Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στη Νέα Υόρκη άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για το Παλαιστινιακό. Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από πολλές χώρες της Δύσης —μεταξύ αυτών και κράτη–μέλη της Ε.Ε.— δεν αποτελεί μόνο μια συμβολική κίνηση, αλλά μια σαφή διπλωματική πράξη με στόχο την αλλαγή συσχετισμών. Είναι η παραδοχή ότι το status quo της κατοχής και της βίας δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Σήμερα ο αριθμός των χωρών που έχουν αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος έχει φτάσει τα 157 ; δηλαδή το 81% των μελών του ΟΗΕ. Όπως δήλωσε ο ηγέτης του ισραηλινού κόμματος της αντιπολίτευσης Γιαιρ Γκολάν οι αναγνωρίσεις αυτές αποτελούν μια μεγάλη ήττα της πολιτικής Νετανιάχου .
Η συγκυρία αυτή δημιουργεί πίεση τόσο προς το Ισραήλ όσο και προς τη διεθνή κοινότητα να αναλάβουν δράση για να αποτραπεί η περαιτέρω αποσταθεροποίηση της περιοχής. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει αμέτοχη, αλλά οφείλει να σταθεί στην πλευρά της διεθνούς νομιμότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα
Οι εικόνες από τη Γάζα συγκλονίζουν την ανθρωπότητα. Σπίτια ισοπεδωμένα, οικογένειες ξεκληρισμένες, παιδιά που χάνουν τη ζωή τους καθημερινά. Δεν πρόκειται για μια «συμβατική» σύγκρουση· πρόκειται για μια συστηματική επιχείρηση μαζικης εκδίωξης των Παλαιστινιων που αποκτά χαρακτηριστικά γενοκτονίας. Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή.
Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους λειτουργεί ως πολιτικό και θεσμικό όπλο απέναντι σε αυτήν την αδικία. Στέλνει το μήνυμα ότι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ένας «αόρατος» λαός χωρίς φωνή, αλλά μια κοινότητα με δικαίωμα σε πατρίδα, θεσμούς και διεθνή εκπροσώπηση.
Η λύση των δύο κρατών
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για ειρήνη πέρα από τη λύση των δύο κρατών. Η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ δεν είναι απλώς μια θεωρητική επιδίωξη· είναι προϋπόθεση για να μπορέσουν Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί να ζήσουν με ασφάλεια, δικαιοσύνη και αμοιβαίο σεβασμό.
Χωρίς αυτήν τη βάση, κάθε εκεχειρία θα είναι προσωρινή, κάθε διαπραγμάτευση θα είναι εύθραυστη και κάθε νέα σύγκρουση θα είναι προδιαγεγραμμένη. Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους δεν τερματίζει τον πόλεμο από μόνη της, αλλά δημιουργεί τις διπλωματικές και νομικές συνθήκες ώστε να ξεκινήσει μια πραγματική διαδικασία ειρήνευσης, όπως άλλωστε φαίνεται και από τον οδικό χάρτη ειρήνευσης που παρουσίασαν η Σαουδική Αραβια και η Γαλλία στη σύνοδο για την «λύση των δύο κρατών».
Κανένα πολιτικό σχέδιο δεν μπορεί να θεωρηθεί δίκαιο ή βιώσιμο, αν δεν προστατεύει τη ζωή και την αξιοπρέπεια των αμάχων. Η απελευθέρωση και η ασφαλής επιστροφή των Ισραηλινών ομήρων που κρατούνται από τη Χαμάς είναι επείγουσα προτεραιότητα. Η διεθνής κοινότητα, και ιδιαίτερα οι συνομιλητές που εργάζονται για πολιτικές λύσεις, οφείλουν να καταστήσουν την απελευθέρωση των ομήρων αναπόσπαστο στοιχείο κάθε συμφωνίας για εκεχειρία, ανοικοδόμηση και πολιτική διευθέτηση — χωρίς να χρησιμοποιείται το ζήτημα αυτό για να μπλοκαριστεί η αναγνώριση δικαιωμάτων ή η ανάληψη ευθυνών για τις ατελείωτες ανθρώπινες απώλειες.
Ο ρόλος της Ελλάδας
Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα χωρίς ιστορικό αποτύπωμα στη Μέση Ανατολή. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει στενές σχέσεις με το Ισραήλ αλλά και μακροχρόνιους δεσμούς με τον αραβικό κόσμο· δεσμούς που διαχρονικά της έδιναν τη δυνατότητα να λειτουργεί ως γέφυρα συνεννόησης. Σήμερα, ωστόσο, η στάση της κυβέρνησης περιορίζει τη χώρα στον ρόλο του θεατή των εξελίξεων. Την ώρα που άλλες ευρωπαϊκές χώρες αναλαμβάνουν θαρραλέες πρωτοβουλίες, η Ελλάδα μένει πίσω, ακολουθώντας αντί να ηγείται.
Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από την Ελλάδα δεν θα ήταν μια πρώτη συμβολική κίνηση· θα αποτελούσε σαφή δήλωση αρχών ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική καθορίζεται από τη δέσμευση στο διεθνές δίκαιο και στην προστασία των αμάχων.
Η παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ
Για εμάς στο ΠΑΣΟΚ, αυτή η θέση δεν είναι καινούργια. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, το κίνημά μας υπήρξε υπέρμαχος των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού και οικοδόμησε δεσμούς φιλίας με τον αραβικό κόσμο. Αντίστοιχα, το ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου ήταν εκείνο που οικοδόμησε τη στρατηγική σχέση της Ελλάδας με το Ισραήλ, αναδεικνύοντας τον ρόλο της χώρας μας ως γεφυροποιού μεταξύ των λαών στην περιοχή.
Η επιλογή της ειρήνης
Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από την Ελλάδα είναι μια πράξη ευθύνης. Μια πράξη που υπηρετεί την ειρήνη, αλλά και τις αξίες της ανθρωπιάς, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Σήμερα, που η διεθνής κοινότητα δείχνει σημάδια στροφής, η Ελλάδα καλείται να πάρει θέση.
