Oι δύο θρυλικές Μαρίκες του ρεμπέτικου τραγουδιού, η Μαρίκα Παπαγκίκα και η Μαρίκα Νίνου, συναντιούνται επί σκηνής για να διηγηθούν, να ερμηνεύσουν και να δώσουν ζωή σε γεγονότα που έζησαν και σε άλλα, που δεν έζησαν αλλά που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί εκείνες τις αγρίως ρομαντικές εποχές που όλα ήταν πιθανά.
Το κουβάρι της ιστορίας της παράστασης «Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε» κρατάει στα χέρια της η Νικολέττα Καρρά. Ξετυλίγει προσεκτικά το νήμα και με τον διττό της ρόλο -της αφηγήτριας και της συνέχειας των δύο- κάνει τους θεατές κοινωνούς ενός ταξιδιού, ενός παραμυθιού.
Η Νικολέττα Καρρά μιλάει στο ΒΗΜΑ για τη συνεργασία της με τη Γιώτα Νέγκα και την Κορίνα Λεγάκη, για τους αγώνες που έδωσαν οι ρεμπέτισσες, για τη σκηνή που ακόμα και σήμερα την πλημμυρίζει συγκίνηση, για τον ανταγωνισμό μεταξύ γυναικών αλλά και για την τοξικότητα των κοινωνικών δικτύων.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε», η οποία παίζεται στο Embassy Theater.
Η παράσταση είναι μια φανταστική ιδέα του Γιώργου Ανδρέου και του Οδυσσέα Ιωάννου οι οποίοι θέλησαν να φέρουν στην ίδια σκηνή τη Μαρίκα Παπαγκίκα και τη Μαρίκα Νίνου. Οι δυο τους δεν συναντήθηκαν ποτέ στην πραγματικότητα, όμως στο έργο μας οι δύο σπουδαίες μορφές του ελληνικού τραγουδιού συναντιούνται.
Πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση σε κείμενα Οδυσσέα Ιωάννου, μουσική σύνθεση και ενορχήστρωση του Γιώργου Ανδρέου και σκηνοθεσία του Αστέρη Πελτέκη.
Είναι ένας συνδυασμός μυθοπλασίας και βιογραφικών στοιχείων των δύο γυναικών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας είναι «τι θα γινόταν αν…». Τι θα γινόταν δηλαδή αν αυτές οι δύο γυναίκες είχαν συναντηθεί;
- Αγορά εισιτηρίων για την παράσταση «Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε» στο Embassy Theater από το inTickets.
Είστε η αφηγήτρια των ιστοριών τους;
Αφηγήτρια και κόρη ταυτόχρονα. Παίζω την κόρη της Μαρίκας Νίνου, η οποία βέβαια στην πραγματικότητα είχε γιο κι όχι κόρη. Είμαστε τρεις γυναίκες επί σκηνής. Ο δικός μου ρόλος είναι επί της ουσίας ο συνδετικός κρίκος των δύο αλλά και η συνέχειά τους.
Εσείς ξετυλίγετε το νήμα της ιστορίας.
Ακριβώς. Εγώ, ξεκινάω το παραμύθι.
Υπάρχει κάποια σκηνή στο έργο που σας άγγιξε πολύ;
Το έργο είναι πολύ συγκινητικό. Από την πρώτη στιγμή που πήρα στα χέρια μου το κείμενο, συγκινήθηκα πάρα πολύ. Υπάρχει όμως ένας μονόλογος της κόρης στο τέλος που είναι συγκλονιστικός. Δεν θα πω τίποτα περισσότερο. Ακόμα και μετά από τόσο καιρό, έχω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα όπως την πρώτη φορά που τον είχα διαβάσει.
Το κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου αγγίζει την ψυχή των ανθρώπων, χωρίς όμως προσπάθεια. Κι αυτό είναι μαγικό. Σε αυτό το κείμενο και σε αυτή την παράσταση δεν υπάρχει τίποτα επιτηδευμένο, δεν υπάρχει επίκληση στο συναίσθημα επί τούτου.
Η απλότητα και η ειλικρίνεια μιλάει δυνατά στο κοινό;
Η απλότητα και η αλήθεια. Αυτός είναι και ο τρόπος που εγώ προσέγγισα την παράσταση. Ακριβώς επειδή είναι έτσι γραμμένη, μόνο με αλήθεια θα μπορούσε να προσεγγιστεί. Γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι και ποιητικός ο λόγος σε αρκετά σημεία, οπότε ναι, μόνο με αλήθεια.
Και αυτή η αλήθεια μοιραία αγγίζει και τους θεατές μας. Ήθελα ο κόσμος να έρθει και να μπει μαζί μας σε αυτό το ταξίδι. Ήταν στοίχημα να πάρουμε τον κόσμο μαζί μας κι επειδή είμαι η βασική αφηγήτρια, μεγάλο ποσοστό στο να το επιτύχουμε οφείλεται σε εμένα. Βάζω τους θεατές μέσα στην ιστορία εξαρχής με το που ανοίγω το κουτί με τις κούκλες μου.
Πέρα από την αφήγηση, τραγουδάτε κιόλας;
Ναι, τολμώ να πω κι εγώ ένα τραγούδι σε αυτήν την παράσταση που είμαι με δύο τεράστιες ερμηνεύτριες, τη Γιώτα Νέγκα και την Κορίνα Λεγάκη. Ο Γιώργος Ανδρέου επέμενε να πω ένα τραγούδι και το έκανα με χαρά. Έτσι κι αλλιώς σεναριακά η κόρη είναι συμβολικά και η συνέχεια των δύο. Έχουμε ζωντανή ορχήστρα και δημιουργείται μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα.
Μιλάτε με θαυμασμό για τη Γιώτα Νέγκα και την Κορίνα Λεγάκη.
Εκτός από εξαιρετικές στη συνεργασία και πολύ γλυκά παιδιά, είναι και εξαιρετικές ερμηνεύτριες. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι μαζί τους επί σκηνής. Θα βγω και καλύτερη τραγουδιστικά από όλο αυτό. Κάθε φορά που τις ακούω να τραγουδούν, είναι σαν να κάνω σεμινάριο. Είναι υπέροχες.
Θεωρείτε ότι είναι στερεότυπο ο ανταγωνισμός μεταξύ γυναικών;
Γενικώς πιστεύω ότι υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των γυναικών. Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Θέλω όμως να είμαι δίκαιη και απόλυτα ειλικρινής για αυτό και θα πω ότι η φετινή μου συνεργασία με τη Γιώτα Νέγκα και την Κορίνα Λεγάκη είναι εξαιρετική.
Δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός και δεν υπάρχει και λόγος για ανταγωνισμό. Στη δική μας περίπτωση, μιλάμε για δυο τραγουδίστριες οι οποίες παίζουν και για μια ηθοποιό η οποία τραγουδάει.
Όχι απλά δεν υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά μόνο να πάρουμε η μία από την άλλη. Εκτός αυτού, επειδή είναι και θέμα χαρακτήρα, νομίζω ότι οι δύο συγκεκριμένες κυρίες έχουν τόσο ακέραιο χαρακτήρα και τα έχουν τόσο καλά με τον εαυτό τους που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί κλίμα ανταγωνιστικότητας.
Έχετε βιώσει ανταγωνισμό;
Έχω βιώσει σε μικρότερο βαθμό γιατί εγώ δεν προκαλώ και ανταγωνισμό. Με τις γυναίκες δεν θέλω να είμαι ανταγωνιστική. Οι γυναίκες μεταξύ τους είναι πιο ανταγωνιστικές απ’ ό,τι είναι οι άντρες. Όλα τα θηλυκά στη φύση είναι πιο ανταγωνιστικά.
Η φράση «τα έχω καλά με τον εαυτό μου» σας έχει απασχολήσει στη ζωή σας;
Φυσικά και με απασχολεί. Και αναφορικά με τον εαυτό μου και αναφορικά με τους άλλους. Ασχέτως αν τα είχα καλά με τον εαυτό μου, γιατί δεν ήταν πάντα έτσι κι ενδεχομένως ούτε τώρα τα έχω απολύτως καλά -όσο μεγαλώνουμε βελτιωνόμαστε βέβαια- ήδη από πολύ μικρή δεν είχα μέσα μου το αίσθημα της ζήλιας.
Δεν έχω αισθανθεί να ζηλεύω, παρά μόνο να θαυμάζω. Δεν έχω νιώσει ζήλια ούτως ώστε να μπω σε διαδικασία ανταγωνισμού. Δεν με απασχολεί τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι στη ζωή τους, στην καριέρα τους, στα προσωπικά τους. Με απασχολούν μόνο οι άνθρωποι που αγαπώ. Κοιτάζω τον εαυτό μου.
Έχετε υπάρξει ανταγωνιστική με τον εαυτό σας;
Ήμουν και εξακολουθώ να είμαι πολύ ανταγωνιστική με τον εαυτό μου. Τον εαυτό μου μαστιγώνω πάντα για να γίνομαι καλύτερη, δυστυχώς ή ευτυχώς. Ανταγωνιστική με τον εαυτό μου κι όχι με τους άλλους.
Πιέζετε τον εαυτό σας για να γίνετε καλύτερη τόσο ώστε μπορεί κάποιες φορές να έχετε «πληγώσει» εσάς την ίδια;
Ακριβώς. Γιατί από τη μία γίνεσαι καλύτερος και εξελίσσεσαι και από την άλλη όμως δεν απολαμβάνεις ποτέ ουσιαστικά αυτά που έχεις ήδη κατακτήσει. Είναι δίκοπο μαχαίρι.
Κι επανέρχομαι στη ζήλια, λέγοντας ότι ποτέ δεν με ενδιέφερε να συγκριθώ με τους άλλους. Με ενδιαφέρει να συγκριθώ με τον εαυτό μου πέρσι, πρόπερσι, πριν από πέντε χρόνια κλπ. Έτσι ήμουν από μικρή.
Οι ρεμπέτισσες έπρεπε να διεκδικήσουν τον χώρο τους σε ένα καθαρά ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Η πάλη αυτή αποτυπώνεται στην παράσταση;
Βέβαια, θίγονται πάρα πολύ αυτά τα θέματα. Να πούμε ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν καν τραγούδια με «θηλυκό πρόσημο». Όλα τα τραγούδια γράφονταν για άντρες για να μιλήσουν για τις γυναίκες.
Όπως χαρακτηριστικά λέει η Γιώτα Νέγκα στην παράσταση: γυναίκες αγαπούσαν γυναίκες, γυναίκες χώριζαν γυναίκες, γυναίκες θύμωναν με γυναίκες. Οι γυναίκες τραγουδούσαν τραγούδια προορισμένα για άντρες.
Η Μαρίκα Νίνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε όρθια στο πάλκο, κάνοντας μια τεράστια επανάσταση για την εποχή τότε. Λέω χαρακτηριστικά κάποια στιγμή «ποια γυναίκα που τραγουδάει όρθια στο πάλκο κάνει για σπίτι;» Ήταν η λογική της εποχής.
Οι αγώνες που έκαναν οι ρεμπέτισσες τότε, θέμα που θίγει η παράσταση, είναι ένας ακόμα λόγος που με έκανε να την αγαπήσω τόσο.
Εντοπίζετε αντιστοιχίες στις δυσκολίες του τότε με το σήμερα;
Σαφώς έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, όμως δυσκολίες συνεχίζουν να υπάρχουν στο καλλιτεχνικό κομμάτι. Από τη φύση της η δουλειά των καλλιτεχνών έχει τόση ανασφάλεια και τόση ασάφεια που δεν γίνεται να είσαι ποτέ ήρεμος.
Δεν υπάρχει μονιμότητα, δεν υπάρχει σταθερότητα, δεν υπάρχει συνέπεια, δεν υπάρχουν στάνταρ στις πληρωμές. Ζούμε μέσα σε ένα πλαίσιο ρευστό.
Αναφορικά με τις γυναίκες καλλιτέχνιδες έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα σε σχέση με το τότε. Οι καλλιτέχνιδες αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουν ρατσισμό επειδή είναι γυναίκες. Επίσης, τα τελευταία χρόνια με το MeToo υπάρχει αλλαγή στις νοοτροπίες.
Την έκθεση που φέρει το επάγγελμά σας πώς την αντιμετωπίζετε; Νιώθετε συμφιλιωμένη πια με το δημόσιο βλέμμα κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων;
Από την αρχή ήμουν πολύ συμφιλιωμένη με αυτό. Πιστεύω ότι εάν θέλεις να κρύψεις κάτι, το κρύβεις. Ξέρετε, υπάρχει μια φράση που λέει «όταν είμαστε μικροί ονειρευόμαστε να γίνουμε διάσημοι κι όταν πια μας αναγνωρίζει ο κόσμος μάς ενοχλεί». Δεν ήμουν ποτέ έτσι.
Από τότε που ξεκίνησα να γίνομαι γνωστη, μου άρεσε να με αγαπάει ο κόσμος. Όχι απλά δεν με ενοχλεί, χαίρομαι κιόλας. Το μόνο που θέλω είναι να με αντιμετωπίζουν, να με προσεγγίζουν με ευγένεια.
Στα κοινωνικά δίκτυα πολλές φορές η ευγένεια είναι απούσα.
Τα κοινωνικά δίκτυα είναι μια άλλη ιστορία. Ο Ουμπέρτο Έκο είχε αναφερθεί σε κάποιους που «δεν τους έδινε ποτέ κανείς σημασία και τώρα ξαφνικά βρήκαν φωνή και παρουσία».
Επειδή είμαι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και δυστυχώς επιτρέπω να με επηρεάζουν κακεντρέχειες, όταν κάποιος βλέπω ότι δείχνει εμμονή και γράφει κάτι με σκοπό να με «δηλητηριάσει», τότε τον μπλοκάρω.
Θεωρώ ότι εφόσον τόσο πολύ με αντιπαθούν και με σιχαίνονται (σ.σ. αυτοί που αφήνουν τέτοιου είδους σχόλια στο προφίλ μου) δεν έχουν κανένα λόγο να με βλέπουν κάθε μέρα. Θέλω να είμαι ήρεμη, θέλω θετική ενέργεια στη ζωή μου κι όχι σχόλια που πληγώνουν και γράφονται για να σε κάνουν να νιώσεις σκουπίδι.
Συγχέουν κάποιοι ηθελημένα την κριτική με την κακεντρέχεια;
Μου λένε «δεν δέχεσαι κριτική». Φυσικά και δέχομαι κριτική από τους ανθρώπους που εκτιμώ, από τους ανθρώπους που έχω ζητήσει τη γνώμη τους. Δέχομαι τα ευγενικά και καλοπροαίρετα σχόλια.
Τους ανθρώπους που απευθύνονται σε εμένα με τρόπο χυδαίο και προσβλητικό, τους μπλοκάρω για να μην στεναχωριέμαι και για να μην στεναχωριούνται κι αυτοί που με βλέπουν. Να είμαστε όλοι χαρούμενοι.
Εκτός από την παράσταση «Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε», τι άλλο ετοιμάζετε;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη γιατί αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε πρόβες: ετοιμάζουμε μια παράσταση καμπαρέ στην ιστορική MEDUSA στην Πλάκα, την οποία επιμελείται ο Φωκάς Ευαγγελινός, ενώ τη σκηνογραφία αναλαμβάνει ο Μανόλης Παντελιδάκης. Μέσα στον Δεκέμβριο θα ξεκινήσουμε.
Αισθάνομαι ότι έχει έρθει η στιγμή να κάνω μια τέτοια παράσταση. Πέρα από την υποκριτική που είναι η δουλειά μου, ασχολούμαι χρόνια με τον χορό και το τραγούδι οπότε αισθάνομαι ώριμη αρκετά για να κάνω ένα “multi” σε ό,τι αφορά στις εμφανίσεις μου. Το απολαμβάνω.
Αγορά εισιτηρίων για την παράσταση «Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε» στο Embassy Theater από το inTickets.
