Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος θα σας πω ότι χθες το βράδυ είδα το Καλλιμάρμαρο μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Δεν ξέρω αν ήταν ο άστατος καιρός που αποθάρρυνε κάποιους από τους θεατές να έρθουν τελικά έστω και τελευταία στιγμή ή αν λειτούργησε αποτρεπτικά η υψηλή τιμή των εισιτηρίων πάντως οι Αθηναίοι δεν ανταποκρίθηκαν μαζικά στο κάλεσμα του Ρόμπι Γουίλιαμς.
Εκείνοι που έδωσαν ωστόσο το «παρών» στην προτελευταία στάση του «Britpop», όπως λέγεται η παγκόσμια περιοδεία του, ήξεραν γιατί βρέθηκαν στο Καλλιμάρμαρο και του έδειξαν εμπράκτως την αγάπη τους τραγουδώντας και χορεύοντας. Ήταν η τρίτη εμφάνιση του Γουίλιαμς στην Ελλάδα, αυτή τη φορά στο πλαίσιο του Eject Festoval και με μεγάλο χορηγό την COSMOTE TELEKOM.
Γεννημένος για τη σκηνή
Η συναυλία που έδωσε ωστόσο φάνηκε σε αρκετούς κάπως κουραστική όχι γιατί ήταν μεγάλη σε διάρκεια αλλά επειδή ο Βρετανός καλλιτέχνης είχε πολλά να μοιραστεί με το κοινό και ορισμένες φορές μιλούσε ακατάπαυστα για τα παιδιά και τη γυναίκα του κυρίως αλλά και για άλλα μέλη της οικογένειάς του.
Είναι γλύκας φυσικά, έχει γεννηθεί για να βρίσκεται επάνω στη σκηνή (natural born performer που θα έλεγαν και στην πατρίδα του) και διαθέτει το χάρισμα της επικοινωνίας με τους θαυμαστές του αλλά και ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό όπως φάνηκε και τη στιγμή που θέλησε να τραγουδήσει το «She’s the One» σε μια τυχαία θεατή, την ελληνοαυστραλή Χάιδω από τη Θεσσαλονίκη που είναι παντρεμένη με έναν Κώστα.
Φωτό: Eject Festival
Η μπάντα του ήταν φανταστική, η φωνή του καλύτερη σε σχέση με την τελευταία φορά που τον είδαμε ζωντανά στα μέρη μας, η παραγωγή ιδιαιτέρως φροντισμένη, και φυσικά χαρήκαμε πολύ που μας έκανε το χατίρι να ερμηνεύσει επιτέλους το «Me and my Monkey» το οποίο έχει αγαπηθεί τόσο πολύ στην Ελλάδα.
Από τον Σινάτρα στους Beatles
Πολλά τραγούδια του θα χαρακτηρίζονταν πλέον διαχρονικά, κρίμα που δεν είπε περισσότερα από αυτά γιατί θέλησε να συμπεριλάβει στο setlist του κλασικές επιτυχίες του Σινάτρα όπως το «My Way» ή το «New York, New York» αλλά και να δώσει την ευκαιρία στους μουσικούς του να κάνουν επίδειξη των δεξιοτήτων τους συνοδεύοντας τον σε κομματάρες όπως το «Beat it» ή το «Another One Bites the Dust». Σε εκείνο το σημείο έπαιξαν και το «Hey Jude» και στο singalong που ακολούθησε έγιναν για άλλη μια φορά ξεκάθαροι οι λόγοι για τους οποίους οι Beatles θεωρούνται αξεπέραστοι.
Φωτό: Eject Festival
Μας είχε ετοιμάσει μια έκπληξη και κάλεσε στη σκηνή την Iταλίδα τραγουδίστρια Λάουρα Παουζίνι που έκανε χαμό στα 80s με το «La Solitudine» (το οποίο έχει διασκευάσει στα ελληνικά ο Θάνος Καλλίρης ως «Το νου σου κύριε οδηγέ») και τραγούδησαν μαζί τον νέο επίσημο ύμνο της FIFA (αν καταλάβαμε καλά) με τίτλο «Desire», ένα στιγμιότυπο το οποίο μαγνητοσκοπήθηκε και θα δούμε λογικά στο βιντεοκλίπ του track πλάνα από τη συγκεκριμένη συναυλία.
Ένας ήρωας των εφηβικών χρόνων
Το κοινό ήταν φυσικά ετερόκλητο όμως κυριαρχούσαν οι άνω των 40 και λογικό είναι διότι αυτές οι ηλικιακές ομάδες έχουν μεγαλώσει μαζί του, τον γνωρίζουν από την εποχή των Take That και τον στήριξαν με πάθος στη σόλο πορεία του. Η σχέση που αναπτύσσεται με τους καλλιτέχνες που σε έχουν σημαδέψει από την εφηβεία σου ή, εν γένει, τα νεανικά σου χρόνια αποκτά χαρακτήρα συγγένειας σχεδόν.
Φωτό: Eject Festival
Προσωπικά μου έλειψε το «No Regrets» – το λατρεύω και θεωρώ τη γέφυρά του τέλεια (και μου αρέσει πολύ και το παραγνωρισμένο «Lovelight») – όμως το «Feel» και το «Angels» είναι υπέροχα, εξόχως μελωδικά τραγούδια και άρα αποτέλεσαν ιδανική επιλογή για το φινάλε, για να τα τραγουδήσουμε όλοι μαζί αυτή την κάπως κρύα και συννεφιασμένη φθινοπωρινή νύχτα.
