Αν κατάλαβα καλά (και δεν νομίζω ότι έχω καταλάβει λάθος…), το ερώτημα στον χώρο της αντιπολίτευσης είναι «ποιος μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη». Αν μπορεί κάποιος…
Οι απαντήσεις είναι πολλές. Αλλά αν συνοψίσω τα συμφραζόμενα, δεν φαίνεται να κυκλοφορούν και πολλοί πειστικοί υποψήφιοι.
Τελευταίος ανακλήθηκε από την εφεδρεία ο «χαρισματικός» (κατά τον Μαραντζίδη…) Αλέξης Τσίπρας, αλλά ούτε αυτός δείχνει να κόβει πολλά εισιτήρια. Τζάμπα το «χάρισμα».
Να θυμίσω πάντως ότι ο τελευταίος «χαρισματικός» που ήλθε από την αποστρατεία και νίκησε (παρεμπιπτόντως τους προκατόχους του Τσίπρα) ήταν ο στρατάρχης Παπάγος.
Αλλά άλλες εποχές.
Ελλείψει στρατάρχη Παπάγου, λοιπόν, οι πολέμιοι του Μητσοτάκη αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Ποιος; Ή έστω τι;
Η Ακροδεξιά και η Ακροαριστερά έχουν περισσότερα μαγαζιά από πελάτες.
Το ΠαΣοΚ που είχε δύο, δυόμισι χρόνια για να εδραιώσει μια ταυτότητα και μια κυριαρχία παρασύρεται διαρκώς σε μια ακατάληπτη απροσδιοριστία μεταξύ αντικρουόμενων φραξιών.
Για παράδειγμα. Η αντίδρασή του στο θέμα του Άγνωστου Στρατιώτη κινείται στα όρια του αδιανόητου για σοβαρό κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Φαντάζεται κανείς τον Παπανδρέου ή τον Σημίτη να συντάσσεται με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή την Κομμουνιστική Απελευθέρωση;
Μου φαίνεται λοιπόν ότι, σκόπιμα ή μη, ο δήμαρχος θα τους πάρει όλους στον λαιμό του.
Και το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για ό,τι δεν ενδιαφέρει το ΚΚΕ.
Συνεπώς, το ερώτημα παραμένει ακέραιο. Ποιος;
Ένα ερώτημα που καθίσταται όλο και πιο επιτακτικό όσο οδεύουμε προς τις κάλπες. Και με τη ΝΔ στο (πάνω – κάτω) 30% δύσκολα θα βρεθεί απάντηση.
Από την άλλη, οι ελπίδες να ψαλιδιστεί περαιτέρω αυτό το ποσοστό δεν έχουν επιβεβαιωθεί και η ανακίνηση ηθικού πανικού από διάφορα δίκτυα, κέντρα και μέσα ενημέρωσης ελάχιστα έχει αποδώσει.
Οι εικαζόμενοι «δελφίνοι» του Μητσοτάκη κάθονται στα αβγά τους μη γίνει καμία στραβή. Ενώ ένα πιθανό «κόμμα Σαμαρά» πολύ περισσότερο φαίνεται να επηρεάζει την πέραν της ΝΔ Δεξιά, με πρώτο θύμα τον Βελόπουλο, παρά την ίδια τη ΝΔ.
Τίποτα εκπληκτικό, πάντως. Αυτά όλα τα ξέραμε.
Το ζήτημα είναι αν η αντιπολίτευση θα επιμείνει στο ίδιο ερώτημα με κίνδυνο να παίρνει την ίδια απάντηση. Ή αν θα το δει διαφορετικά.
Ομολογώ ότι δεν ξέρω. Αλλά έως τώρα δεν βλέπω κανέναν στην αντιπολίτευση να καταλαβαίνει το πρόβλημα στην ουσία του, ούτε να προσπαθεί να το αντιμετωπίσει.
Κι ο Μητσοτάκης φυσικά τρίβει τα χέρια του.
Αλλά δεν νομίζω ότι η λύση στο πρόβλημα της αντιπολίτευσης είναι να τρίβει τα χέρια του ο Μητσοτάκης.
