Ο Anser είναι ράπερ, είναι αγρότης, αλλά, κυρίως, είναι γέννημα θρέμμα της Σπάρτης. Απουσίασε ένα χρονικό διάστημα από τη γενέτειρά του, αλλά πλέον επέστρεψε για να κατοικήσει μόνιμα στη Σπάρτη, όπου διαθέτει το στούντιό του, καλλιεργεί τη γη του ενώ παράλληλα δηλώνει δυναμικά «παρών» στη μουσική σκηνή της ελληνικής ραπ.
Γνωρίσαμε τον Anser (το πραγματικό του όνομα είναι Γιάννης Γιαννακόπουλος) από τη συμμετοχή του στο συγκρότημα Flow Job, με το οποίο έβγαλε δύο άλμπουμ, το «For Free»(2006) και το «Freeload »(2007). Στη συνέχεια κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ «Ιθύνων νους» (2008). Την καλλιτεχνική του πορεία τη διακρίνουν η λυρική επιδεξιότητα, η πολυπλοκότητα και η μοναδικότητα της σκηνικής παρουσίας του. Καθώς πάντα βρίσκεται κοντά στη νεολαία και υποστηρίζει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία της, δεν αρνήθηκε να παραχωρήσει συνέντευξη στην εφημερίδα μας παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του.
Πέρα από τον Anser που θα γνωρίσουμε αργότερα, μίλησέ μας για τον Γιάννη. Πώς είναι η καθημερινότητά σου σε μια επαρχιακή μικρή πόλη όπως η Σπάρτη;
«Η καθημερινότητά μου σε μια μικρή πόλη σαν τη Σπάρτη νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα όμορφη, ίσως και λόγω της δουλειάς μου, γιατί πέρα από τη μουσική ασχολούμαι και με την καλλιέργεια της γης. Γενικότερα η ζωή σε μια μικρή πόλη είναι διαφορετική, έχεις περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν πέρα από τη δουλειά σου, οι αποστάσεις είναι πιο μικρές και έχεις μία πολύ καλή ποιότητα ζωής που δεν τη βρίσκεις εύκολα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Από εκεί και πέρα, όταν ζεις σε μια μικρή πόλη, καλό είναι να προσπαθείς να φεύγεις συχνά για να έρθεις σε επαφή με καινούργια πράγματα που δεν μπορείς να τα έχεις εδώ».
Θεωρείς πως η γενέτειρά σου είναι πηγή έμπνευσης για τα τραγούδια σου (αυτά που έχεις γράψει και αυτά που πρόκειται να γράψεις) ή ότι εξαιτίας του μικρού μεγέθους της πόλης βρίσκεις τον εαυτό σου να ξεμένει από μουσικές διηγήσεις;
«Είναι σίγουρα πηγή έμπνευσης γιατί γενικά στη ραπ, στη μουσική που κάνουμε και γενικά όταν ένας άνθρωπος γράφει βιωματικά και περιγράφει αυτά που ζει σε οποιοδήποτε μέρος είναι, είτε σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο είτε σε ένα απομονωμένο βουνό, πάντα υπάρχει κάτι που ζει και αυτό το περιγράφει μέσα από τους στίχους του.
Από εκεί και πέρα δεν έχω ζήσει μόνο στη Σπάρτη, όπως είπα και πιο πριν. Φεύγω συχνά από εδώ, οπότε ακόμα κι όταν ξεμένω από μουσικές διηγήσεις μπορώ να βρω καινούργια μέρη και καινούργια βιώματα σε αυτά τα μέρη για να με εμπνεύσουν να γράψω κάτι. Αλλά γενικά θεωρώ ότι σε μία μικρή πόλη, σε μικρό πληθυσμιακά περιβάλλον, πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να πεις, αυτό δεν σταματάει ποτέ και ειδικά σήμερα που υπάρχει και η τεχνολογία και το Ιντερνετ που μπορείς να βλέπεις, να έχεις ερεθίσματα από παντού. Ποτέ δεν σταματάς να γυρνάς σε καινούργιες σκέψεις και να βλέπεις καινούργιες εικόνες».
Διαβάζοντας σε κάποια συνέντευξή σου για τη δυσκολία που πέρασες μέσα στην καραντίνα την περίοδο της COVID-19, θα θέλαμε να μας πεις πώς ξεπέρασες τη δύσκολη εκείνη περίοδο.
«Ολο αυτό που έγινε με την COVID-19 μας επηρέασε όλους πάρα πολύ. Παρ’ όλα αυτά, εγώ το έχω σαν τρόπο σκέψης ό,τι και να γίνει. Η ζωή συνεχίζεται και όσο πιο γρήγορα ξεπερνάς μία δυσκολία – και δεν ισχύει μόνο για την περίοδο αυτή που περάσαμε όλοι μας – τόσο περισσότερο χρόνο κερδίζεις για το μέλλον σου. Πιο παλιά ίσως να δυσκολευόμουν να το ξεπεράσω, απλά, έχοντας την εμπειρία από δύσκολες καταστάσεις οι οποίες για πολύ καιρό με κρατούσαν πίσω, πλέον καταλαβαίνω και μπορώ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να βγαίνω από αυτές και από δύσκολες περιόδους της ζωής μου, είτε έχουν να κάνουν με μια πανδημία είτε με μια καραντίνα είτε με μια προσωπική, επαγγελματική ή οποιαδήποτε αποτυχία».
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σου στη μετά-COVID εποχή μας;
«Πηγές έμπνευσης, νομίζω, παραμένουν οι ίδιες, απλά τώρα εμπνέομαι πιο πολύ από τις ανθρώπινες σχέσεις και από το πώς έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια ο κόσμος γύρω μου, η συμπεριφορά των ανθρώπων, ο τρόπος σκέψης τους. Νομίζω ότι πλέον ίσως και εγώ μεγαλώνω και βλέπω τα πράγματα διαφορετικά σε σχέση με κάποια από όσα πίστευα στο παρελθόν».
Ηδη 15 χρόνια στη μουσική βιομηχανία. Σε αυτό το ταξίδι ποιες στιγμές θα διέγραφες και ποιες θα ήθελες να ξαναζήσεις;
«Δεν θα διέγραφα κάποια συγκεκριμένη στιγμή, γιατί ακόμα και οι άσχημες στιγμές είναι οι στιγμές που σε καθορίζουν και σε κάνουν να δημιουργήσεις τις όμορφες, οπότε δεν θα διέγραφα, νομίζω, καμία. Ισως αν σκεφτώ πάρα πολύ να διέγραφα κάποια η οποία δεν έπαιξε καθόλου ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξή μου, αλλά υπάρχουν πολύ κακές στιγμές που έχω ζήσει, τις οποίες όμως, αν δεν τις ζούσα, δεν θα δούλευα τόσο πολύ για να καταφέρω αυτό που έχω κάνει.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό, ότι πρέπει να εκμεταλλεύεσαι τις κακές σου στιγμές για να γίνεσαι καλύτερος και τις αποτυχίες σου για να πετύχεις αργότερα. Αν ήθελα να ξαναζήσω κάποια συγκεκριμένη, νομίζω θα ήθελα να ξαναζήσω την πρώτη μου συναυλία, γιατί είχα τόσο πολύ άγχος που δεν πέρασα όμορφα».
Πώς βλέπεις τα μουσικά/καλλιτεχνικά πράγματα στην πόλη μας; Τι πιστεύεις πως μπορεί να γίνει ώστε η Σπάρτη να ανανεωθεί καλλιτεχνικά και μουσικά;
«Για να ανανεωθεί καλλιτεχνικά η Σπάρτη, νομίζω ότι πρέπει να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες και από τον δήμο αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες σε τοπικούς δημιουργούς. Πρέπει λίγο περισσότερο ο κόσμος να δει πιο σοβαρά τους καλλιτέχνες που υπάρχουν στην πόλη. Και δεν ισχύει μόνο για τον καλλιτεχνικό χώρο, ισχύει και για τον αθλητισμό, ισχύει και για άλλα πράγματα. Γιατί άνθρωποι που προσπαθούν να την εκπροσωπήσουν πέρα από τα σύνορά της, ειδικά στο ξεκίνημά τους, χρειάζονται μια βοήθεια και θεωρώ ότι πρέπει και ο κόσμος, οι πολίτες και ο δήμος, να στηρίξει οποιαδήποτε προσπάθεια έχει σχέση με ανθρώπους, είτε είναι καλλιτέχνες είτε είναι αθλητές είτε είναι μαθητές, με ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν λίγο πιο γνωστό το όνομα της πόλης και να εξελιχθούν και οι ίδιοι φυσικά. Αλλά, νομίζω, πρώτα ξεκινάει από τον κόσμο, από τους πολίτες, μετά είναι θέμα των Αρχών».
Ποια από τα κομμάτια σου θα μπορούσες να αφιερώσεις στους νέους της Σπάρτης και γιατί;
«Το πρώτο κομμάτι που είχα κυκλοφορήσει, το οποίο δεν είναι και πολύ γνωστό – υπάρχει κρυμμένο σε έναν δίσκο που έχει κυκλοφορήσει το 2008 και λέγεται “Μπροστά σου κοίτα”. Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι ήταν και ένα από τα κομμάτια που άκουγα εγώ και έβρισκα κουράγιο για να συνεχίσω και να προχωρήσω. Οταν τα έβρισκα δύσκολα, γυρνούσα σε αυτό, το ξανάκουγα, θυμάμαι τι ένιωθα όταν το έφτιαχνα και αυτό μου έδινε και εμένα δύναμη να προχωρήσω. Αυτό θα διάλεγα».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στην εφημερίδα TO BHMA της Σπάρτης που κυκλοφόρησε με «Το Βήμα της Κυριακής» στις 30 Νοεμβρίου 2025.
