Υπάρχει μια φράση σ’ ένα διήγημα του Χρήστου Βακαλόπουλου που, τυχαία και από σπόντα, περιγράφει και την μουσική του Monsieur Minimal: μια τέλεια τρικυμία μέσα σε ένα φλιτζάνι καπουτσίνο. Αν θέλαμε να αξιοποίησουμε και τον τίτλο ενός album του θα λέγαμε: μια τέλεια «Easteria» σε ένα φλιτζάνι καπουτσίνο.
Η ποπ είναι ένα είδος συνδυασμένο, σε μεγάλο βαθμό, με το προσωρινό και το εφήμερο, προορισμένο να «ζήσει και να πεθάνει» μέχρι ο να αδειάσει ο καφές στο φλιτζάνι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι λεπτοδουλεμένο.
Ο Monsieur Minimal μάς συστήθηκε το 2008 με ένα lolipop ντεμπούτο, με μια ποπ ηλιόλουστη, χειροποίητη και κοσμοπολίτικη. Οι μελωδίες του χάιδεψαν των αφρό των πραγμάτων και τα τραγούδια του μίλησαν με αθεράπευτη αισιοδοξία για πράγματα όχι πάντα ευχάριστα -είναι σπουδαίος ο έρωτας και η αγάπη αλλά δεν εξαντλούνται σε ροζ σύννεφα και καρδούλες.
Δεκαεπτά χρόνια μετά, το μανιφέστο ανεμελιάς του Monsieur Minimal δεν είναι κάτι ολοκληρωμένο και «εγκλωβισμένο» στη νοσταλγία μιας εποχής που τα πράγματα ήταν πιο «απλά», μα παραμένει ανοικτό και εν εξελίξει δημιουργώντας ρωγμές που οδηγούν σε έναν άλλο κόσμο. To νιώθεις κάθε φορά που ακους το «Love story» (ένα από τα χιτ εκείνου του πρώτου άλμπουμ) ή φέτος το καλοκαίρι που σε κάθε τρίτο reel άκουγες τη «Βανίλια».
Ο Monsieur Minimal κάνει τις βόλτες του στα 70s, στους ήχους της ανατολής, στη ραφιναρισμένη electronica και στις στράτες των λαϊκών βάρδων και μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε σε δύο μεγάλες συναυλίες που θα δώσει σε Θεσσαλονίκη (19/12) και Αθήνα (20/12).
Tι να περιμένουμε σε αυτό το live που σε φέρνει ξανά στο Gazarte, έναν χώρο με τον οποίο έχεις ταυτιστεί -τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις εμφανίσεις σου στην Αθήνα…
Κατ’ αρχάς θα είναι η βραδινή μου έξοδος και θέλω να περάσω καλά. Σε δεύτερη φάση θα είναι ένα ακόμα κάλεσμα για μια νέα εμπειρία συναισθημάτων, με μουσική να επιμένει να είναι όμορφη, ουσιαστική, απελευθερωτική κι ανθρώπινη. Ένα uptempo live με τραγούδια από όλη τη δισκογραφία μου, αρκετές διασκευές, χορευτική διάθεση και φυσικά τις τελευταίες κυκλοφορίες. Στην ουσία είναι ένα μεγάλο πάρτι πριν τις γιορτές των Χριστούγεννων.
Έχεις νιώσει ότι η μουσική σου είναι περισσότερο ανέμελη από όσο η εποχή αντέχει;
Ναι, αλλά αυτό έχει να κάνει με το πώς είμαι ως προσωπικότητα -και είμαι αισιόδοξος, σε ό,τι αφορά τον εαυτό μου. Αντίθετα, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος σε ό,τι αφορά την κοινωνία και την εξέλιξη της ανθρωπότητας εν γένει. Αυτός ο κρυμμένος κόσμος που δημιουργώ μέσα από τη μουσική είναι το δικό μου φυλακτό, καθώς με σταθεροποιεί και με κάνει να νιώθω καλά και ζωντανός. Ταυτόχρονα είναι και η ασπίδα μου, διότι ο κόσμος γύρω μας είναι χάλια.
Χωράει λοιπόν η ανεμελιά στην εποχή μας…
Χωρά σίγουρα στη μουσική. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω «σκοτεινός ποιητής», να σκαλίζω δυσάρεστες καταστάσεις κτλ.. Αν εξαιρέσεις το βαθιά προσωπικό EP «Mother», στο οποίο γράφω για το θάνατο της μητέρας μου και απευθύνομαι σε αυτή, δεν μου ταιριάζει αυτό το ύφος. Όπως αντίστοιχα, δεν θα έπαιρνα αφορμή από ένα γεγονός της επικαιρότητας για να γράψω μουσική, διότι για εμένα η μουσική μεταμορφώνει, δεν αντανακλά. Άλλοι καλλιτέχνες το κάνουν – και καλώς το κάνουν- και μάλιστα τα καταφέρνουν άριστα.
Ποια είναι, επομένως, η δική σου πηγή έμπνευσης;
Τα ταξίδια και η γνωριμία με άλλους κόσμους. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το τελευταίο άλμπουμ μου, το «Seven», το οποίο σε μεγάλο βαθμό διαμορφώθηκε από τις εμπειρίες μου σ’ ένα ταξίδι στην Αίγυπτο. Γι’ αυτό και το ανατολίτικο στοιχείο ήταν έντονο.
Αυτά τα ανατολίτικα στοιχεία είναι πάντως κομμάτι της εξέλιξής σου, όπως και η ολοένα μεγαλύτερη επιμονή σου στις λεπτομέρειες ενός τραγουδιού. Το ύφος σου γίνεται όλο και πιο εκλεπτυσμένο. Νιώθεις ότι υπάρχει κάποια αντίφαση σε αυτό: από τη μία υμνείς το εφήμερο και την ανεμελιά από την άλλη κάνεις λεπτοδουλειά σε κάθε κομμάτι;
Δεν το βλέπω σαν αντίφαση, είναι ο τρόπος που έχω μάθει να δημιουργώ μουσική και να χτίζω κόσμους. Πάντα πρόσεχα τις λεπτομέρειες και, με τα χρόνια, ξέρω ακριβώς πώς θέλω να ακούγεται η μουσική μου και επιδιώκω να το κάνω με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη καθαρότητα, ακρίβεια και εκλέπτυνση. Νομίζω ότι συμβαίνει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωή μας: όσο μεγαλώνουμε ζητούμε κάτι που να ανταποκρίνεται όλο και περισσότερο στα δικά μας «θέλω».
Με τα χρόνια έχεις αρχίσει να παίρνεις και τον εαυτό σου πιο σοβαρά;
Πάντα έπαιρνα στα σοβαρά τη μουσική. Τον εαυτό μου άρχισα να τον παίρνω πιο σοβαρά μετά την πατρότητα -νωρίτερα καθόλου. Δεν με ενδιάφερε να φανώ. Μου αρκούσε να φαίνεται η μουσική μου. Το γνωρίζουν και όσοι με συναναστρέφονται χρόνια -είμαι αρκετά αυθόρμητος.
Επιμένεις στην καλαισθησία και στην λεπτομέρεια, σε μια εποχή μαζικών, κοινών τάσεων -ακούμε όλοι τα ίδια πράγματα, την ίδια στιγμή και τους αφιερώνουμε λίγο χρόνο. Πώς το βιώνεις όλο αυτό;
Είναι σαν να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Αυτή η ομογενοποίηση στα πάντα αποτελεί έναν βασικό λόγο που θα ήθελα να φύγω, να κλείσω τα social, να πάω στο βουνό και να ξεκινήσω από την αρχή. Ειδικά τα κοινωνικά δίκτυα θεωρώ ότι είναι μάστιγα. Για να μην ακουστώ υποκριτής, τα χρησιμοποιώ πολύ για να προωθώ τη δουλειά μου. Δεν σου κρύβω όμως ότι θα ήθελα να απελευθερωθώ από αυτά.
Άρα το ιδανικό σενάριο περιλαμβάνει επιστροφή στο βουνό, αποχή από τα social media και τι άλλο;
Ένα ωραίο καφενείο, δύο-τρεις φίλοι, επαφή με τη φύση, απλή αισθητική, καθαρές έννοιες και αξίες και ταξίδια.
Πολλές από τις τελευταίες σου κυκλοφορίες είναι σε συνεργασία με ερμηνεύτριες. Θα οδηγήσει κάπου όλο αυτό;
Ναι, σε ένα κονσεπτικό άλμπουμ στο οποίο θα τραγουδούν μόνο γυναίκες και θα περιλαμβάνει όλες αυτές τις κυκλοφορίες αλλά και μερικές ακόμα, προς το παρόν ακυκλοφόρητες.
Μιας και αναφέραμε αυτά τα κομμάτια, να σταθούμε σε δύο διασκευές σου που έχουν ξεχωρίσει, το «Υπάρχω» και την «Αναζήτηση». Και αν για την «Αναζήτηση» του Σπανού είναι κάπως πιο εμφανείς οι συγγένειες με τον ήχο σου, το «Υπάρχω» ήταν πραγματικά μια έκπληξη. Πώς προέκυψαν;
Τον Σπανό τον θεωρώ κορυφαίο συνθέτη. Τον άκουγα, ήξερα τα τραγούδια του, ωστόσο βυθίστηκα στον κόσμο του το 2016 , όταν βρέθηκα στο Βερολίνο για να κάνω ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ, αλλά προέκυψε το «Erotica». Τότε βούτηξα μέσα στα ελληνικά 70s και τον λάτρεψα.
Από την άλλη, το «Υπάρχω» ήταν ένα σταθερό άκουσμα των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, όπως και όλα τα μεγάλα λαϊκά τραγούδια. Όχι όμως δικό μου άκουσμα, μα των γονιών μου. Και τελικά είχαν αφήσει κάτι αθόρυβο μέσα μου. Δεν άγγιζα τα λαϊκά τραγούδια, όταν όμως είδα πώς ερμήνευσε ο Πουλικάκος το «Υπάρχω» στον «Δράκουλα των Εξαρχείων» μού φανερώθηκε ένας τελείως απρόσμενος τρόπος προσέγγισής του. Είναι αθάνατο τραγούδι κι ας έχουν υπάρξει προσπάθειες αποδόμησης των στίχων του. Ήταν και το αγαπημένο τραγούδι της μητέρας μου.
Σου αρέσει να επιστρέφεις: από διασκευές μέχρι διαφορετικές εκτελέσεις δικών σου τραγουδιών, όπως το «Πάστα Φλώρα» που έγινε φέτος «Σπάστα Φλώρα» με τη φωνή της Νεφέλης Φασούλη. Κρύβει παγίδες η επιστροφή στο παρελθόν για έναν καλλιτέχνη;
Εύκολα η νοσταλγία μπορεί να μετατραπεί σε παρελθοντολαγνεία. Δεν βρίσκομαι εκεί -οι επιρροές και τα ακούσματά μου είναι πολύ σύγχρονα. Αν ωστόσο εγκλωβιζόμουν σε έναν μουσικό κόσμο θα ήθελα να είναι ένας κόσμος «παλιός», με αναλογικό ήχο. Οπότε αν θεωρεί κάποιος ότι, με όχημα τη νοσταλγία, «εγκλωβίζομαι» στο παρελθόν, τότε απαντώ ότι με πολύ μεγάλη χαρά εγκλωβίζομαι στους αναλογικούς ήχους γιατί εκεί βρίσκεται ο πρωτογενής τομέας της μουσικής, η ίδια της η φύση.
Το «Mother», το EP που κυκλοφόρησες μέσα στη χρονιά, είναι μια δουλειά τελείως διαφορετική μουσικά και στιχουργικά από το σύνολο της δισκογραφίας σου. Πώς γεννήθηκε η ανάγκη για έναν προσωπικό αποχαιρετισμό προς τη μητέρα σου;
Ήθελα να κάνω ένα «μνημόσυνο» στη μητέρα μου. Η απώλειά της ήταν μεγάλη, βαθιά και δεν πρόλαβα να τη θρηνήσω διότι έξι μήνες μετά τον θάνατό της γεννήθηκε ο γιός μου και πήρε αμέσως όλο τον πόνο και τον μετέτρεψε σε χαρά και αγάπη. Με αυτή την κυκλοφορία ήθελα να της στείλω ένα μήνυμα, με την ελπίδα -ή καλύτερα την ψευδαίσθηση- ότι κάπως θα το λάβει.
Θα ακούσουμε κάποια στιγμή «ζωντανά» τα κομμάτια του «Mother»;
Όχι. Δεν γράφτηκαν για να παιχτούν σε συναυλία. Είναι διαφορετική η λειτουργία τους.
Αγοράστε εισιτήρια για όλες τις κορυφαίες εκδηλώσεις από το inTickets.
