Η θηλιά του κλεισίματος των συνόρων σφίγγει γύρω από την ελληνική κυβέρνηση που κατέβαλε αγωνιώδη προσπάθεια στη Σύνοδο Κορυφής να αποφύγει μια de facto καραντίνα που θα μετέθετε υπερβολικό βάρος στις πλάτες της. Η Αθήνα νιώθει πλέον να πιέζεται από δύο πλευρές ευρισκόμενη σε μια μέγγενη. Από την ανατολική πλευρά η Τουρκία δεν φαίνεται να κάνει όσα θα μπορούσε ή έστω όσα αναμένουν οι Ευρωπαίοι και ιδιαίτερα η Ανγκελα Μέρκελ. Από τη βόρεια πλευρά η κίνηση της Αυστρίας για επιβολή οροφών στους αιτούντες άσυλο και στους διερχόμενους μετανάστες απειλεί να δημιουργήσει ένα ντόμινο που σε πλήρη ανάπτυξη θα μπορούσε να υποχρεώσει τις χώρες του διαδρόμου των Δυτικών Βαλκανίων (Σερβία και κυρίως πΓΔΜ) να κλείσουν με τη σειρά τους τα σύνορα.
Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ασφυξία στην Ελλάδα, από τη στιγμή που το πρόγραμμα μετεγκατάστασης δεν λειτουργεί ικανοποιητικά, ενώ και η ροή των προσφύγων από την Τουρκία συνεχίζεται με ρυθμούς που δεν επιτρέπουν αισιοδοξία. Ηδη οι αριθμοί στη Λέσβο εμφανίζονταν αυξημένοι, ενώ πληροφορίες ανέφεραν ότι για πρώτη φορά εμφανίστηκε σημαντικός αριθμός μεταναστών στο Καστελόριζο –με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επιχειρησιακές λεπτομέρειες της σχεδιαζόμενης επιχείρησης του ΝΑΤΟ.
Σκέψεις για σκληρή στάση
Η αγωνία και ο προβληματισμός της ελληνικής πλευράς ήταν εμφανής, καθώς ήδη από το βράδυ της Πέμπτης επέσειε την απειλή να μη δώσει τη συγκατάθεσή της στην υιοθέτηση του τελικού σχεδίου Συμπερασμάτων (που θα περιλαμβάνει και το βρετανικό ζήτημα), παρά το γεγονός ότι τα ξημερώματα της Παρασκευής δημοσιοποιήθηκε το μέρος των Συμπερασμάτων που αφορούσε τη Μετανάστευση. Αυτό ουσιαστικά ισοδυναμεί με βέτο, αλλά κυβερνητικές πηγές προσπαθούσαν να καθησυχάσουν τους σχετικούς προβληματισμούς.
Η πρακτική του να ανοίγουν κομμάτια των Συμπερασμάτων που έχουν συμφωνηθεί δεν είναι τόσο συνήθης, αλλά η Αθήνα επέμενε να υπάρχει έστω μία προφορική δέσμευση από τους «28» ότι ως τις αρχές Μαρτίου (πιθανόν στις 6/3), όταν θα διεξαχθεί νέα Σύνοδος ΕΕ – Τουρκίας, κανένα κράτος-μέλος δεν θα κλείσει μονομερώς τα σύνορα. Και τούτο διότι, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, η Αυστρία και η Σλοβενία απειλούσαν να κλείσουν άμεσα τα σύνορά τους.
Μια τέτοια δέσμευση συζητήθηκε στην τριμερή συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με την Ανγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ το πρωί της Παρασκευής. Ωστόσο παρέμενε άγνωστο πώς μια προφορική δέσμευση θα είχε ισχυρό αποτρεπτικό χαρακτήρα. Πάντως η γερμανική κυβέρνηση φαίνεται να κατανοεί ως ένα σημείο τις ελληνικές θέσεις και να επιμένει ότι χωρίς τη συνεργασία Αθήνας – Αγκυρας δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί άμεσα πρόοδος. Μοιάζει ωστόσο ουτοπικό να υπάρξει βελτίωση της κατάστασης στα ελληνοτουρκικά σύνορα ως τη Σύνοδο ΕΕ – Τουρκίας, όπως ορισμένοι επιθυμούν.
Το Κείμενο Συμπερασμάτων για τη μετανάστευση συμφωνήθηκε υπό τη σκιά της απόφασης της Βιέννης να επιβάλει οροφές τόσο στον αριθμό των αιτήσεων ασύλου που θα δέχεται σε καθημερινή βάση (ως 80) όσο και στον αριθμό των ατόμων που θα δέχεται να διέρχονται από το έδαφός της (3.200). Παρέμενε πάντως ασαφές πώς θα λειτουργούσε αυτό το σύστημα, αν δηλαδή η Αυστρία θα έκλεινε τα σύνορα μόλις συμπληρωνόταν ο αριθμός των 80 αιτήσεων ασύλου ή αν θα επέτρεπε την είσοδο σε 3.200 άτομα, θα δεχόταν στη συνέχεια ως 80 αιτήσεις και ακολούθως τα υπόλοιπα θα κατευθύνονταν προς τη Γερμανία (κάτι που λογικά θα επιθυμούσε και η Αθήνα).
Παρά την αυστηρή επιστολή του αρμοδίου επιτρόπου Δημήτρη Αβραμόπουλου προς την αυστριακή υπουργό Εσωτερικών Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ (που αποκάλυψε «Το Βήμα» την Πέμπτη), η Βιέννη ξεκίνησε την εφαρμογή των νέων μέτρων από την Παρασκευή και επιμένει ότι από νομικής απόψεως η θέση της είναι ισχυρή.
Στα Συμπεράσματα οι «28» εκφράζουν την ελπίδα ότι «η συγκροτημένη στρατηγική που συμφωνήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο θα αποφέρει αποτελέσματα μόνο αν όλα τα στοιχεία της επιτευχθούν συλλογικά και αν οι θεσμοί και τα κράτη-μέλη δράσουν από κοινού και σε πλήρη συντονισμό». Πρόκειται για μια φράση που άφησε ικανοποιημένη την ελληνική πλευρά.
Είναι σαφές ότι το «τουρκικό κλειδί» δεν έχει λειτουργήσει στο Προσφυγικό, όπως τουλάχιστον θα ανέμεναν το Βερολίνο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η μη έλευση του Αχμέτ Νταβούτογλου στις Βρυξέλλες λόγω της τρομοκρατικής επίθεσης στην Τουρκία δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση ούτε της τριμερούς συνάντησης με Ελλάδα και Γερμανία ούτε αυτής με τις χώρες της «συμμαχίας των προθύμων» που θέλουν ταχύτερη προώθηση των αποφάσεων για το Προσφυγικό.
«Η πλήρης και ταχεία εφαρμογή του Σχεδίου Δράσης ΕΕ – Τουρκίας παραμένει προτεραιότητα» επανέλαβαν στα Συμπεράσματα οι «28». Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι είναι ικανοποιημένοι με την πρόοδο της ευρωτουρκικής συνεργασίας. «Οι ροές προσφύγων που φθάνουν στην Ελλάδα από την Τουρκία παραμένουν πολύ υψηλές. Είναι αναγκαίο να δούμε μια ουσιαστική και διατηρήσιμη μείωση του αριθμού των παρανόμων εισόδων από την Τουρκία στην ΕΕ. Αυτό απαιτεί περαιτέρω, αποφασιστικές προσπάθειες και στην τουρκική πλευρά για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική εφαρμογή του Σχεδίου Δράσης» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Συνεχίζουν να πιέζουν
Μετά και την απόφαση της Αυστρίας το βλέμμα έχει πλέον στραφεί και στη διατήρηση του διαδρόμου των Δυτικών Βαλκανίων ανοιχτού. «Οι συνεχιζόμενες και επίμονες παράνομες μεταναστευτικές ροές κατά μήκος της οδού των Δυτικών Βαλκανίων εξακολουθούν να συνιστούν μεγάλη ανησυχία που απαιτεί περαιτέρω συντονισμένη δράση και τον τερματισμό της προσέγγισης της διέλευσης και των μη συντονισμένων ενεργειών κατά μήκος της οδού λαμβάνοντας υπόψη τις ανθρωπιστικές επιπτώσεις για τα κράτη-μέλη που επηρεάζονται» υπογραμμίζεται.
Η Αθήνα επεδίωξε να αναδείξει τον σεβασμό των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει. Ωστόσο, πολλά απομένουν να γίνουν, «ιδιαίτερα ώστε τα hotspots να καταστούν πλήρως λειτουργικά, να διασφαλιστεί σε ποσοστό 100% η ταυτοποίηση και καταγραφή σε όλες τις εισόδους» σύμφωνα με το λεκτικό των Συμπερασμάτων –ένδειξη ότι η ΕΕ δεν θεωρεί πως το ζήτημα έχει κλείσει.
Το τελεσίγραφο Ουγγαρίας, Πολωνίας, Τσεχίας και Σλοβακίας στις Βρυξέλλες
Γιατί υψώνουν φράχτη στην πολιτική του Βερολίνου
Οταν οι ηγέτες της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της ακόμη τότε ενωμένης Τσεχοσλοβακίας βρέθηκαν στο Βίζεγκραντ πριν από 25 χρόνια, το 1991, έθεσαν έναν στόχο: την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ έπειτα από δεκαετίες υπό κομμουνιστικό καθεστώς. Μερικά χρόνια αργότερα ο μεγάλος στόχος επετεύχθη. Ολες οι χώρες, πλέον τέσσερις μετά το «βελούδινο διαζύγιο» Τσεχίας και Σλοβακίας, είχαν γίνει μέλη της ευρωατλαντικής οικογένειας.
Γιατί υψώνουν φράχτη στην πολιτική του Βερολίνου
Οταν οι ηγέτες της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της ακόμη τότε ενωμένης Τσεχοσλοβακίας βρέθηκαν στο Βίζεγκραντ πριν από 25 χρόνια, το 1991, έθεσαν έναν στόχο: την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ έπειτα από δεκαετίες υπό κομμουνιστικό καθεστώς. Μερικά χρόνια αργότερα ο μεγάλος στόχος επετεύχθη. Ολες οι χώρες, πλέον τέσσερις μετά το «βελούδινο διαζύγιο» Τσεχίας και Σλοβακίας, είχαν γίνει μέλη της ευρωατλαντικής οικογένειας.
Σήμερα, σχεδόν 12 χρόνια από τη μεγαλοπρεπή υπογραφή της ένταξής τους στην ΕΕ στη Στοά του Αττάλου, η «Ομάδα του Βίζεγκραντ» –όπως αποκαλείται η ομάδα αυτών των χωρών από το όνομα της ουγγρικής πόλης όπου υπεγράφη η ιδρυτική διακήρυξή της –κυριαρχεί στους τίτλους των περισσότερων μέσων ενημέρωσης της Ευρώπης. Η αιτία δεν είναι άλλη από την προσφυγική κρίση.
Στην πρόσφατη συνάντηση κορυφής των χωρών του Βίζεγκραντ οι ηγέτες τους έφθασαν στο σημείο να απευθύνουν ένα είδος τελεσιγράφου στην ΕΕ. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν (ο πλέον δραστήριος εκ των τεσσάρων), η πρωθυπουργός της Πολωνίας Μπεάτα Σίντλο, ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο και ο τσέχος πρωθυπουργός Μπόχουσλαβ Σομπότκα βρέθηκαν στην Πράγα την περασμένη Δευτέρα για την καθιερωμένη πλέον συνάντησή τους πριν από τη Σύνοδο Κορυφής.
Στο Κοινό Ανακοινωθέν που ακολούθησε οι τέσσερις ηγέτες έκαναν μια αναδίπλωση (προσωρινή ή μονιμότερη θα φανεί από τις εξελίξεις) εκφράζοντας την «πλήρη στήριξή» τους στα μέτρα που έχουν ληφθεί για την προστασία των εξωτερικών συνόρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο και την πλήρη αντίθεσή τους σε μόνιμο μηχανισμό μετεγκατάστασης προσφύγων. Δήλωσαν όμως με σαφήνεια ότι ως το επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 17 και 18 Μαρτίου, θα πρέπει να έχει βρεθεί λύση για τις προσφυγικές ροές που μέσω Ελλάδας φθάνουν στην υπόλοιπη ΕΕ. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να υπάρξει ένα «Σχέδιο Β» που, σύμφωνα με όσα είπε πολύ χαρακτηριστικά ο κ. Ορμπαν, πρέπει να αφορά τη δημιουργία μιας «δεύτερης ζώνης άμυνας».
Οι χώρες του Βίζεγκραντ έχουν ξεκάθαρα στο μυαλό τους ποιο θα έπρεπε να είναι το σχέδιο αυτό. Αν ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ –και συγκεκριμένα των ελληνοτουρκικών συνόρων –δεν βελτιωθεί, τότε θα κινδυνεύσει η ύπαρξη της Ζώνης του Σένγκεν, η προστασία της οποίας συνιστά «στρατηγικό αντικειμενικό στόχο» σύμφωνα με το Κοινό Ανακοινωθέν της Πράγας. Επομένως, θα χρειαστεί να σφραγιστούν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ), που ήδη λαμβάνει διμερώς βοήθεια, και τη Βουλγαρία.
Αυτός ήταν και ο λόγος που στην Πράγα βρέθηκαν τόσο ο σκοπιανός πρόεδρος Γκιόργκι Ιβανόφ όσο και ο βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ. Ωστόσο, η γραμμή αυτών των δύο χωρών δεν είναι ευθύγραμμη. Αν τα Σκόπια δέχθηκαν τη βοήθεια, σε διμερές επίπεδο, από την Ουγγαρία ή τη Σλοβακία για να ενισχύσουν τα σύνορά τους, η Σόφια εμφανίζεται σε αυτό το σημείο πιο συγκρατημένη και τούτο έχει διαμηνυθεί και στην Αθήνα. Μάλιστα, μετά την τηλεφωνική συνομιλία που είχε πριν από μερικές ημέρες ο κ. Μπορίσοφ με την Ανγκελα Μέρκελ, η ανακοίνωση της βουλγαρικής κυβέρνησης ήταν ότι η Σόφια «επιβεβαιώνει την αλληλεγγύη της προς την Ελλάδα και τη διαφωνία της με την ιδέα να κλείσουν τα σύνορα “Μακεδονίας” – Ελλάδας».
Ηδη οι σχέσεις Μέρκελ – Ορμπαν βρίσκονται στο ναδίρ λόγω της απόφασης της Βουδαπέστης να κατασκευάσει φράχτες και της σφοδρής αντίδρασης του ούγγρου πρωθυπουργού στην «πολιτική ανοικτών θυρών» της καγκελαρίου. Στη Σλοβακία η κυβέρνηση Φίτσο έχει μπροστά της βουλευτικές εκλογές τον Μάρτιο. Στην Πολωνία η νέα δεξιά κυβέρνηση δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με το Βερολίνο. Ωστόσο, υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Ο Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, ηγέτης του κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη, μιλάει για μετανάστες που κουβαλούν παράσιτα και τροφοδοτεί τους ιστορικούς πολωνικούς φόβους για τις γερμανικές προθέσεις. Ομως η πρωθυπουργός Μπεάτα Σίντλο τηρεί πιο ισορροπημένη στάση.
Συμφωνία στο παρά πέντε με τη Βρετανία
Ο βρετανός πρωθυπουργός Ντειβιντ Κάμερον συζητά με την γερμανίδα Καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής. Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις αποφεύχθηκε ο κίνδυνος του Brexit και οι ευρωπαίοι ηγέτες κατέληξαν τελικά σε συμφωνία με τη Βρετανία.
Ο βρετανός πρωθυπουργός Ντειβιντ Κάμερον συζητά με την γερμανίδα Καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής. Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις αποφεύχθηκε ο κίνδυνος του Brexit και οι ευρωπαίοι ηγέτες κατέληξαν τελικά σε συμφωνία με τη Βρετανία.
Οι επιδιώξεις της Τουρκίας, ο χώρος της δράσης των νατοϊκών σκαφών και οι δυσκολίες
Οι «γκρίζες ζώνες» της επιχείρησης του ΝΑΤΟ
Πυρετώδεις είναι οι διαβουλεύσεις στην έδρα του ΝΑΤΟ ώστε να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες της επιχείρησης για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», η στόχευση είναι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό σε επίπεδο Στρατιωτικής Επιτροπής το ταχύτερο δυνατόν, ώστε εντός των προσεχών ημερών να μπορέσει αυτός να εγκριθεί από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο σε επίπεδο Μονίμων Αντιπροσώπων.
«Ναυμαχίες» στο Αιγαίο
Αυτό δεν θα είναι πάντως «περίπατος στο δάσος», όπως σημειώνει ευρωπαϊκή διπλωματική πηγή με γνώση των συζητήσεων. Η στάση της Τουρκίας δεν κρίνεται εποικοδομητική, δεδομένου του επείγοντος χαρακτήρα του ζητήματος. Η Αγκυρα εμφανίζεται να εγείρει, προσεκτικά προς το παρόν, αντιρρήσεις σε συγκεκριμένες πτυχές, με έμφαση, πρώτον, σε περιοχές αμφισβητούμενου καθεστώτος (γκρίζες ζώνες) –κατά την ίδια –στο Αιγαίο, όσο και, δεύτερον, στο αν τα νατοϊκά πλοία τρίτων χωρών θα επιχειρούν εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων.
Παρά τα όσα έχουν ως σήμερα δει το φως της δημοσιότητας, η Αγκυρα δεν έχει προς το παρόν θέσει ρητώς ζήτημα εξαίρεσης των Δωδεκανήσων από τον επιχειρησιακό σχεδιασμό με το πάγιο αιτιολογικό ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα είναι αποστρατιωτικοποιημένο. Η στάση της Τουρκίας όμως έχει αρχίσει να ενοχλεί άλλα κράτη-μέλη. Είναι σαφές ότι η Αγκυρα επιθυμεί να διασφαλίσει ότι δεν θα διαταραχθούν οι παραδοσιακές ουδέτερες θέσεις του ΝΑΤΟ για το Αιγαίο, όπως οι «Αποφάσεις Λουνς».
Οι συζητήσεις στη Στρατιωτική Επιτροπή εστιάζονται στην ανάπτυξη πλωτών μέσων. Ο χώρος της δράσης των νατοϊκών σκαφών θα αποτελέσει αναμφίβολα σημείο τριβής. Και τούτο διότι η τουρκική πλευρά είχε επιμείνει να υπάρξει μόνο προφορική αναφορά στο ότι τα ελληνικά σκάφη θα επιχειρούν σε ελληνικά χωρικά ύδατα και τα τουρκικά σκάφη στα αντίστοιχα τουρκικά χωρικά ύδατα.
Ωστόσο, μοιάζει πολύ δύσκολο να περιοριστεί η υπόλοιπη νατοϊκή δύναμη μόνο σε διεθνή ύδατα, ιδιαίτερα δε τα διεθνή ύδατα ανατολικά των ελληνικών νησιών, καθώς αυτά είναι πολύ περιορισμένα. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι σαφές. Αν ο σκοπός της επιχείρησης είναι η ανάσχεση των προσφυγικών ροών που έρχονται από την Τουρκία, ποιος ο λόγος τα πλοία τρίτων χωρών που θα συμμετάσχουν στη νατοϊκή δύναμη να επιχειρούν μόνο στα διεθνή ύδατα και κυρίως δυτικά των ελληνικών νησιών;
Το ζήτημα λαμβάνει κρίσιμη σημασία καθώς η συμφωνία που υπάρχει, υπό γερμανική επίνευση, είναι ότι οι μετανάστες που εντοπίζονται θα επιστρέφονται στην Τουρκία. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, η Τουρκία δεν θέλει τα πλοία τρίτων χωρών να επιχειρούν στα χωρικά της ύδατα. Κάτι τέτοιο θα έθετε υπό αμφισβήτηση το ίδιο το σκεπτικό της επιχείρησης. Δεν πρέπει δε να παραγνωρίζεται ότι σε περίπτωση ανάγκης, τα νατοϊκά σκάφη θα κάνουν επίσης έρευνα και διάσωση. Πώς όμως θα υποχρεωθεί η Τουρκία να δεχθεί πίσω όσους διασώζονται; Εγκυροι νομικοί κύκλοι εκφράζουν αμφιβολίες για την υλοποίηση αυτής της επιλογής.
Πέραν των πλωτών μέσων, υπάρχει και το ζήτημα χρήσης εναέριων μέσων. Είναι γνωστό ότι το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 ναυτικών μιλίων, αλλά τα 6 ναυτικά μίλια. Η πρόσφατη υπέρπτηση του τουρκικού αναγνωριστικού αεροσκάφους CN-235 στο Κουνελονήσι αναδεικνύει συγκεκριμένους προβληματισμούς της ελληνικής πλευράς που δεν θέλει να ανοίξει παράθυρο στην Αγκυρα να εμπεδώσει έτι περαιτέρω την αμφισβήτηση των 10 ν.μ.
Η συνεργασία με τη Frontex
Αυτή τη στιγμή, τα πέντε πλοία της δύναμης Standing NATO Maritime Group 2 (SNMG 2) που θα αναλάβει την επιχείρηση στο Αιγαίο βρίσκονται ήδη στην περιοχή και εκτελούν τα καθήκοντα επιτήρησης, παρακολούθησης και αναγνώρισης. Η τελική εντολή όμως της νατοϊκής αποστολής, η οποία «θα τρέχει» επιχειρησιακά από τη Νάπολι και τo Αρχηγείο της Θαλάσσιας Διοίκησης στη Βρετανία, δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί. Υπάρχουν ορισμένες σκέψεις η εντολή αυτή να είναι για ένα έτος και στη συνέχεια να υπάρξει αξιολόγησή της ώστε να φανεί αν θα πρέπει να συνεχιστεί.
Σύμφωνα με μία γραμμή πληροφόρησης, η Frontex, η οποία θα πρέπει να συνεργαστεί με το ΝΑΤΟ, θεωρεί ότι η συνδρομή του ΝΑΤΟ δεν είναι απαραίτητη στις περιοχές του Αιγαίου στις οποίες η ίδια δρα μέσω της επιχείρησης «Poseidon – RABIT» και ότι πρέπει να εστιάσει νοτιότερα. Η άποψη της Frontex δεν έγινε δεκτή. Οι τεχνικές λεπτομέρειες της συνεργασίας ξεκίνησαν να συζητούνται την Πέμπτη, ενώ η Frontex θα παράσχει πληροφορίες για τις προσφυγικές ροές προς το στρατιωτικό αρχηγείο του ΝΑΤΟ για να διευκολυνθεί η ανάπτυξη των πλοίων.
Ενα τελευταίο σημείο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι αν η νατοϊκή επιχείρηση θα μπορούσε να εμπίπτει στη διαδικασία του Berlin Plus. Πρόκειται για μια περίπλοκη διαδικασία που αφορά στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ στις οποίες συμμετέχουν νατοϊκές δυνάμεις. Το γεγονός ότι η Frontex είναι πολιτικός (civilian) οργανισμός αποτρέπει, θεωρητικά, επιπλοκές. Δεν αποκλείεται όμως ορισμένες πλευρές να επιθυμούν κάτι διαφορετικό, γεγονός που θα σήμαινε ότι θα δημιουργείτο ζήτημα από την παρουσία της Κύπρου στην ΕΕ και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
