος για τους μοτοσικλετιστές είναι όρος απαράβατος για να κινηθούν – και να αποφύγουν και τα βαριά πρόστιμα. Στην Κρήτη της ελαστικότητας στην αστυνόμευση, το κράνος μπορεί να επιβληθεί μόνο από την τρέλα κάποιου βενζινοπώλη, ο οποίος συγκλονισμένος από τους συνεχείς θανάτους νέων παιδιών αρνείται να χορηγήσει καύσιμα σε μοτοσικλετιστές που δεν το φορούν.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν υπάρχουν ούτε άβατα ούτε απαγορευμένες περιοχές για την ΕΛ.ΑΣ., ούτε καν πλέον οι καταυλισμοί των Ρομά. Σε περιοχές της Κρήτης, για να υπάρξει μια έρευνα σε κάποιο χωριό, στα Ζωνιανά λ.χ., οργανώνεται ολόκληρη πολεμική επιχείρηση – πολλές φορές με θύματα αστυνομικούς.
Τι θέλω να πω; Οτι η ελληνική πολιτεία επί δεκαετίες απέφυγε, για λόγους που δεν είναι εύκολα κατανοητοί, να ενσωματώσει την Κρήτη στο κράτος δικαίου που ισχύει για την υπόλοιπη χώρα. Επαιξαν ρόλο οι ισχυρές πολιτικές και επιχειρηματικές οικογένειες του νησιού; Επαιξαν. Αλλά κάποια στιγμή αυτό πρέπει να τελειώσει. Και η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά σε έναν κρητικό την καταγωγή πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν όλοι αυτοί που εμπλέκονται στο σκάνδαλο είναι άνθρωποι του κόμματος και κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται κοντά στην οικογένειά του, είναι μια τεράστια πρόκληση για εκείνον να δώσει τέλος σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση.
Να τελειώσει, ας πούμε, με την οπλοκατοχή. Με τη ζωοκλοπή που είναι η πληγή για τους μικρούς κτηνοτρόφους. Με τις συμμορίες των χασισοκαλλιεργητών. Με την παράνομη δόμηση, την ανεξέλεγκτη βία, τους τραμπουκισμούς, τους νταήδες. Την ποικιλόμορφη διαφθορά. Να δώσει τον πρώτο λόγο στην ενάρετη Κρήτη. Αυτή που τώρα παρακολουθεί με αποτροπιασμό, αποσβολωμένη και ντροπιασμένη, όσα εξελίσσονται με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Που γνωρίζει και τον «Φραπέ» και τον «Χασάπη» και τον Γρύλο, και όλους όσοι πρωταγωνιστούν στο σκάνδαλο.
Αυτή θα είναι μια ιστορική προσφορά στον τόπο της καταγωγής του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εχει τη θέληση να ξεκινήσει τον αγώνα; Εχει τα «κότσια», κατά την έκφραση του συρμού; Θα μείνει στην ιστορία, αν το κάνει.
Αφησα για το τέλος την τελευταία πτυχή του σκανδάλου, την κοινωνική. Στη χώρα υπάρχουν περί τις 650.000 αγροτικές οικογένειες, που μοχθούν να τα φέρουν βόλτα, κάτω από πολλές αντιξοότητες. Οικονομικές, καιρικές, εμπορικές. Αυτές οι οικογένειες είναι τα πραγματικά θύματα των απατεώνων που λυμαίνονταν επί χρόνια τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Οσο περισσότερα χρήματα εισέπρατταν οι απατεώνες τόσο λιγότερα έπαιρναν οι πραγματικοί αγρότες. Και μπορεί η κυβέρνηση να δηλώνει ότι θα απαιτήσει και θα λάβει από τους εμπλεκομένους στο σκάνδαλο μέχρι και το τελευταίο ευρώ, αλλά δεν άκουσα τίποτε για το πώς αυτά που θα ανακτηθούν θα περάσουν στους πραγματικούς δικαιούχους. Παράλειψη; Ή παραδοχή αδυναμίας;
