Μια πράξη υψίστης ηθικής σημασίας από τον Πάνο Ρούτσι, που έχασε τον γιό του άδικα, ανάγκασε τις εξουσίες να σεβαστούν τα αιτήματα του, να μάθει την αιτία του θανάτου του γιού του. Θυμίζει αρχαία τραγωδία. Ως άλλη Αντιγόνη αντιστέκεται στην εξουσία του Κρέοντα. Η κοινωνία ως άλλος χορός, αυτής της σύγχρονης τραγωδίας συμπαραστέκεται στον πόνο των γονιών. Όταν οι ηθικές αξίες αντιστέκονται στην εξουσία γίνεται πράξη η αρχή ‘Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται’. Οι συμβολισμοί των ηθικών αξιών και η ψυχική δύναμη των γονιών, εκφράζουν την ανάγκη αντίστασης στην αυθαιρεσία της εξουσίας.
Η τραγωδία των Τεμπών είναι μια μεγάλη συμφορά. Ο θάνατος και οι λαβωμένες ζωές των συνανθρώπων μας, άνοιξαν μια τεράστια πληγή η οποία θα αιμορραγεί για καιρό. Πρόκειται για δράμα, που προκάλεσε ένα ισχυρό σοκ στην ελληνική κοινωνία. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά και φορτισμένη. Ο πόνος, η θλίψη και η οργή κυριαρχούν στην ανθρώπινη ψυχή. Το πλήγμα που έχει υποστεί η χώρα, είναι ανεπανόρθωτο.
Οι ενστάσεις που προβάλλονται από γονείς και πολίτες ως προς την αποτελεσματικότητα της πολιτικής, είναι αυτονόητες. Θέτουν ερωτήματα για την επάρκεια όσων κατέχουν θέσεις ευθύνης και δεν αναλαμβάνον τις ευθύνες.. Ζητούν απαντήσεις. Θεωρούν ανίκανο το ελληνικό κράτος να διαχειριστεί στοιχειωδώς τα προβλήματα ασφάλειας των πολιτών. Αδιάφορο και αδύναμο το κράτος να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών, στη διακίνηση με το σιδηρόδρομο. Επιρρίπτουν ευθύνες στο σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης, εγκαλώντας την, για
ανεπάρκεια και πασιφανή αδυναμία να διαχειριστεί τις τύχες του τόπου και τις ανθρώπινες ανάγκες.
Ο κλονισμός που έχει προκληθεί εξαιτίας των Τεμπών, επέτεινε περαιτέρω την κρίση εμπιστοσύνης στη σχέση του κοινωνικού σώματος με τους θεσμούς, τα κόμματα, τους εκπροσώπους τους. Και το σημαντικότερο διεύρυνε το ψυχικό χάσμα. Τα συναισθηματικά αποθέματα δοκιμάζονται σκληρά. Η παραδοχή ότι ο άνθρωπος είναι μέριμνα, δεν φαίνεται να συγκινεί τους έχοντες αξιώματα.
Η πολιτική ζωή βγαίνει αναμφίβολα βαριά τραυματισμένη. Οι απώλειες δεν προσμετρώνται μόνο στο κυβερνών κόμμα. Προξενούν γενικότερη αστάθεια. Ο δημόσιος πολιτικός λόγος δεν μπορεί να προσπερνά με ευκολία, τόσο τραγικό γεγονός. Το τίμημα της αμεριμνησίας, της στασιμότητας και της αδράνειας έχει υψηλό κόστος. Η δυσανεξία του κομματικού συστήματος να προχωρήσει αταλάντευτα το δρόμο του εκσυγχρονισμού, έχει καταστεί ένα αδιαπέραστο τείχος για το οποίο η χώρα καταβάλλει ακόμη και «φόρο» αίματος.
Το δράμα των Τεμπών δεν προσφέρεται για ασκήσεις πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ούτε αντιμετωπίζεται με απαίδευτες αντιλήψεις ή με βαρύγδουπες αναλύσεις. Το βαθύ κράτος που ξαφνικά ανακάλυψαν, η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απεγνωσμένη προσπάθεια να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους. Ουσιαστικά πρόκειται για μια αφελή σκιαμαχία. Το αποκαλούμενο βαθύ κράτος, είναι ένα πολιτικό και επικοινωνιακό τέχνασμα των κυβερνώντων, που αποσκοπεί στην απόσειση και μετακύληση των ευθυνών τους. Μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης από το κόμμα της ΝΔ, είναι πρόκληση να καταφεύγουν σε διάφορα τερτίπια επιχειρώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Η ανεπάρκεια, η ανικανότητα και η ολιγωρία τους, δεν διαγράφονται με ότι και αν σκαρφιστούν. Είναι υπόλογοι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.
Στη διάρκεια της εξάχρονης θητείας τους, δεν έκαναν το παραμικρό για την εξυγίανση και αναβάθμιση του, αφήνοντας το εκτεθειμένο στις αναχρονιστικές δομές και λειτουργίες του. Το μόνο που έπραξαν, η μοναδική μέριμνα τους ήταν ο διορισμός γαλάζιων στελεχών στους δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις, που βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών. Διοικήσεις άσχετες και ανήμπορες να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους. Κομμάτι του
κομματικού και πελατειακού συστήματος που έστησαν, ήταν και η προώθηση του Σταθμάρχη της Λάρισας, μονολότι δεν κάλυπτε τις προϋποθέσεις που απαιτούσε η συγκεκριμένη θέση. Ως εκ τούτου ο κυβερνητικός λόγος για βαθύ κράτος, μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Άλλωστε το αντιπαραγωγικό, στρεβλό και ανήμπορο κράτος το έχει υπηρετήσει με συνέπεια, χρόνια τώρα η δεξιά παράταξη, την οποία εκπροσωπεί το κόμμα της ΝΔ.
Το συλλογικό τραύμα από την τραγωδία των Τεμπών, αποτελεί μια συλλογική αντίσταση και έλεγχο στην εξουσία. Σε λίγους μήνες η Δικαιοσύνη καλείται να κρίνει τις πράξεις και τις παραλήψεις των υπευθύνων και ενόχων, από τη βάση έως την κορυφή. Μια δίκη σταθμός για τα δικαστικά χρονικά της χώρας μας.
Λουκάς Αποστολίδης, Δικηγόρος, Πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής
