Στα τέλη Φεβρουαρίου στη στήλη αυτή είχε επισημανθεί ότι σε φιάσκο πρώτου μεγέθους έτεινε να εξελιχθεί η πολυδιαφημισθείσα αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Είχε μάλιστα γίνει η πρόβλεψη ότι η ουσιαστική επιχείρηση δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει πριν από τα τέλη Μαρτίου. Δυστυχώς για τον γράφοντα έπεσε έξω στην πρόβλεψή του. Απλούστατα διότι φθάνουμε ήδη σχεδόν στα τέλη Απριλίου και η όλη υπόθεση, λόγω των γνωστών τουρκικών αντιδράσεων, συνεχίζει να καρκινοβατεί, με αποτέλεσμα να επεμβαίνουν τώρα οι Αμερικανοί για να σώσουν την κατάσταση. Αν μάλιστα οι πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν είναι ακριβείς («Καθημερινή» 15 Απριλίου), τότε αμερικανικά αερόστατα θα αρχίσουν να πετούν πάνω από τα ελληνικά νησιά για να εντοπίζουν τους πρόσφυγες! Ετσι, το φιάσκο θα μετατραπεί σε ένα απίστευτο «σόου» χολιγουντιανής υπερπαραγωγής. Ευτυχώς όμως έχουν γνώση οι φύλακες και ο ατρόμητος υπουργός μας της Εθνικής Αμυνας φόρεσε τη στολή παραλλαγής και ανέλαβε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Ολα αυτά θα ήταν απλώς αστεία, αν δεν ήταν εξαιρετικά σοβαρά. Διότι τελικά όλη αυτή η απίστευτη ιστορία με το ΝΑΤΟ το μόνο ουσιαστικό αποτέλεσμα που είχε ήταν να δώσει την ευκαιρία στην Τουρκία να προβάλει –και μάλιστα κατά τρόπο εξαιρετικά προκλητικό –τις γνωστές μονομερείς διεκδικήσεις της, υπό νατοϊκό μανδύα μάλιστα, εφόσον πέτυχε να περιορίσει τη δράση της νατοϊκής δύναμης μόνον στις περιοχές εκείνες που δεν αμφισβητεί. Και οι οποίες είναι ελάχιστες και γι’ αυτό είναι και εντελώς αναποτελεσματική η όλη επιχείρηση. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Αγκυρα δεν περιορίστηκε μόνον σε αυτό, αλλά, επωφελούμενη της συμμαχικής αδιαφορίας, επανήλθε ταυτόχρονα και στη γνωστή τακτική των συνεχών παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου χώρου, δημιουργώντας έτσι ένα απαράδεκτο κλίμα έντασης. Και να δούμε τώρα πώς θα διευθετήσει την εκρηκτική αυτή κατάσταση ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο οποίος θα επισκεφθεί την Αθήνα και την Αγκυρα αυτή την εβδομάδα.
Το βέβαιο είναι πάντως ότι όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί αν η Ελλάδα είχε τηρήσει εγκαίρως τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει και η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε από την αρχή επιδιώξει (και όχι μέσα σε ένα κλίμα εντεινόμενου πανικού) την αποτελεσματική φύλαξη των εξωτερικών της συνόρων με την ουσιαστική ενίσχυση της περιώνυμης Frontex. Να δώσει, δηλαδή, μια ευρωπαϊκή λύση σε ένα καθαρά ευρωπαϊκό πρόβλημα. Αλλά για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη προχωρήσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, που είναι και το κύριο ζητούμενο. Κάθε ημέρα που περνάει όμως γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η μεγαλύτερη κρίση που είχε να αντιμετωπίσει από την ίδρυσή της η Ενωμένη Ευρώπη την οδηγεί στη διάλυση, ενώ, δυστυχώς, ανάλογη είναι και η πορεία της δικής μας χώρας σήμερα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
