Η απόφαση του Μπενιαμίν Νετανιάχου να καταλάβει τη Λωρίδα της Γάζας, αναμένεται να τεθεί προς έγκριση στο υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ που θα συνεδριάσει την Πέμπτη (7/8). Πώς θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος, παραμένει ασαφές.
Οι κίνδυνοι
Ο ισραηλινός στρατός ήδη ελέγχει και επιχειρεί στο 75% της Λωρίδας. Η πλήρης κατάληψή της σημαίνει ότι θα μπει και στο υπόλοιπο τμήμα της, όπου έχουν καταφύγει 2,1 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, το 90% από αυτούς αφού εκτοπίστηκαν αρκετές φορές στους 22 μήνες του πολέμου. Σημαίνει επίσης ότι ο ισραηλινός στρατός θα επεκτείνει τις επιχειρήσεις σε ολόκληρη τη Λωρίδα, δηλαδή και σε περιοχές όπου πιστεύεται ότι κρατούνται οι 20 όμηροι που έχουν μείνει ζωντανοί, θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Η επέκταση των επιχειρήσεων θα θέσει σε κίνδυνο και τη ζωή των Παλαιστινίων, που ζουν πλέον κυρίως σε πρόχειρους καταυλισμούς, στο 13% της Λωρίδας, ενώ το υπόλοιπο είναι, είτε υπό στρατιωτική κατοχή είτε τους απαγορεύεται η είσοδος με ποινή θανάτου. Οι Παλαιστίνιοι μετρούν περισσότερους από 60.000 νεκρούς, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, και 140.000 τραυματίες, πολλούς σοβαρά. Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι 20.000 από τα θύματα ήταν μαχητές της Χαμάς.
Αλλά και ο ισραηλινός στρατός έχει απώλειες: 454 στρατιώτες έχουν σκοτωθεί από την αρχή του πολέμου, οι 47 από αυτούς, αφότου το Ισραήλ έσπασε την τελευταία εκεχειρία, στα μέσα Μαρτίου. Η κατάληψη ολόκληρης της Λωρίδας σημαίνει περισσότερες απώλειες για τον ισραηλινό στρατό.
Τα κρίσιμα ερωτήματα
Υπάρχει επίσης το ερώτημα, ποιος θα διοικεί την υπό κατοχή Λωρίδα, και μάλιστα σε συνθήκες πολύ δύσκολες. Το πιθανότερο είναι ότι ο στρατός θα αναλάβει τα διοικητικά καθήκοντα.
Ένα άλλο ερώτημα είναι αν εβραίοι έποικοι θα αρχίσουν να ιδρύουν οικισμούς και να εγκαθίστανται στη Λωρίδα. Για την εθνικιστική και τη θρησκευτική ακροδεξιά, που στηρίζει τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, η Γάζα πρέπει να καταληφθεί. Όπως δήλωσε την Κυριακή ο ακροδεξιός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, «μπορούμε να κατακτήσουμε ολόκληρη τη Λωρίδα και μετά να ενθαρρύνουμε εθελούσια μετανάστευση».
Τα αντίθετα ακροατήρια
Το Ισραήλ αποσύρθηκε από τη Γάζα πριν από ακριβώς 20 χρόνια, τον Αύγουστο του 2005, γιατί είχε γίνει πολύ κοστοβόρα – σε πόρους και ζωές στρατιωτών – η κατοχή της και η φύλαξη λίγων χιλιάδων εβραίων εποίκων που ζούσαν ανάμεσα σε περισσότερους από δύο εκατομμύρια Παλαιστινίους. Την απόσυρση από τη Γάζα και τη διάλυση των εβραϊκών οικισμών, που ήταν απόφαση του τότε πρωθυπουργού Αριέλ Σάρόν, δεν την αποδέχτηκε ποτέ η ακροδεξιά, η οποία θεωρεί αναγκαία την ανακατάληψη της Λωρίδας.
Ο Νετανιάχου απευθύνεται ταυτόχρονα σε δύο ακροατήρια: ένα παγκόσμιο, που εκφράζει αποτροπιασμό για τις συνθήκες στη Γάζα, όπου ο ένας στους τρεις κινδυνεύει από ασιτία, και ένα στο εσωτερικό του Ισραήλ όπου η πολιτική επιβίωση του πρωθυπουργού εξαρτάται από έναν συνασπισμό με ακροδεξιά και θρησκευτικά εθνικιστικά κόμματα, τα οποία ζητούν την κατάκτηση ολόκληρης της Γάζας.
Το ζήτημα έχει διχάσει τη στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ, που αντιτίθεται στην κατοχή της Λωρίδας, και την πολιτική ηγεσία της χώρας.
Υπάρχει και η άποψη ότι ο Νετανιάχου αφήνει να εννοηθεί πως έπεται επιχείρηση κατάκτησης ολόκληρης της Γάζας, για να πιέσει τη Χαμάς να έρθει σε συμφωνία. Σε κάθε περίπτωση, τόσο ο Νετανιάχου όσο και η Χαμάς τα παίζουν όλα για όλα: ο πρώτος απειλεί με την επιστροφή του Ισραήλ στη Γάζα, ενώ η δεύτερη ζητά παλαιστινιακό κράτος, με αντάλλαγμα την επιστροφή των ισραηλινών ομήρων.
