Το Προσφυγικό και οι πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία από τη συμμαχία που επιδιώκει να συμπήξει η Γαλλία ενδέχεται να προκαλέσουν απροσδόκητες περιπλοκές για την κυβέρνηση. Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι το Παρίσι δεν θα ζητήσει από τη χώρα μας μεγαλύτερα ανταλλάγματα από τα συνηθισμένα, δηλαδή ανθρωπιστική βοήθεια και επιχειρησιακές διευκολύνσεις. Το 2011, στις επιχειρήσεις της «συμμαχίας προθύμων» στη Λιβύη, η Ελλάδα συμμετείχε με μία φρεγάτα και μικρά ιπτάμενα ραντάρ, τα οποία επιτηρούσαν τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων. Βεβαίως συγκρίσεις δεν μπορούν να γίνουν, αλλά παράγοντες που γνωρίζουν καλά τη γαλλική πραγματικότητα εκφράζουν αμφιβολίες αν οι Γάλλοι θα αρκεστούν σε μια περισσότερο ηθική εκδήλωση αλληλεγγύης από την ελληνική πλευρά.
Στο Παρίσι, λένε οι ίδιες πηγές, όλα έχουν προσαρμοστεί στην πραγματικότητα που δημιούργησαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου και το δόγμα «η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο». Ο πόλεμος όμως έχει τις δικές του απαιτήσεις και το ερώτημα που απασχολεί τις συμμαχικές κυβερνήσεις είναι ποιος θα χρηματοδοτήσει τον πόλεμο κατά του ISIS. Η κάθε χώρα με τα μέσα που διαθέτει ή θα βρεθεί άλλο σχήμα;
Στις 17 Νοεμβρίου ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ επικαλέστηκε τη ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η κίνηση του γάλλου ηγέτη έχει την ιδιαιτερότητα ότι είναι η πρώτη φορά που ενεργοποιείται η ρήτρα αυτή του άρθρου 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της Λισαβόνας. Επιπλέον, πολλοί εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι ο κ. Ολάντ δεν κινήθηκε καν προς την πλευρά του ΝΑΤΟ. Το άρθρο 42, παρ. 7 επιτρέπει άλλωστε στη Γαλλία να κινηθεί διμερώς προς τους εταίρους, ζητώντας τη βοήθειά τους, η οποία μπορεί να είναι είτε πολιτική είτε στρατιωτική. Επομένως πρόκειται για μια καθαρά διακυβερνητική διαδικασία.
Σύμφωνα με ξένες διπλωματικές πηγές, η Γαλλία απευθύνθηκε στους ευρωπαίους εταίρους με συγκεκριμένα αιτήματα που αφορούσαν τη συνδρομή σε σχέση τόσο με τη Συρία και το Ιράκ όσο και με τις υπάρχουσες επιχειρήσεις στο Μάλι και στο Σαχέλ, όπου υπάρχουν ευρωπαϊκές επιχειρήσεις υπό γαλλική, ουσιαστικά, επιρροή. Αρκετές χώρες, όπως π.χ. η Λιθουανία, η Λετονία, η Εσθονία, η Ρουμανία, η Σλοβενία και η Ολλανδία, δεσμεύθηκαν να βοηθήσουν, αλλά προτίμησαν να το πράξουν για τις επιχειρήσεις στην Αφρική.
Ωστόσο για τη συμμετοχή σε επιχειρήσεις στη Συρία και στο Ιράκ εμφανίζεται μεγαλύτερη δυστοκία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όχι όμως για χώρες όπως η Γερμανία (η οποία αποφάσισε να συμμετάσχει με 1.200 στρατιώτες) και η Βρετανία (όπου η Βουλή των Κοινοτήτων ψήφισε υπέρ της επέκτασης των βομβαρδισμών στη Συρία πέραν του Ιράκ). Είναι σε αυτή την περιοχή όμως όπου θα ζητηθεί λογικά μια ελληνική συνδρομή.
Στρατιωτικοί κύκλοι σημείωναν ότι δεν έχει δοθεί εντολή από την πολιτική ηγεσία ώστε να υπάρξει σχεδιασμός για στρατιωτική συμμετοχή της χώρας. Αλλωστε τόσο ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος όσο και ο αναπληρωτής υπουργός Δημήτρης Βίτσας έσπευσαν με χαρακτηριστική ευκολία να απορρίψουν κάθε ελληνική συμμετοχή προτού καν οι Γάλλοι επικαλεστούν τη ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής! Ωστόσο ορισμένες ιδέες συζητούνται ανεπισήμως, όπως π.χ. η πιθανή συμμετοχή μιας ελληνικής πυραυλακάτου που περιπολεί στην Κύπρο σε ενδεχόμενες δράσεις στα ανοιχτά της Συρίας.
Η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με το Προσφυγικό, ενδεχομένως να αποτρέψει μια πιο ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας όπως πιστεύουν στο Μέγαρο Μαξίμου. Από την άλλη πλευρά όμως, το κλίμα στην Ευρώπη βαραίνει συνεχώς για την Ελλάδα. Η πρόσδεση της κυβέρνησης στις ΗΠΑ, σημειώνουν ξένες πηγές, τα συμφέροντα των οποίων δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με αυτά των Ευρωπαίων, προκαλεί εκνευρισμό στο Βερολίνο και όχι μόνο. Ενδεικτική είναι η απόφαση της Αθήνας να συνυπογράψει επιστολή μαζί με άλλες έξι χώρες εναντίον της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο απευθείας στη Γερμανία παρακάμπτοντας την Ουκρανία.
ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΜΕΤΡΟΥΝ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ
Αντάλλαγμα για τη βοήθεια του καλοκαιριού
Στο Elysee επικρατεί, όπως λένε πηγές που συνομιλούν με τη γαλλική πλευρά, επιφυλακτικότητα για την ειλικρίνεια των προθέσεων της Αθήνας. Το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Αγκυρα ενόχλησε το Παρίσι, επειδή έγινε πριν από τη Σύνοδο ΕΕ – Τουρκίας και θεωρήθηκε ότι αποδυνάμωνε τη διαπραγματευτική θέση των Ευρωπαίων. Το Βερολίνο, αντιθέτως, ήταν θετικό στην επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού, καθώς επιδίωκε να διασφαλίσει ότι οι πρόσφυγες δεν θα φθάνουν ανεξέλεγκτα στα ευρωπαϊκά σύνορα. Δεν πρέπει επίσης να λησμονείται ότι η Γερμανία επιδιώκει και τριμερή Σύνοδο με Τουρκία και Ελλάδα.
ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΜΕΤΡΟΥΝ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ
Αντάλλαγμα για τη βοήθεια του καλοκαιριού
Στο Elysee επικρατεί, όπως λένε πηγές που συνομιλούν με τη γαλλική πλευρά, επιφυλακτικότητα για την ειλικρίνεια των προθέσεων της Αθήνας. Το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Αγκυρα ενόχλησε το Παρίσι, επειδή έγινε πριν από τη Σύνοδο ΕΕ – Τουρκίας και θεωρήθηκε ότι αποδυνάμωνε τη διαπραγματευτική θέση των Ευρωπαίων. Το Βερολίνο, αντιθέτως, ήταν θετικό στην επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού, καθώς επιδίωκε να διασφαλίσει ότι οι πρόσφυγες δεν θα φθάνουν ανεξέλεγκτα στα ευρωπαϊκά σύνορα. Δεν πρέπει επίσης να λησμονείται ότι η Γερμανία επιδιώκει και τριμερή Σύνοδο με Τουρκία και Ελλάδα.
Η Γαλλία επιθυμεί να εξελιχθούν πρώτα οι πολεμικές επιχειρήσεις κατά του ISIS και έπειτα να εξευρεθεί πολιτική λύση για τη σταθεροποίηση και την ειρήνευση της περιοχής. Και σε αυτόν τον πόλεμο θα μετρήσει εχθρούς και φίλους. Ελληνες πολιτικοί, οι οποίοι ανησυχούν για πιθανές περιπλοκές στην περιοχή και για το ενδεχόμενο να εγκλωβιστεί μεγάλος αριθμός προσφύγων στην Ελλάδα, έχουν επιχειρήσει το τελευταίο διάστημα να διερευνήσουν τις διαθέσεις της Γαλλίας. Οι συνομιλητές τους είτε αποφεύγουν τη συζήτηση είτε απαντούν σιβυλλικά: «όταν η Ελλάδα βρέθηκε σε περιδίνηση κάποιο χέρι απλώθηκε και την έσωσε». Προφανώς αναφέρονται στις διαπραγματεύσεις του περασμένου Ιουλίου και στον καταλυτικό ρόλο του προέδρου Ολάντ στη συμφωνία που απέτρεψε την έξοδο της χώρας από το ευρώ κατά τις δραματικές διαπραγματεύσεις της 12ης Ιουλίου.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
