Ο Αύγουστος στην Αίγινα είναι εν πολλοίς συνυφασμένος με τη μουσική. Αιτία το Μουσικό Φεστιβάλ του νησιού, θεσμός που γιορτάζει εφέτος 20 χρόνια ζωής, με 19 διοργανώσεις στο ενεργητικό του, περισσότερες από 150 συναυλίες και με τη συμμετοχή 570 μουσικών. Με την καλλιτεχνική επιμέλεια των Ντόρας Μπακοπούλου και Ελενας Χούντα το εφετινό πρόγραμμα – άρχισε στις 2/8 και ολοκληρώνεται στις 24/8 – εκτός από τις καταξιωμένες παρουσίες δίνει βήμα και σε νέες «φωνές», περιλαμβάνοντας κορυφαίους σολίστ, αφιερώματα, νεανικά σύνολα και φινάλε με τον Μανώλη Μητσιά και τη Θεοδώρα Μπάκα.
Η πιανίστα, παιδαγωγός και καλλιτεχνική διευθύντρια του Μουσικού Φεστιβάλ Αίγινας, Ντόρα Μπακοπούλου, μιλάει στο «Βήμα» για τη σημασία των εκδηλώσεων, τη σχέση του Φεστιβάλ με το νησί και τα επόμενα σχέδια.
Είκοσι χρόνια Φεστιβάλ Αίγινας. Τι έχει δώσει το Φεστιβάλ στον πολιτισμό, στην Αίγινα και στους επισκέπτες της;
«Σε έναν τόπο γεμάτο ιστορία και κουλτούρα, στην Αίγινα του Καποδίστρια, του Μόραλη, του Ελύτη, όπου παραμένει αναλλοίωτο το ιδιαίτερο “αττικό” φως, η μουσική έρχεται να δώσει αισιοδοξία, ανάσα, όνειρο».
Ποιο είναι το στίγμα του εφετινού Φεστιβάλ; Γιατί να το τιμήσει ο κόσμος με την παρουσία του;
«Η γιορτή και η ανιδιοτέλεια. Γιορτάζουμε τα 20 χρόνια του Φεστιβάλ με ένα δυνατό πρόγραμμα γεμάτο ποικιλία, φτιαγμένο μέσα από την αγάπη μου να μοιράζομαι τη μουσική. Και εκείνη να αποκαλύπτεται. Σπουδαία έργα, καταπληκτικές συνεργασίες. Οπερα, μιούζικαλ, ελληνικό τραγούδι, το μεγαλείο του πιάνου και πάντα η μαγεία της μουσικής δωματίου. Μουσική για όλους και για όλες τις ηλικίες».
Δεν είναι λίγα τα φεστιβάλ που πραγματοποιούνται ανά την Ελλάδα. Πιστεύετε ότι βοηθούν την καλλιτεχνική δημιουργία όσο και την επαφή του κοινού με τον πολιτισμό, ή κάπου έχει επέλθει ο κορεσμός;
«Δεν έχω παρακολουθήσει άλλα φεστιβάλ. Το δικό μας προέκυψε από μία παρόρμηση, όταν είχα προσκληθεί στο Φεστιβάλ του Λουγκάνο. Είχα μαγευτεί από την πολύπλευρη μουσική. Είχα μόλις αγοράσει το σπίτι στην Αίγινα και σκέφτηκα… “Πάμε κι εμείς;”. Οι τότε ιθύνοντες το θεώρησαν τρελή ιδέα. Σύντομα όμως αυτό διαψεύστηκε και το Φεστιβάλ απέκτησε από όλους μεγάλη στήριξη. Οσο ο κόσμος ανταποκρίνεται και εξακολουθεί με αγάπη και όρεξη να παρακολουθεί τα Φεστιβάλ, ο κορεσμός δεν έχει έρθει ακόμα. Στην Αίγινα με έναν μαγικό τρόπο καταργείται η απόσταση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό. Γίνονται ένα. Ο ακροατής αισθάνεται μέρος της συναυλίας».
Ποιες είναι οι στιγμές του Φεστιβάλ που δεν θα ξεχάσετε;
«Είναι τόσο πολλές! Θα ξεχωρίσω τη βραδιά με τα τσιγγάνικα βιολιά. Είχε έρθει ο σπουδαίος, πάρα πολύ ταλαντούχος βιολιστής Γκέζα Χόστσου-Λεγκότσκι, Ρουμάνος, τσιγγάνικης καταγωγής, με το γκρουπ του The 5 DeVils. Όλοι ανυπομονούσαν για αυτή τη συναυλία. Ξαφνικά έπιασε μια απερίγραπτη μπόρα! Επρεπε να βρούμε λύση. Ολοι μεταφερθήκαμε αμέσως στη βεράντα του ξενοδοχείου της φίλης μου, Άννας, και η συναυλία συνεχίστηκε εκεί».
Τι σημαίνει καλλιτεχνικός διευθυντής φεστιβάλ και εν προκειμένω αυτού της Αίγινας; Θέλω να πω, ποιες οι αγωνίες του, ποιο το όραμά του και κυρίως τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει και πώς τις ξεπερνά;
«Ο καλλιτεχνικός διευθυντής δίνει το στίγμα. Επιλέγει βάσει μιας γνώσης, βάσει εμπιστοσύνης και εκτίμησης προς τον καλλιτέχνη. Αγωνία πάντα υπάρχει για καθετί ζωντανό. Το όραμα είναι η μοιρασιά της μουσικής και όλοι να είναι ευχαριστημένοι στο τέλος, γεμάτοι θετικά συναισθήματα. Οι αγωνίες και οι δυσκολίες των πρακτικών θεμάτων είναι πάντα εκεί, ώσπου να βρεθούν τα μέσα. Τα οικονομικά, οι χώροι, ο καιρός. Λύσεις βρίσκουμε με τις αγαπημένες συμπαραστάτριές μου, Ελενα Χούντα και Πόπη Μαλαπάνη. Και μετά η αγωνία γίνεται προσμονή».
Σε παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε πει ότι «η καλή μουσική προστατεύει τους νέους από την ευτέλεια». Τι ακριβώς εννοείτε; Επίσης πώς μπορούμε να ορίσουμε την κακή μουσική;
«Θεωρώ καλή τη μουσική που έρχεται από την ανθρώπινη έμπνευση: από τον πόνο, τη χαρά, τον θυμό, τη ζωή, τον έρωτα… Τη μουσική που λαχταράς να ακούσεις παρακάτω. Η μουσική διεγείρει τα συναισθήματα και την περιέργεια. Δεν μπορώ να ορίσω την κακή μουσική. Είναι υποκειμενικό όλο αυτό. Για μένα, είναι η μονότονη, minimal μουσική. Και η “κατασκευασμένη” από την τεχνολογία, χωρίς ανθρώπινη αυθεντικότητα».
Πώς βλέπετε τη σχέση των νέων με την τέχνη και τον πολιτισμό;
«Εμείς έχουμε ευθύνη να τους την παρουσιάσουμε. Μία τέχνη, αν δεν την προσφέρεις, ο άλλος δύσκολα θα την ανακαλύψει».
Παρατηρώ ότι το κόστος εισιτηρίων δεν είναι υψηλό. Πώς τα καταφέρατε και κρατήσατε τις τιμές χαμηλές, σε εποχές που όλα αυξάνονται;
«Προσπαθούμε πολύ. Γιατί θέλουμε το Φεστιβάλ να είναι προσιτό σε όλους. Η μουσική να είναι σχεδόν δώρο. Το Φεστιβάλ έχει καλούς και πιστούς φίλους που το αγαπούν και το στηρίζουν».
Τα επόμενα σχέδιά σας; Δουλεύετε να φανταστώ ήδη για το επόμενο;
«Να απολαύσω μαζί με τον κόσμο τις 9 καταπληκτικές συναυλίες που έρχονται. Ναι, όταν ετοιμάζουμε το Φεστιβάλ, υπάρχουν ιδέες για το επόμενο. Αλλά κυρίως είμαστε εδώ, στο τώρα, και ανυπομονούμε να το ζήσουμε. Με το όνειρο να είναι άφθαρτη η συνέχιση των γιορτών της μουσικής και η ανιδιοτέλεια των προθέσων: “Είτε φέγγει, είτε βραδιάζει, μένει λευκό το γιασεμί” – Σεφέρης».
Αναλυτικά το πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ Αίγινας στο https://musicfestivalaegina.com/programma/
