Στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου βρίσκεται η Τουρκία καθώς οι συγκρούσεις μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των κούρδων αυτονομιστών είναι πλέον εκτός ελέγχου, με αποτέλεσμα να προκύπτει το ερώτημα αν, κάτω από τις συνθήκες αυτές, θα μπορέσουν να διεξαχθούν ομαλά οι νέες εκλογές, που έχουν προγραμματισθεί για την 1η Νοεμβρίου. Εκλογές που γίνονται μόλις πέντε μήνες μετά τις προηγούμενες, όταν το κόμμα που ίδρυσε ο Ταγίπ Ερντογάν, το ΑΚΡ, δεν κατόρθωσε να φέρει απόλυτη πλειοψηφία, γεγονός που δεν επέτρεψε να ψηφισθούν οι αυξημένες προεδρικές αρμοδιότητες που ο ίδιος επιδιώκει. Αυτός άλλωστε είναι και ο μοναδικός του στόχος και γι’ αυτό έπραξε το παν για να μη σχηματισθεί μια κυβέρνηση συνασπισμού, ώστε να δημιουργηθεί η ανάγκη για νέες εκλογές, με την ελπίδα ότι τη φορά αυτή το ΑΚΡ θα τα καταφέρει καλύτερα.
Για να πετύχει όμως το σχέδιο αυτό έπρεπε να φύγει από τη μέση το νέο φιλοκουρδικό κόμμα ΗDP, το οποίο κατάφερε στις εκλογές της 7ης Ιουνίου να υπερβεί το απαιτούμενο όριο του 10% των ψήφων και να εισέλθει έτσι στο Κοινοβούλιο, στερώντας από το ΑΚΡ τη δυνατότητα να πετύχει την απόλυτη πλειοψηφία. Επέλεξε έτσι ο κ. Ερντογάν την εκ νέου σύγκρουση με τους Κούρδους (έπειτα από δύο έτη ανακωχής και διαπραγματεύσεων που είχαν φθάσει στα πρόθυρα συμφωνίας) για να προκληθεί μια αρνητική αντίδραση της κοινής γνώμης εις βάρος του HDP, ώστε να μην μπορέσει να μπει στη νέα Βουλή. Η επιλογή αυτή είναι που οδήγησε την Τουρκία στο χείλος του γκρεμού, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, καθώς πέρα από τις συγκρούσεις των Κούρδων με τις κυβερνητικές δυνάμεις, αναζωπυρώθηκε το βαθύ ακροδεξιό παρακράτος, με συνεχείς επιθέσεις εθνικιστών σε κουρδικές ιδιοκτησίες και γραφεία του ΗDP.
Πέρα όμως από όλα αυτά, το σχέδιο περιελάμβανε και συνεχείς επιθέσεις των τουρκικών δυνάμεων εναντίον των Κούρδων του Ιράκ και της Συρίας, ώστε να σταματήσουν να ενισχύουν τους ομοεθνείς τους στην Τουρκία. Γι’ αυτό και η Αγκυρα επέτρεψε στους Αμερικανούς τη χρήση των βάσεών τους στην Τουρκία για τους βομβαρδισμούς εναντίον των τζιχαντιστών, ώστε να μπορεί η ίδια ανενόχλητη να χτυπάει παράλληλα τους Κούρδους. Προκαλώντας έτσι την οργή της Ουάσιγκτον, επειδή οι Κούρδοι στη Συρία και στο Ιράκ είναι οι μόνοι αποτελεσματικοί μαχητές εναντίον των τζιχαντιστών, τους οποίους στήριζαν κρυφά οι Τούρκοι, στην κοινή προσπάθεια εξόντωσής τους. Ενας απίστευτος μύλος δηλαδή, όπου οι προσωπικές φιλοδοξίες ενός μεγαλομανούς ηγέτη, αντί να συμβάλουν στην αναγκαία σταθερότητα στην πιο ασταθή περιοχή του κόσμου, δημιουργούν πρόσθετο χάος και αναταραχή, με πιθανές επικίνδυνες προεκτάσεις και για τις γειτονικές χώρες, όπως έδειξε και η επαναφορά της αμφισβήτησης των θαλασσίων συνόρων με την Ελλάδα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
