«Νικού μου, ιδού εβδομάς ολόκληρος παρήλθεν/ κι επιστολή σου εισέτι δεν μου ήλθεν,/ κι ενώ εγώ εις Πειραιά του σίτου κάνω πέζο/ εσύ θα γλεντάς με κανένα Βιεννέζο. […] Η Μπου, ατακτούσα και κουβέρτες κλωτσήσασα,/ χθες εφάνη ολίγον κρυολογήσασσα. […] Προσπάθησον να εγχειρήσεις γρήγορα τον πισινούλην σου/ και συλλογίζου πού και πού τον άυπνον συζυγούλην σου,/ που έχει νεύρα ως τόννους εκατόν ογδόντα έξι/ και ούτε κέφι μόνος του τάβλι να παίξει./ Κάνε την εγχειρησούλα σου και να τον συλλογιέσαι,/ να γίνεις γρήγορις καλά. Να μη στεναχωριέσαι./ Και να γυρίσεις πάραυτα διότι στο Mi-Carême/ θε να γλεντήσωμεν ομού ωσάν τρελοί μποέμ. […] Αντε, τζουτζούκα μου εσύ, λίγο κουράγιο κάνε/ κι όλα περάσανε σχεδόν, έφυγαν πια και πάνε./ Σου φιλώ γλυκά γλυκά το στόμα και τη μύτη/ και υπογράφομαι πιστός, ο σύζυγός σου Μίτι (ας)».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
