Η Ανοιξη της Πράγας και ο εθισμός στην ανάμνηση είναι τα δύο στοιχεία που διαμορφώνουν την εικόνα των βασικών ταινιών της κινηματογραφικής εβδομάδας που αρχίζει από σήμερα.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
Τα κύματα της ελευθερίας (Vlny)
Παραγωγή: Δημοκρατία της Τσεχίας/ Σλοβακία, 2024
Σκηνοθεσία: Γιαν Μαντιλ
Ηθοποιοί: Στάνισλαβ Μάιερ, Βόιτεκ Βοντοτσόφσκι κ.α.
Τα κύματα του τίτλου της τρίτης μεγάλου μήκους ταινίας μυθοπλασίας του Τσέχου Γιαν Μαντλ, (που φέτος υπήρξε η επίσημη πρόταση της Τσεχίας στις υποψηφιότητες των Οσκαρ στην κατηγορία της διεθνούς ταινίας) έχουν διπλή σημασία. Στη μια πλευρά υπάρχει η προφανής αλληγορική διάσταση και στην άλλη η κυριολεκτική καθώς η ιστορία της ταινίας αναφέρεται στα ερτζιανά, τα κύματα του ραδιοφώνου, το οποίο το 1967 (χρονιά αφετηρίας της εδώ δραματουργίας) αποκτούσε νέο πρόσωπο στην Τσεχοσλοβακία.
Και αυτό μέσω του έγκριτου, ακέραιου δημοσιογράφου Μάρτιν Βίνερ (Στάνισλαβ Μάιερ), για λογαριασμό του οποίου και παρά την θέλησή του, εργάζεται ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας ο Τομάς (Βόιτεκ Βοντοτσόφσκι) ένας νεαρός που δεν θέλει να έχει σχέση με την πολιτική σε μια χώρα όπου όλοι φοβούνται. Ο Βίνερ, αποπειράται τολμηρές για την εποχή εκπομπές, όπως την κατάργηση του μονοπωλίου των ειδήσεων από ένα και μόνο πρακτορείο – της Μόσχας.
Από την πλευρά του ο Γιαν Μαντλ έχει στο μυαλό του μια ιστορία προδοσίας και αμφισβήτησης σε μια χώρα ταλαιπωρημένη από την καταπίεση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Κάτι, περίπου παρόμοιο με γνωστές ταινίες της τελευταίας 20ετίας που ασχολήθηκαν με ιστορίες γύρω από την εποχή του Σιδηρού Παραπετάσματος – ενδεικτικά αναφέρω τις «Ζωές των άλλων» και την «Γέφυρα των κατασκόπων».
Η αφήγησή του σκηνοθέτη είναι στρωτή και άμεση, ο στόχος του ξεκάθαρος, απουσιάζουν οι περιστροφές. Ματιά ευθύβολη, ελκυστική κινηματογράφηση – ορισμένες στιγμές νομίζεις ότι παρακολουθείς ταινία του Τάσου Μπουλμέτη. Το αποτέλεσμα είναι μια και με το παραπάνω αξιέπαινη σε όλα παραγωγή που μάλιστα μιλώντας για την ελευθερία του λόγου, αποκτά μια πολύ επίκαιρη εικόνα, σε μια εποχή που σε κάποιες δημοκρατικές χώρες όπως (ειρωνικά) η Αμερική, αυτή η ελευθερία δείχνει να φθίνει.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ –
ΣΙΝΕΑΚ κ.α.
—————————————-
Ο κύριος των νεκρών» (The shrouds)
Παραγωγή: Καναδάς/ ΗΠΑ, 2024
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
Ηθοποιοί: Βενσάν Κασέλ, Νταιάν Κρούγκερ, Γκάι Πιρς
Μεγάλο μέρος της φιλμογραφίας του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ («Videodrome», «Μύγα», «eXistenZ», «Διχασμένοι») τροφοδοτείται από ιδέες γύρω από το άλυτο μυστήριο του ανθώπινου σώματος, το οποίο ο Καναδός σκηνοθέτης ανέκαθεν αντιμετώπιζε σαν μια άξια προς παρατήρηση και έρευνα μηχανή προσθέτοντας το ελκυστικό στοιχείο του θρίλερ ως αλατοπίπερο των ιστοριών του.
Και αυτό ακριβώς κάνει στον «Κύριο των νεκρών» όπου ο Καρς (Βενσάν Κασέλ), ο κεντρικός ήρωας, διαχειρίζεται ένα high tech νεκροταφείο, όπου μέσω μιας εφαρμογής επιτρέπει στους ζωντανούς να παρακολουθούν την σταδιακή αποσύνθεση των σορών των δικών τους. Οι σοροί είναι τυλιγμένοι στα σάβανα που ο ίδιος κατασκευάζει (να σημειωθεί ότι ο ξένος τίτλος της ταινίας μεταφράζεται ως «τα σάβανα»). Ωστόσο εκείνο που κατά βάθος κινητοποιεί τον Καρς, είναι η δική του εμμονή με τη νεκρή σύζυγό του (Νταϊάν Κρούγκερ) και το ερώτημα που θα προκύψει είναι για ποιόν λόγο άγνωστοι βανδάλισαν το νεκροταφείο βιντεογραφώντας την καταστροφή του. Τι ζητούν από τον Καρς;
Ολες αυτές οι καταστάσεις δημιουργούν ένα πολύ παράξενο κλίμα στον «Κύριο των νεκρών», που ναι μεν με ένα αθόρυβο τρόπο κινείται στους χώρους του συνωμοσιολογικού θρίλερ, όμως παράλληλα δείχνει να παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά κάνοντας, ίσως, μια αναθεωρητική πρόταση για την σχέση μας με τον άλλο κόσμο μέσω μιας τεχνολογίας ουμανιστικής και όχι απλώς ηλεκτρονικής όπως ακούμε κάποια στιγμή στην ταινία.
Θα μπορούσες μάλιστα να πεις ότι ο Βενσάν Κασέλ είναι το alter ego του ιδίου του Κρόνεμπεργκ με τον οποίο σε αυτή την ταινία μοιάζει τρομερά. Και μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο που πριν από μερικά χρόνια ο Κρόνενμπεργκ έγινε αντικείμενο συζήτησης με την προσφορά των πετρών στα νεφρά του προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως Τέχνη Μη Εναλλάξιμων Κρυπτοπαραστατικών – Non Fungible Token / NFT.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΝΙΡΒΑΝΑ – VILLAGE THE MALL – ΑΕΛΛΩ – ΕΛΙΖΕ – OPTIONS CINEMAS IΛION κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ κ.α.
—————————————-
Λύτρωση (Salvable)
Παραγωγή: Αγγλία, 2025
Σκηνοθεσία: Μπιορν Φράνκλιν και Τζόνι Μαρτσέτα
Ηθοποιοί: Τόμπι Κεμπέλ, Τζέιμς Κόσμο, Σία Λεμπέφ
Από την αρχή κιόλας αυτής της σκληρής ταινίας, όταν βλέπεις για πρώτη φορά τον Σαλ (Τόμπι Κεμπέλ), έναν πάλαι ποτέ πολλά υποσχόμενο, μοναχικό πυγμάχο, να βρίσκεται διαρκώς σε δύσκολη θέση και να μη μπορεί ποτέ και από πουθενά να πάρει ανάσα, αντιλαμβάνεσαι ότι με μαθηματική σχεδόν ακρίβεια, δείχνει έτοιμος να χάσει ακόμα και τα λίγα που έχει. Είναι μια κλασική φιγούρα αντιήρωα που κατά κάποιο τρόπο, θυμίζει τον αντιήρωα που υποδύθηκε ο Τζόναθαν Μέιτζορς στην επίσης πρόσφατη ταινία «Ονειρα ιλουστρασιόν», όπου το όνειρο ήταν μια καριέρα στο body building.
Ο Σαλ θέλει το καλύτερο για την κόρη του (Κίλα Λορντ Κάσιντι), βρίσκεται συνέχεια σε σύγκρουση με την πρώην γυναίκα του (Ιλέιν Κάσιντι), φέρνει σε δύσκολη θέση τον προπονητή του (Τζέιμς Κόσμο), ακόμα και η σχέση του με την πυγμαχία – στην οποία, αν και μεγάλος εξακολουθεί να είναι καλός – σε αφήνει γεμάτο ερωτήματα για το αν αγαπά πραγματικά το άθλημα.
Την ίδια ώρα δεν μπορείς παρά να τον συμπαθήσεις διότι παρά τους λανθασμένους χειρισμούς του, ένας από τους οποίους η εμπλοκή του με τον υπόκοσμο για λογαριασμό ενός παλιού φίλου του (πολύ καλός ο Σία Λεμπέφ) ως χαρακτήρας είναι καλόψυχος. Με ειλικρινή αγάπη στηρίζει τους ανήμπορούς ανθρώπους στο ίδρυμα όπου εργάζεται και η προσφορά του καλού είναι αδιαμφισβήτητο διακριτικό του.
Αυτός ο εξαιρετικά σύνθετος ήρωας είναι η ψυχή και το σώμα της ταινίας και ο Τόμπι Κεμπέλ τον υποδύεται με πειθώ πλάθονατς έτσι έναν από τους πιο συμπαθείς losers που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο σινεμά. Και είναι, τελικά, ο βασικός αν όχι ο μόνος λόγος για να παρακολουθήσει κανείς αυτή την κατά τα άλλα πολύ στενάχωρη, δυσάρεστη ταινία.
Βαθμολογία: 2 1/2
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – OPTIONS CINEMAS IΛION – ΣΙΝΕ ΑΛΙΚΗ κ.α.
—————————————-
Θεϊκό τυρί (Vingt Dieux)
Παραγωγή: Γαλλία, 2024
Σκηνοθεσία: Λουίζ Κουρβουαζιέ
Πρωταγωνιστεί ο Κλεμάν Φαβό
Η ταινία με την οποία η σκηνοθέτις Λουίζ Κουρβουαζιέ κάνει την είσοδό της στην μεγάλου μήκους κινηματογραφική μυθοπλασία είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση ενός αν όχι άγνωστου, πάντως όχι και τόσο προβεβλημένου, κινηματογραφικά, προσώπου της γαλλικής επαρχίας: της αγροτιάς και των ανθρώπων των οποίων η ζωή περιορίζεται στην καθημερινή βιοπάλη, οπότε τα όνειρα για κάτι καλύτερο μοιάζουν με πολυτέλεια.
Ο 18χρονος Τοτόν (Κλεμάν Φαβό) οραματίζεται να ξεφύγει από την ρουτίνα κερδίζοντας το μεγάλο χρηματικό έπαθλο σ’ έναν διαγωνισμό τυριού αλλά αυτό, τελικά, δεν είναι παρά το πρόσχημα σε ένα σενάριο το οποίο δείχνει κάπως υπερβολικά φορτωμένο από την απεικόνιση της καθημερινότητας των ανθρώπων της περιοχής, κυρίως των νέων.
Πάρτι, χοροί, ποτό, χλευασμοί, φωνές, καυγάδες – σκηνές κινηματογραφημένες με ακρίβεια και ζωντάνια αλλά που την ίδια ώρα σε κάνουν να νιώθεις ότι επαναλαμβάνονται προκειμένου να γεμίσει ο χρόνος σε μια ιστορία που φυσικά πυροδοτείται από την βαθύτερη αγωνία του Τοντόν για το μέλλον του, βλέποντας έναν ορίζοντα γεμάτο εμπόδια και δυσκολίες.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΔΙΑΝΑ – ΤΡΙΑΝΟΝ – ΝΑΝΑ κ.α.
—————————————-
Thunderbolts
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Τζέικ Σράιερ
Ηθοποιοί: Φλόρενς Πιου, Σεμπάστιαν Σταν, Τζούλια Λούις Ντρέιφους
Από την τελευταία περιπέτεια της Marvel Universe, παίρνεις αυτό που πάνω κάτω περιμένεις: μια ακόμα σούπερ σπάταλη αποθέωση της καταστροφής. Εύρημα εδώ, μια «άγρια συμμορία» παρακατιανών υπερηρώων που όλοι έχουν κάποιο παρελθόν σε ιστορίες ταινιών της Marvel: o Μπάκι Μπαρνς του Σεμπάστιαν Σταν έχει περάσει από τις ταινίες «Captain America», η Γιελένα Μπέλοβα της Φλόρενς Πιου από την Black Widow όπως και ο πατέρας της Αλεξέι του Ντέιβιντ Χάρμπουρ που δίνει τον κωμικό τόνο στη νέα ιστορία.
Παρότι δεν χωνεύουν ο ένας τον άλλο, όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι losers θα πρέπει να συνεργαστούν για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την πρώην εργοδότριά τους, την διευθύντρια της CIA (Τζούλια Λούις Ντρέιφους) όταν αποφασίζει να τους βγάλει από την μέση. Επομένως το παραμύθι της καταστροφής συνεχίζεται με τους ηθοποιούς να έχουν άρτια εκπαιδευτεί στις Πολεμικές Τέχνες. Μια ταινία καλή για χάζι αν και η απουσία της γοητείας που ασκούν οι γνωστοι υπερήρωες της Marvel Comics (Iron Man, Spider –Man, Thor κ.α.) είναι εμφανής.
Βαθμολογία: 1
Προβάλλεται σε περισσότερες από 100 αίθουσες της Ελλάδας
Για το παιδί, τέλος, προβάλλεται τέλος και η τσέχικη ταινία κινουμένων σχεδίων «Η περήφανη πριγκίπισσα» (The proud princess/ Pysná princezna, 2024) των Ράντεκ Μπέραν, Νταβίντ Λισι: αποφασισμένος να κερδίσει την καρδιά της περήφανης πριγκίπισσας Καρολίνας, ο νεαρός βασιλιάς Μπέντζαμιν ταξιδεύει στο Βασίλειο του Μεσονυχτίου και αναλαμβάνει δράση όταν ανακαλύπτει ότι η πριγκίπισσα ζει υπό την επιρροή ύπουλων συμβούλων, παγιδευμένη σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων και εξουσίας. Μεταγλωττισμένη με τις φωνές των Νικολέτας Κουνενιδάκη, Βασίλη Παπαστάθη, Αργύρη Παυλίδη, Ανδρέα Ευαγγελάτου, Ακίνδυνου Γκίκα κ.α.
ΑΘΗΝΑ: ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – VILLAGE THE MALL – VILLAGE CINEMAS κ.α.
