Το μεγάλο ευρωπαϊκό στοίχημα του Ολυμπιακού αυτή τη σεζόν είναι να αποφύγει έναν ακόμη οδυνηρό και κυρίως πρόωρο αποκλεισμό από το Γιουρόπα Λιγκ. Η χαζή ήττα από την –όχι καλύτερή του –Αντερλεχτ με 1-0 στο Βέλγιο έχει φέρει τους Ερυθρόλευκους με την πλάτη στον τοίχο και φάτσα με ακόμη μία απογοητευτική χρονιά στο Γιουρόπα.
Αγωνιστικό… ξενέρωμα
Είναι οξύμωρο, αλλά ο Ολυμπιακός των εκπληκτικών βραδιών του Τσάμπιονς Λίγκ μεταμορφώνεται από πρίγκιπας σε… βάτραχος μόλις «μετακομίζει» στο Γιουρόπα Λιγκ. Λες και σβήνουν οι μηχανές και μια απογοήτευση διακατέχει παίκτες και προπονητικό τιμ.
Επέρχεται ένα αγωνιστικό ξενέρωμα που αντικατοπτρίζεται στο γήπεδο, λες και το Γιουρόπα είναι διοργάνωση της σειράς. Αν δει κανείς το πάθος με το οποίο συνεχίζει να αγωνίζεται στο Γιουρόπα η δύο φορές κάτοχός του Σεβίλλη, θα καταλάβει την αξία της διοργάνωσης.
Υπάρχουν όμως και δύο τρανά παραδείγματα αντιπάλων του Ολυμπιακού. Την περίοδο 2013-14 οι Πειραιώτες του Μίτσελ πέρασαν στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ αφήνοντας εκτός Μπενφίκα και Αντερλεχτ. Οι Πορτογάλοι –που σαφώς ήταν αποτυχία ο αποκλεισμός τους –όχι μόνο συνέχισαν στο Γιουρόπα αλλά έφτασαν μέχρι τον τελικό(!) χάνοντας το τρόπαιο στα πέναλτι από τη μόνιμη –σχεδόν –κάτοχο (Σεβίλλη).
Πέρυσι η Ντνίπρο που απέκλεισε τον Ολυμπιακό έφτασε επίσης μέχρι τον τελικό αλλά και αυτή είχε την ατυχία να πέσει πάνω στη Σεβίλλη χάνοντας (3-2) το τρόπαιο.
Δεν είναι δυνατόν λοιπόν μια ομάδα με την εξαιρετική πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια να αλλάζει έτσι πρόσωπο στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση λες και την έχει κατακτήσει 2-3 φορές. Η ιστορία μιλάει από μόνη της.
Αρχή με αποκλεισμό
Στην πρώτη διοργάνωση του Γιουρόπα Λιγκ (2009-10) ο Ολυμπιακός δεν έλαβε μέρος, αφού είχε κάνει τότε εξαιρετική πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, περνώντας στους «16» μαζί με την Αρσεναλ, αφήνοντας έξω Αλκμααρ και Σταντάρ Λιέγης. Εκεί αποκλείστηκε δύσκολα από την Μπορντό.
Η πρώτη του συμμετοχή στο Γιουρόπα Λιγκ (2010-11) συνέπεσε με την πρώτη χρονιά στην προεδρία του Βαγγέλη Μαρινάκη και με προπονητή τον Εβαλντ Λίνεν. Μάλιστα η ομάδα μπήκε πολύ νωρίς στους αγώνες (από τον δεύτερο προκριματικό γύρο) αφού είχε τερματίσει στην τελευταία θέση (4η) των πλέι οφ του πρωταθλήματος.
Μετά την άνετη πρόκριση επί της αλβανικής Μπέσα (με 5-0 και 6-1) ήρθε η κόντρα με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στον 3ο προκριματικό γύρο. Η νίκη με 2-1 στον Πειραιά δεν στάθηκε αρκετή καθώς οι Ερυθρόλευκοι ηττήθηκαν με 1-0 εκτός έδρας και αποκλείστηκαν από τον Αύγουστο! Ηταν τότε που ο νέος πρόεδρος του Ολυμπιακού είχε διαμηνύσει προς τους ποδοσφαιριστές πριν από το ταξίδι της ομάδας στο Τελ Αβίβ πως «αν δεν φέρετε την πρόκριση καλύτερα να μη γυρίσετε από εκεί».
Το μάρμαρο πλήρωσε ο γερμανός τεχνικός, για να ξεκινήσει η (δεύτερη) εποχή του Ερνέστο Βαλβέρδε στο λιμάνι.
Η καλύτερη πορεία
Την επόμενη σεζόν (2011-12) ο Ολυμπιακός έκανε την καλύτερή του πορεία μέχρι τώρα στο Γιουρόπα Λιγκ. Εχοντας μείνει οριακά εκτός των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ από τις Αρσεναλ και Μαρσέιγ, απέκλεισε με δύο νίκες (1-0, 1-0) τη Ρούμπιν Καζάν στους «32» του Γιουρόπα και έφτασε μια ανάσα από τα προημιτελικά όταν επικράτησε στους «16» της Μέταλιστ στο Χάρκοβο με 1-0 και προηγήθηκε και 1-0 στον επαναληπτικό του «Γεώργιος Καραϊσκάκης», με τον Μέγερι μάλιστα να έχει αποκρούσει και πέναλτι! Σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσε κάλλιστα (βάσει ευκαιριών) να είναι ακόμη και 3-0 στο 50′, μετατράπηκε σε εφιάλτη. Το άγχος που κατέβαλε τερματοφύλακα (κυρίως), παίκτες αλλά και Βαλβέρδε έφερε ένα καταστροφικό τελευταίο δεκάλεπτο όπου οι Ουκρανοί πέτυχαν δύο τέρματα και προκρίθηκαν με τον κανονισμό του εκτός έδρας γκολ.
Ενας ακόμη αποκλεισμός στις λεπτομέρειες από Σάλκε και Αρσεναλ στο Τσάμπιονς Λιγκ, έφερε τον Ολυμπιακό τους «32» του Γιουρόπα απέναντι στην ισπανική Λεβάντε και με τους Πειραιώτες να έχουν πλέον τον Μίτσελ στον πάγκο. Προτού καταλάβουν τι συνέβη (και με πολύ εχθρική διαιτησία) οι Ερυθρόλευκοι είχαν χάσει με 3-0 στην Ισπανία (ηττήθηκαν και 1-0 στον Πειραιά) και ουσιαστικά είχαν αποχαιρετήσει αμαχητί τη διοργάνωση.
Να η ευκαιρία εφέτος
Εφέτος έχει άλλη μια ευκαιρία, αν μη τι άλλο να μην αποκλειστεί από μια ομάδα που σαφέστατα δεν είναι καλύτερη από αυτόν και ούτε (έπρεπε να) έχει μεγαλύτερο κίνητρο από τους Πειραιώτες.
Ομως εδώ είναι προ των ευθυνών τους τόσο οι παίκτες όσο και ο προπονητής. Οι πρώτοι χρωστάνε κάτι στον κόσμο, αλλά και στον Ρομπέρτο που τους έχει σώσει ουκ ολίγες φορές και θα πρέπει κάποια στιγμή να τον καλύψουν και αυτοί.
Ο Σίλβα από την πλευρά του θα πρέπει να γίνει πιο ευέλικτος και να καταλάβει ότι σε ένα τόσο κρίσιμο ευρωπαϊκό ραντεβού δεν έχει την πολυτέλεια να αφήνει στον πάγκο για λίγα (ή και καθόλου) λεπτά συμμετοχής παίκτες της κλάσης του Ντομίνγκες και του Καμπιάσο, από τη στιγμή μάλιστα που οι βασικοί που παίζουν στη θέση τους βρίσκονται εκτός φόρμας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
