Οι σχέσεις ελληνικού και τουρκικού στοιχείου κατά τον αιώνα που προηγήθηκε του ξεριζωμού είναι το αντικείμενο της έρευνας του Νικόλα Ντουμάνη στο βιβλίο Πριν από την Καταστροφή (εκδ. Παπαδόπουλος). Ο ιστορικός του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας μελετά τις 5.000 προσφυγικές αφηγήσεις που έχουν κατατεθεί στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών ως τεκμήρια της λειτουργίας μιας πολυεθνικής αυτοκρατορικής κοινωνίας: η ομαλότητα την οποία περιγράφουν δεν αποτελεί εξιδανικευμένη εικόνα λόγω της νοσταλγίας των «χαμένων πατρίδων», οφείλεται στη διακοινοτικότητα, στις μορφές συμβιβασμού, στις επαναδιαπραγματεύσεις των ορίων που διαμόρφωναν συνθήκες συνεργασίας μεταξύ των εθνοθρησκευτικών ομάδων. Ομως η παραδοχή «ζούσαμε καλά με τους Τούρκους» εκτός από την κανονικότητα καταγράφει, κατά τον Ντουμάνη, και το θεμέλιό της – τον διαχωρισμό των κοινοτήτων: «Ο σκοπός της αγάπης προς τον πλησίον ήταν να κρατάει τον πλησίον σε απόσταση». Διαφορές, διενέξεις, περιστασιακές εκρήξεις υπάρχουν, αλλά συνιστούν εξαιρέσεις. Οπωσδήποτε, οι σχέσεις καλής γειτονίας, οι ανταλλαγές επισκέψεων, η αλληλοβοήθεια, η λαϊκή θρησκευτικότητα υποδηλώνουν στις μαρτυρίες ένα στέρεο υπόβαθρο συγκατοίκησης πληθυσμών σε μεικτές πόλεις και χωριά για όλο το διάστημα της περιόδου από τις μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ (1839) ως τους Βαλκανικούς Πολέμους. Η τομή του «Χουριέτ», της Επανάστασης των Νεότουρκων το 1908, η παρεμβατική τάση του κράτους (κυρίως η απαίτηση στράτευσης των χριστιανών), η έλευση των εκδιωγμένων Τουρκοκρητικών και των μουσουλμάνων προσφύγων από τη Μακεδονία μετά την ήττα του 1912-1913 αλλάζουν δραστικά τις ισορροπίες εισάγοντας στην εξίσωση ξένα φυσικά στοιχεία. Οι ακραίες συμπεριφορές ή, αργότερα, οι επιθέσεις, οι διωγμοί και οι σφαγές, είναι έργο στρατιωτών, παραστρατιωτικών μονάδων, συμμοριών εκτός κοινότητας. Αποφεύγοντας απλουστευτικές ερμηνείες, επιδιώκοντας μια εικόνα που να εκφεύγει αυτής του λόγου των ελίτ, το βιβλίο του Νικόλα Ντουμάνη περιγράφει και εξηγεί το πλαίσιο συνύπαρξης σε όλη την πολυπλοκότητά του: εσωτερικές πολιτισμικές διαφορές Ρωμιών και Τούρκων, δημογραφικές μεταβολές, ρευστές ταυτότητες, η διείσδυση εκσυγχρονιστικών επιρροών σε έναν κοινωνικό χώρο παραδοσιακών αξιών είναι λεπτομέρειες με μείζονα σημασία για την κατανόηση του κόσμου των ελληνορθοδόξων και των μουσουλμάνων της Ανατολίας πριν από την Καταστροφή.