Ο Ιλον Μασκ, για την ακρίβεια ο ίδιος και μια εταιρεία του, έφαγαν ένα πρόστιμο 120 εκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ενωση για κάτι λαμογιές.
Δεν θα πεινάσει αλλά θύμωσε.
Και ζήτησε με αναρτήσεις του «να καταργηθεί η ΕΕ» και «η κυριαρχία να επιστραφεί στις μεμονωμένες χώρες, ώστε οι κυβερνήσεις να εκπροσωπούν καλύτερα τους λαούς τους» (6/12).
Ούτε λίγο, ούτε πολύ.
Δεν ξέρω τι πρόβλημα εκπροσώπησης έχει ο Μασκ, αλλά λαός της Ευρώπης δεν είναι κι ούτε τον ρώτησε κανείς. Οταν θέλουμε τη γνώμη του θα τον ρωτήσουμε – αφού πρώτα σκάσει τα 120 εκατομμύρια του προστίμου…
Είναι όμως ενδεικτικό. Ενας αμερικανός πολυεκατομμυριούχος, ψωνισμένος και κακομαθημένος, νομίζει ότι μπορεί να δίνει οδηγίες στην Υφήλιο.
Δεν μπορεί. Αλλά αυτή είναι η πρωτόγνωρη Αμερική του Τραμπ.
Μια δράκα ανθρώπων, που ισομερώς συγκροτείται από άξεστους και αστοιχείωτους, βγάζουν λεφτά, πετάνε τη σαχλαμάρα τους και «την Αρτα φοβερίζουν».
Ηθελαν να προσαρτήσουν τον Καναδά και τη Γροιλανδία, μας έκαναν άνω-κάτω με τους δασμούς, ξεπουλήθηκαν στον Πούτιν και σιχαίνονται την Ευρώπη.
Ο αμερικανός ΥΠΕΞ αρνείται επιδεικτικά να συναντηθεί με την Κάγια Κάλας που είναι η αρμόδια της Κομισιόν για τις εξωτερικές σχέσεις επειδή δεν είναι του γούστου τους.
Αλλά αυτή είναι η Αμερική σήμερα. Στο συνέδριο του «Βήματος» για τη Μεσόγειο που αλλάζει όλοι οι συνομιλητές, ανεξαρτήτως επιμέρους διαφωνιών, συμφώνησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι έχει ισχυρά χαρτιά στα χέρια της (4-5/12).
Δυστυχώς.
Και φυσικά θα τα παίξουν. Η Αμερική του Τραμπ θέλει να υποτάξει εξευτελιστικά την Ευρώπη.
Ο Ρούμπιο δεν πήγε καν στην υπουργικό σύνοδο του ΝΑΤΟ. Κι όλες οι γαλιφιές που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι για να καλοπιάσουν τον Τραμπ έχουν αποτύχει.
Θα ζήσουμε το πρώτο μεταπολεμικό ευρω-ατλαντικό ρήγμα; Το ζούμε ήδη.
Και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με μυαλό, ψυχραιμία κι αποφασιστικότητα.
Ο Τραμπ θα επιχειρήσει με κάθε τρόπο να αποδυναμώσει τις ευρωπαϊκές ηγεσίες και να διαλύσει (αν μπορεί…) την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ολη αυτή η επίθεση στην Κομισιόν των τελευταίων μηνών έχει και κίνητρα και στόχο. Εως τώρα, την τροφοδοτούσαν μόνο οι Ρώσοι αλλά φαίνεται ότι βρήκαν παρέα.
Το ερώτημα είναι πώς θα αφυπνιστεί ο «ευρωπαϊκός πατριωτισμός» να περιφρουρήσει τις κατακτήσεις του. Μπορεί να μην τις συμμερίζονται όλοι, κακό του κεφαλιού τους.
Αλλά η ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί μετά τον πόλεμο.
Και θα είναι κρίμα να τη χαρίσουμε στους ψωνισμένους και τους ψεκασμένους των δύο πλευρών του Ατλαντικού.
