Κατά την έναρξη των διαδικασιών, πριν από τρεις μήνες, για την ανάδειξη του νέου ηγέτη του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, έπειτα από την ήττα που υπέστη στις εκλογές του Μαΐου και την μετέπειτα παραίτηση του Εντ Μίλιμπαντ, ο Τζέρεμι Κόρμπιν ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ.
Το Σάββατο, ωστόσο, ο ιστορικός εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας των Εργατικών αναδείχτηκε νικητής με ποσοστό που αγγίζει το 60%. Τώρα ο 66χρονος παλαίμαχος πολιτικός καλείται να πείσει τόσο τους δύσπιστους κομματικούς συντρόφους του όσο και τους Βρετανούς ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με απώτερο σκοπό τη διεκδίκηση, σε μία πενταετία, της διακυβέρνησης της χώρας από τους Συντηρητικούς του Ντέιβιντ Κάμερον.
Για να συμβεί όμως αυτό – υποστηρίζει σε άρθρο του στην βρετανική έκδοση της Huffington Post ο Τόμπι Τζέιμς από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας – ο «κόκκινος» Τζέρεμι καλείται να φέρει εις πέρας τα εξής:
1. Να αναπτύξει μια νικηφόρα εκλογική στρατηγική. Ένας ηγέτης πρέπει να είναι σε θέση να δώσει νέα ώθηση στο κόμμα του ώστε να εξασφαλίσει αρκετές ψήφους και έδρες και να κερδίσει, κατ’ επέκταση, την εξουσία. Αλλά για να φτάσουν σε αυτό το σημείο οι Εργατικοί πρέπει να ανακτήσουν τους πολλούς ψηφοφόρους που έχασαν στη Σκωτία αλλά και έδρες των Συντηρητικών στη Νότια Αγγλία. Ωστόσο, ακόμα δεν είναι σαφές πως θα μπορούσαν να επιτευχθούν ταυτόχρονα αυτοί οι δύο στόχοι. Παράλληλα, ο Τζέρεμι Κόρμπιν είναι αντιμέτωπος με ένα εκλογικό σώμα το οποίο είναι πολύ λιγότερο ενθουσιασμένο με την πολιτική απ’ ότι οι εσωκομματικοί υποστηρικτές και αντίπαλοι του. Η ανάπτυξη στρατηγικών για τη συσπείρωση των ψηφοφόρων των Εργατικών και την αναθέρμανση του ενδιαφέροντος του συνόλου του εκλογικού σώματος για την πολιτική γενικότερα είναι ύψιστης σημασίας για τον Τζέρεμι Κόρμπιν
2. Να πείσει τους Βρετανούς ότι μπορεί να διαχειριστεί την οικονομία. Αποτελεί γεγονός ότι στη Γηραιά Αλβιώνα η διάκριση Αριστερά/ Δεξιά δεν είναι απόλυτα σαφής σε όλους όσοι δεν συχνάζουν στα ανάκτορα του Ουεστμίνστερ ή δεν έχουν ισχυρή κομματική συνείδηση, ήτοι στους περισσότερους Βρετανούς. Περισσότερη σημασία για αυτούς φαίνεται πως έχει η ικανότητα της εκάστοτε κυβέρνησης να διαχειρίζεται τα όποια ζητήματα τους απασχολούν και ιδιαίτερα την οικονομία. Και οι Εργατικοί βρίσκονται σε μειονεκτική θέση από το 2008 – αναφέρει ο βρετανός ειδικός – καθώς η κυβέρνηση των Συντηρητικών κάνει τα πάντα ώστε να μην ξεχάσουν οι ψηφοφόροι ότι το έλλειμμα της Βρετανίας αυξήθηκε κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από τo κόμμα τους.
3. Να διαχειριστεί το κόμμα του. Σύμφωνα με τον Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας και πρώην επικεφαλής του Κόμματος των Εργατικών, οι ικανοί ηγέτες οφείλουν να μην περιορίζονται στα στενά κομματικά πλαίσια και να πραγματοποιούν ανοίγματα προς την ευρύτερη κοινωνία. Αυτή η τακτική μπορεί να είναι χρήσιμη όσον αφορά την ανάπτυξη μιας νικηφόρας εκλογικής στρατηγικής, αλλά όταν ένα κόμμα, στην προκειμένη περίπτωση το Εργατικό Κόμμα, μοιάζει περισσότερο με φυτώριο εν δυνάμει διεκδικητών της ηγεσίας, τότε ο νυν ηγέτης καταλήγει να φαίνεται «αδύναμος» και «ανίκανος». Δεδομένου ότι κορυφαία στελέχη των Εργατικών έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν πρόκειται να στηρίξουν τον νέο επικεφαλής τους, φαίνεται πως ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα κληθεί να καταβάλει άοκνες προσπάθειες για να συσπειρώσει το κόμμα του.
4. Να κερδίσει τη μάχη των ιδεών. Για να μπορέσει ένας ηγέτης να ενισχύσει την εξουσία του καλείται επίσης να αλλάξει τους όρους του δημόσιου διαλόγου και να αναδειχθεί νικητής στην αντιπαράθεση με τους πολιτικούς αντιπάλους του. Συνήθως αντικείμενο του δημόσιου διαλόγου αποτελούν τα μεγάλα ερωτήματα που αφορούν τον ευρύτερο ρόλο της κυβέρνησης στο εσωτερικό της κοινωνίας και τη γενικότερη πορεία της πολιτικής: «επιστροφή στο κοινωνικό κράτος ή τερματισμός αυτού;», «αποδοχή της παγκοσμιοποίησης ή αντίσταση σε αυτήν;» είναι δύο από τα πολλά ερωτήματα που θα κληθεί να απαντήσει σύντομα ο Τζέρεμι Κόρμπιν.
5. Να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού. Η βρετανική πολιτική αποτελεί ένα παιχνίδι οι κανόνες του οποίου ευνοούν κάποιους (συνήθως τους κυβερνώντες) και επιβαρύνουν κάποιους άλλους, επισημαίνει ο βρετανός ειδικός. Για αυτόν τον λόγο ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα πρέπει να αντισταθεί στις όποιες μεταρρυθμίσεις των Συντηρητικών θα μπορούσαν να τους προσφέρουν κάποιο πλεονέκτημα. Υποσχόμενος, μάλιστα, μεταρρύθμιση του Συντάγματος, ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα μπορούσε να χαράξει έναν δρόμο για μελλοντικές συμμαχίες των Εργατικών με μικρότερα κόμματα της Βρετανίας.
