Η 80ή επέτειος από την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών ήλθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει κατά τον πιο επίσημο τρόπο, κατά τη διάρκεια της φετινής Γενικής Συνέλευσης, αυτό που εδώ και καιρό γνωρίζαμε. Οτι δηλαδή ζούμε μια εποχή συνεχών και επικίνδυνων ταυτόχρονα διεθνών αναταράξεων όπου πλέον δεν μπορούμε να ομιλούμε για Ηνωμένα Εθνη αλλά μάλλον για Διηρημένα Εθνη, που αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Και δεν είναι περίεργο που και πάλι τον τόνο έδωσε ο γνωστός μας Ντόναλντ Τραμπ με μια εντελώς ασυνάρτητη ομιλία, γεμάτη από τα επαναλαμβανόμενα πισωγυρίσματα στην πολιτική του, κυρίως απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία και στον άλλο πόλεμο, της Μέσης Ανατολής. Οπου κανείς δεν μπορεί να βγάλει συμπέρασμα για το πού τελικά το πάει ο αμερικανός πρόεδρος. Ετσι κινδυνεύει να μείνει ως μόνη βεβαιότητα το γεγονός ότι σταμάτησαν οι κυλιόμενες σκάλες όταν ανέβαινε στον πρώτο όροφο του ΟΗΕ και ότι δεν λειτουργούσε το ώτο κιου την ώρα που μιλούσε. Γεγονός που συνέβαλε ασφαλώς στο να ακούσουμε όσα απίστευτα ακούσαμε.
Και είναι μέσα στο κλίμα αυτό που ήλθε κατόπιν η διαβεβαίωση που έδωσε, σε μια σύναξη αράβων ηγετών και του επιστήθιου φίλου του, Ερντογάν, ότι δεν θα επιτρέψει την προσάρτηση της πολυσυζητημένης Δυτικής Οχθης από τον Νετανιάχου, παρά τη συνεχιζόμενη αταλάντευτη στήριξή του στον ισραηλινό πρωθυπουργό. Ο οποίος, ακριβώς επειδή έχει εξασφαλίσει τη στήριξη αυτή, συνεχίζει απτόητος να ισοπεδώνει την περιοχή της Γάζας, ώστε να μην υπάρχει πλέον καμία περιοχή όπου θα μπορεί να δημιουργηθεί το περιώνυμο Παλαιστινιακό Κράτος. Και με τον τρόπο αυτόν να παραμένουν κενού περιεχομένου οι συνεχείς αναγνωρίσεις από πολλά κράτη που ανακοινώθηκαν κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης. Ο Τραμπ αποκάλυψε μάλιστα στους συνομιλητές του ένα σχέδιο 21 (!) σημείων για την ειρήνευση στη Γάζα, που βασίζεται σε ιδέες που επεξεργάστηκε ο γαμπρός του, Τζάρεντ Κούσνερ, που κατά τα άλλα συνεχίζει τις δουλειές του πεθερού του και έκλεισε και τις γνωστές εμπορικές συμφωνίες με τον Ερντογάν, πριν αυτός επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο και για τα υπόλοιπα, που μας αφορούν βέβαια άμεσα.
Και να δούμε τώρα πώς θα αντιδράσει σε όλα αυτά ο Νετανιάχου που θα βρεθεί στον Λευκό Οίκο αυτή τη Δευτέρα, όταν συνεχίζει να καταγγέλλει ότι όσοι αναγνωρίζουν το Παλαιστινιακό Κράτος παίζουν ουσιαστικά το παιχνίδι της Χαμάς. Τη στιγμή που ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς διαβεβαίωνε ότι στη μεταπολεμική Γάζα η Χαμάς δεν θα έχει κανέναν ρόλο. Και τούτο κατά την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που πραγματοποιήθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης επειδή, κατά τρόπο εντελώς απαράδεκτο, η αμερικανική κυβέρνηση δεν του χορήγησε βίζα για να μεταβεί στη Νέα Υόρκη. Δείχνοντας για μια ακόμη φορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τις διπλωματικές επαφές, όταν ο χώρος του κτιρίου του ΟΗΕ τυπικά δεν θεωρείται αμερικανικό έδαφος.
Ούτως ή άλλως πάντως παραμένει το γεγονός ότι, υπό την πίεση των ακροδεξιών συνεταίρων του στην κυβέρνηση, ο Νετανιάχου εξετάζει, αν όχι τη συνολική κατάληψη της Δυτικής Οχθης, την κατάληψη πάντως κρίσιμων τμημάτων της, που θα εξασφαλίζει τη συνέχιση του πλήρους ελέγχου από το Κράτος του Ισραήλ και όπου έχουν εγκατασταθεί εδώ και καιρό οι γνωστοί παράνομοι οικισμοί ισραηλινών εποίκων. Ο,τι και αν συμβεί πάντως, μια τέτοια εξέλιξη είναι φανερό ότι θα ξεσηκώσει και πάλι, όχι μόνο τον αραβικό κόσμο αλλά και τους Ευρωπαίους. Και είναι χαρακτηριστική η αντίδραση του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ανακοίνωσε ότι «μια τέτοια κίνηση θα ήταν κόκκινη γραμμή για τη Γαλλία». Ενώ στις Βρυξέλλες συνεχίζουν να διαβουλεύονται, δυστυχώς πάντα χωρίς αποτέλεσμα, για το ενδεχόμενο κυρώσεων στο Ισραήλ, λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα. Και η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα τω χωρών που αρνούνται να στηρίξουν την πρόταση, στο όνομα των αμφιλεγόμενων σχέσεων που διατηρεί με το Ισραήλ. Αυτά τα ωραία!
