Η αποδοχή της αλληλεξάρτησης μεταξύ αντίθετων και παράλληλα συμπληρωματικών στοιχείων και δυνάμεων ονόματι τάο είναι μια διαδικασία γνωστή κι ως wu wei και αποτελεί θεμελιώδη παραδοχή της κινεζικής προέλευσης θρησκείας του Ταοϊσμού. Σε ότι αφορά το επίπεδο της υψηλής πολιτικής, δεν υπάρχει καλύτερη αποτύπωση της συγκεκριμένης προσέγγισης από τη στρατιωτική παρέλαση που πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Λεωφόρο της Αιώνιας Ειρήνης στο Πεκίνο και για την οποία ήδη πολλοί μιλούν, θεωρώντας την σημείο αναφοράς για τις διεθνείς υποθέσεις.
Στρατιωτική υπεροχή
Πιο αναλυτικά, στο πιο «τεχνικό» σκέλος η παρέλαση διήρκεσε περίπου 70 λεπτά και περιλάμβανε δεκάδες σχηματισμούς που παρέλασαν στο κέντρο του Πεκίνου. Ο Σι Τζινπίνγκ, ως ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων, επιθεώρησε τα στρατεύματα πριν από την παρέλαση στην πλατεία. Μια παρέλαση η οποία χαρακτηρίστηκε από τον συνδυασμό ποσότητας και ποιότητας, αφού σε αυτή συμμετείχαν περισσότεροι από 10.000 στρατιωτικοί, περισσότερα από 100 αεροσκάφη και εκατοντάδες οχήματα εδάφους. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης αναπτύχθηκαν πάνω από 100 οπλικά συστήματα, μεταξύ των οποίων αντιπλοϊκοί πύραυλοι τύπου YJ-21, νέες εκδόσεις διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων όπως ο DF-5C (ο οποίος έχει δυνατότητα μεταφοράς μέχρι 12 πυρηνικών κεφαλών) αλλά και ένα είδος μαχητικού stealth drone. Την εικόνα ήρθαν να συμπληρώσουν το επανδρωμένο υποβρύχιο όχημα AJX002 και το αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλης εμβέλειας HQ-29.
Τι σηματοδοτεί η γλαφυρή υπενθύμιση ότι ο «κινεζικός» δράκος βρυχάται σε αέρα, θάλασσα και στεριά; Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ένα σαφές μήνυμα ότι η στρατιωτική τεχνολογία βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος της κινεζικής ισχύος με δύο εντελώς διαφορετικούς αποδέκτες. Ο πρώτος δεν είναι άλλος από τη «συλλογική Δύση», και ειδικότερα τις ΗΠΑ, η οποία βλέπει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το Πεκίνο να προχωρά σε μια επίδειξη ισχύος με τον πιο υλικό τρόπο. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η παρέλαση γίνεται με αφορμή την συμπλήρωση 80 ετών από την νίκη των κινεζικών δυνάμεων επί της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε έναν εύγλωττο παραλληλισμό για τους ανταγωνιστές του Πεκίνου. Ο δεύτερος είναι η γειτονική Ταϊβάν, στην οποία απευθύνεται en toute force ευθεία προειδοποίηση για το τι την περιμένει σε περίπτωση σύρραξης. «Η Ταϊβάν είναι το άρρητο κομμάτι της παρέλασης» σημειώνει ο πρώην διπλωμάτης με μεγάλη εμπειρία στην Κίνα Τσάρλι Πάρτον μιλώντας στον βρετανικό Guardian και προσθέτει: «To Πεκίνο στέλνει μήνυμα λέγοντας ουσιαστικά στην Ταϊπέι ότι κάθε αντίσταση είναι μάταιη».
Νέο διεθνές σύστημα;
Υπάρχει ασφαλώς και το διπλωματικό σκέλος. Σε αυτό το πλαίσιο η είδηση έρχεται από τη σύνθεση και μόνο των προσκεκλημένων. Σε αυτή περιλήφθηκαν πάνω από είκοσι φιλικά προσκείμενοι ηγέτες, ανάμεσα στους οποίους τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν, τον Ιρανό πρόεδρο Μασούντ Πεζεσκιάν, τον Πακιστανό πρωθυπουργό Σεχμπάζ Σαρίφ. Η παρουσία τόσων υψηλόβαθμων αξιωματούχων έρχεται μάλιστα μετά την αίσθηση που προκάλεσε η διήμερη σύνοδος κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης (SCO) στην Τιανζίν, κατά τη διάρκεια της οποίας οι ηγέτες Κίνας, Ρωσίας και Ινδίας περιέγραψαν ένα διαφορετικό υπόδειγμα διεθνών σχέσεων, όπου το δυτικό αφήγημα τίθεται υπό αμφισβήτηση από μια ομάδα κρατών που αν και εκπροσωπούν διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά μοντέλα τα συνέχει η δεδηλωμένη πρόθεση να χειραφετηθούν από τον μεταπολεμικό κόσμο που έφτιαξαν οι ΗΠΑ και τους θεσμούς του. «Καθώς ο Τραμπ αφαιρεί κάθε στοιχείο πολυμέρειας από το διεθνές σύστημα αποσύροντας τις ΗΠΑ από αυτό, ο Σι βρίσκει μια ευκαιρία να το επαναδιαμορφώσει προς όφελος της Κίνας» επισημαίνει από πλευράς της η ερευνήτρια του Ινστιτούτο Chatham House, Γιού Τζι.
«Η αναγέννηση του κινεζικού έθνους είναι ασταμάτητη και η ευγενής υπόθεση της ειρήνης και της ανάπτυξης της ανθρωπότητας σίγουρα θα θριαμβεύσει», δήλωσε ο κινέζος πρόεδρος. «Σήμερα, η ανθρωπότητα έχει για ακόμη μια φορά μπροστά της την επιλογή μεταξύ της ειρήνης ή του πολέμου, του διαλόγου ή της σύγκρουσης», πρόσθεσε ο ίδιος σε μια ισορροπημένη δήλωση που ενσωματώνει ιδεωδώς την παγκόσμια φιλοδοξία με την πρόθεση υπεράσπισής της στο σκληρό, υλικό πεδίο της μάχης.
Υπάρχουν όμως και οι απαισιόδοξοι. Αρκετοί αναλυτές τονίζουν ότι η ηγεμονία της Κίνας σε έναν τριμερή διακανονισμό με εθνικά κράτη με τα οποία διατηρεί διαφορές εκατονταετιών δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, καθώς θα πρέπει να ξεπεραστούν μια σειρά από διμερή προβλήματα στα οποία οι ΗΠΑ διαθέτουν ακόμη περιθώριο μόχλευσης. Υπό αυτή την έννοια και μέχρι να διαμορφωθούν παγιωμένοι συσχετισμοί τα διδάγματα που μπορεί να αντλήσει το Πεκίνο από την πλούσια πολιτιστική και θρησκευτική του παράδοση καλούνται να δοκιμάσουν τα όριά εφαρμογής τους.
