«Επίθεση εκδίκησης; Απόδειξη της ύπαρξης ενός νέου (τρομοκρατικού) πυρήνα και της ανεπάρκειας των υπηρεσιών ασφαλείας; Ένα σημάδι ότι το δίκτυο του Σαλάχ Αμπντεσλάμ, του ατόμου που είχε αναλάβει την επιμελητεία των επιθέσεων στο Παρίσι (τον περασμένο Νοέμβριο) και συνελήφθη την περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες, εξακολουθεί να λειτουργεί ακόμα; Ή τίποτα από τα παραπάνω;».
Ελάχιστες ώρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, ο Τζέισον Μπερκ, ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» με ειδίκευση στον ισλαμικό εξτρεμισμό, έσπευσε να βγάλει κάποια πρώτα συμπεράσματα όσον αφορά την ισλαμική τρομοκρατία στην Ευρώπη αλλά και την ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον στην καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου.
Υποστηρίζοντας ότι περισσότερο από μία επίθεση εκδίκησης για την πρόσφατη σύλληψη του Σαλάχ Αμπντεσλάμ, τα χτυπήματα στις Βρυξέλλες αποτελούν απόδειξη της συνεχούς επιχειρησιακής ετοιμότητας των τρομοκρατών και επισημαίνοντας ότι οι φορείς του ισλαμικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη δεν είναι μεμονωμένα άτομα –οι αποκαλούμενοι «μοναχικοί λύκοι» – αλλά μικρές μεν συμπαγείς δε κοινότητες, ο Τζέισον Μπερκ καταλήγει στα παρακάτω συμπεράσματα:
«Πρώτον, είναι φανερό πως οι επιθέσεις ισλαμιστών μαχητών στην Ευρώπη μπορεί να αυξάνονται ή να μειώνονται, αλλά δεν εξαλείφονται όταν συλλαμβάνονται μεμονωμένα άτομα.
Δεύτερον, τόσο οι τρομοκράτες όσο και αυτοί που προσπαθούν να πατάξουν τη δράση τους επιδιώκουν να έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, γεγονός που έχει και πρακτική και ψυχολογική διάσταση. Για τις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες, ο στόχος είναι να συλλέξουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πληροφορίες, έτσι ώστε να πραγματοποιήσουν εφόδους και να «μαζέψουν» τους υπόπτους πριν ακόμα αυτοί μπορέσουν να διαπιστώσουν ποιος εξ αυτών συνελήφθη και ποιος θα μπορούσε να έχει μιλήσει στις Αρχές, πόσω μάλλον να σχεδιάσουν μια νέα επίθεση. Τα τρομοκρατικά δίκτυα καταρρέουν γρήγορα υπό καθεστώς ασφυκτικής πίεσης, όπως αποδείχθηκε την τελευταία δεκαετία στο Ιράκ.
Για τους τρομοκράτες, ο στόχος είναι να δείξουν ότι μπορούν να εξακολουθούν να τρομοκρατούν, να κινητοποιούν και να πολώνουν με τη βία. Δεν θέλουν να εκδικηθούν αλλά να αποδείξουν ότι παρόλο που μπορεί να έχουν περιοριστεί, δεν έχουν αφανιστεί.
Τρίτον, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ είχε αναφέρει κατά την ανάκρισή του ότι σχεδίαζε μια νέα επίθεση στην βελγική πρωτεύουσα, φαίνεται πως το δίκτυο στο οποίο ανήκε κατάφερε να ενεργήσει πριν εξαρθρωθεί από τις υπηρεσίες ασφαλείας. Είναι επίσης πιθανό στο εν λόγω δίκτυο να ανήκουν άλλα δύο άτομα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις επιθέσεις του Νοεμβρίου στο Παρίσι και έκτοτε δεν έχουν συλληφθεί».
Ο ένας είναι ο 31χρονος Μοχάμεντ Αμπρίνι, Βέλγος μαροκινής καταγωγής, ο οποίος εξαφανίστηκε μετά τις επιθέσεις του Νοεμβρίου. Είναι παιδικός φίλος του Αμπντεσλάμ (ζούσαν σε διπλανά σπίτια στο Μολενμπέκ) και σύμφωνα με το διεθνές ένταλμα σύλληψής του είναι «επικίνδυνος και πιθανότατα οπλισμένος».
Η αστυνομία αναζητά επίσης έναν ύποπτο γνωστό ως Σουφιάν Καγιάλ. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2015 επέδειξε πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα με αυτό το όνομα κατά τη διάρκεια ελέγχου του στα αυστροουγγρικά σύνορα και αποδείχθηκε πως τα χαρτιά του ήταν πλαστά. Ταξίδευε μαζί με τον Αμπντεσλάμ και τον 35χρονο Αλγερινό Μοχάμεντ Μπελκαΐντ, ο οποίος σκοτώθηκε την περασμένη Τρίτη έπειτα από επιχείρηση της αστυνομίας στις Βρυξέλλες. Οι τρεις άνδρες εμφανίζονταν ως τουρίστες με προορισμό τη Βιέννη και τότε δεν είχαν προκαλέσει υποψίες.
«Τέταρτον», καταλήγει ο Βρετανός αναλυτής, «το τρομοκρατικό δίκτυο περιλαμβάνει και άλλους. Είναι ξεκάθαρο πως όλο αυτό το διάστημα που ο Αμπντεσλάμ κρυβόταν, ήρθε σε επαφή με πάρα πολλά άτομα, ανθρώπους που είτε ασπάζονται τις εξτρεμιστικές θεωρίες των τρομοκρατών είτε είναι προετοιμασμένοι να τους στηρίξουν εξαιτίας οικογενειακών ή/ και φιλικών δεσμών. Τέλος, παρά τη διεθνοποίηση των εξτρεμιστικών ιδεολογιών μέσω της δράσης τρομοκρατικών οργανώσεων όπως το Ισλαμικό Κράτος και η Αλ Κάιντα, οι επιθέσεις στην Ευρώπη εξακολουθούν να έχουν τοπικό χαρακτήρα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, σχεδόν σε όλες τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκαν από ανθρώπους που ζούσαν εδώ».
