Οι ερευνητές των διαθέσεων της κοινής γνώμης αντιμετωπίζουν την τρέχουσα πολιτική περίοδο ως αντιπαραγωγική και εν πολλοίς προβληματική.
Θεωρούν ότι το πολιτικό κλίμα στην ελληνική κοινωνία είναι κακό έως πολύ κακό. Και αυτό γιατί κατά την εκτίμησή τους ορίζεται από πλήθος απογοητεύσεων και αμφισβητήσεων.
Στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τη συμπεριφορά των πολιτών απέναντι σε κόμματα και σχήματα της πολιτικής, υπάρχοντα και μελλοντικά, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σταδιακά η ελληνική κοινωνία έχασε την εμπιστοσύνη της προς τους θεσμούς και μαζί προς τις όποιες συλλογικές εκφράσεις και εκπροσωπήσεις.
Κοινή είναι πια η πεποίθηση ότι οι προσδοκίες έχουν καταρρεύσει και μαζί τα ελλείμματα αξιοπιστίας έχουν διευρυνθεί.
Κατά βάση εκτιμούν ότι οι πολίτες δεν πείθονται από πολιτικές διακηρύξεις και υποσχέσεις, τις θεωρούν εξ αρχής υπονομευμένες και ανεκπλήρωτες.
Με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να ιδιωτεύουν, να αναζητούν λύσεις μόνοι και έρημοι, χωρίς ελπίδες και συμμετοχή σε συλλογικές προσπάθειες και κοινές διαδρομές.
«Ο καθένας μόνος του, για το σπίτι και την οικογένειά του» φαίνεται να είναι το επικρατούν νεοελληνικό δόγμα, επειδή απλούστατα η πολιτική είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να συγκροτήσει ένα σχήμα ιδεών και αντιλήψεων ικανό να οδηγήσει σε ένα κοινό όραμα, συνοδευόμενο από αξιόπιστο σχέδιο για το μέλλον, που θα συνεπάρει, θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει την ελληνική κοινωνία.
Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτή είναι ίσως η χειρότερη εκδοχή των πραγμάτων γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι η ιδιώτευση μπορεί να αποτελέσει επαρκή λύση και επιλογή σε έναν κόσμο ασταθή και αβέβαιο, σε μια εποχή γεωπολιτικών αναστατώσεων, οικονομικών προκλήσεων και ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων.
Ωστόσο αυτή μοιάζει να είναι η κυρίαρχη επιλογή. Και δικαίως μπορεί να πει κανείς επειδή η κυβερνώσα, κατ’ αρχήν, Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη, που ήλθε στην εξουσία προικοδοτημένη με εμπιστοσύνη και υψηλές προσδοκίες, έχασε στη διαδρομή της εξαετούς διακυβέρνησης τα αβγά και τα καλάθια. Εμφανώς πια έχει απογοητεύσει οπαδούς και ψηφοφόρους.
Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι κλώτσησε τις πολλές ευκαιρίες που είχε στη διάθεσή της, δεν επέτυχε τα προσδοκώμενα και αντιθέτως προκάλεσε με τα σκάνδαλα και τη μονομέρεια των πολιτικών της. Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της επαίρεται για τα δημοσιονομικά και αναπττυξιακά επιτεύγματα της περιόδου, διαφημίζει τα υποτιθέμενα αγαθά της σταθερότητας, αλλά οι πολίτες πιστεύουν ότι όλα αυτά δεν τους αφορούν, δεν έχουν τίποτε λαμβάνειν και, το κυριότερο, δεν έχουν σε κάτι χειροπιαστό να προσβλέπουν. Βασικά δεν πιστεύουν ότι η τρέχουσα διακυβέρνηση μπορεί να καλυτερέψει πραγματικά τη ζωή τους.
Το δυστύχημα είναι ότι με την αυτή αμφιβολία και έλλειψη εμπιστοσύνης αντιμετωπίζουν οι πολίτες και τις πολλές εκδοχές της αντιπολίτευσης. Το ΠαΣοΚ παραμένει πληγωμένο και εξουθενωμένο από τα βάρη του παρελθόντος. Η ηγεσία του, νυν και πρώην, δεν κατάφερε να το ελευθερώσει από αυτά. Επιπλέον παραπέμπει σε συμβιβασμένο, συνδικαλιστικού τύπου, σχήμα πολιτικής, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται από τους περισσότερους ως συμπληρωματικό της Νέας Δημοκρατίας κόμμα.
Η Αριστερά επίσης, κατακερματισμένη όπως είναι, δεν μπορεί να κινητοποιήσει και να προσελκύσει τους πολίτες. Ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας, που έχει ξεκινήσει τη δική του πορεία, δεν καταφέρνει, επί του παρόντος, να συνεγείρει τους πολίτες. Παλεύει και αυτός με τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Η εθνικιστική Ακροδεξιά από την άλλη φέρει το στίγμα της αναξιοπιστίας. Καμώνονται οι πολλοί ηγετίσκοι της πως πολιτεύονται με την τραμπική εκδοχή της ισχύος, αλλά γνωρίζουν καλά ότι δεν την έχουν και δεν μπορούν να τη φέρουν στα μέτρα τους.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα της πολιτικής, από την οποία πηγάζει το συμπέρασμα που οι ερευνητές των διαθέσεων της κοινής γνώμης αποδίδουν ως πολύ κακό πολιτικό κλίμα στη χώρα. Χωρίς αμφιβολία είναι η τέλεια συνταγή για το επερχόμενο πολιτικό αδιέξοδο. Από το οποίο δεν θα βγούμε χωρίς ανασύνθεση των δυνάμεων και χωρίς έναν κύκλο νέων ιδεών, ικανών να υπηρετήσουν ένα αξιόπιστο νέο όραμα και σχέδιο για το μέλλον.
