Ιστορικής σημασίας ανακατατάξεις στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής αναμένεται να εκδηλωθούν αν, όπως όλα δείχνουν (και δεν υπάρξουν ανατροπές της τελευταίας στιγμής), Αμερικανοί και Ιρανοί καταλήξουν την ερχόμενη Τρίτη στη Λωζάννη σε συμφωνία για τον έλεγχο των πυρηνικών του Ιράν. Μια συμφωνία η οποία, πέρα από την ομαλοποίηση των σχέσεων της Τεχεράνης με τη Δύση, θα έχει άμεσες επιπτώσεις και στα υπόλοιπα ανοιχτά μέτωπα της ευρύτερης περιοχής, καθώς θα κλονίσει μακροχρόνιες παραδοσιακές συμμαχίες, θέτοντας το ερώτημα αν η εξέλιξη αυτή θα συμβάλει τελικά στην επίτευξη του απώτερου στόχου, που είναι η εξουδετέρωση της απειλής του Ισλαμικού Κράτους. Τη στιγμή που οι σουνίτες τζιχαντιστές δεν απειλούν μόνο τα αμερικανικά συμφέροντα, αλλά και εκείνα του σιιτικού Ιράν.
Είναι λοιπόν αυτός ο κοινός εχθρός που έχει φέρει σήμερα πιο κοντά Αμερικανούς και Ιρανούς και είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δύο μάχονται αυτή τη στιγμή κατά των ισλαμιστών στη στρατηγικής σημασίας πόλη Τικρίτ στο Βόρειο Ιράκ. Ο Αμερικανοί με βομβαρδισμούς από αέρος και οι Ιρανοί στο έδαφος μαζί με τους συμμάχους τους ιρακινούς σιίτες. Η Ουάσιγκτον μάλιστα απέφυγε μια απευθείας στρατιωτική εμπλοκή στην Υεμένη κατά των ανταρτών σουνιτών Χούτι, τους οποίους στηρίζει η Τεχεράνη, ερχόμενη έτσι σε αντίθεση με την παραδοσιακή της σύμμαχο Σαουδική Αραβία, η οποία ηγείται της εκστρατείας και όντας σουνιτική αποτελεί το αντίβαρο του σιιτικού Ιράν, σε έναν αιματηρό, εδώ και χρόνια, ανταγωνισμό επιρροής στη Μέση Ανατολή. Ανατρέπονται έτσι οι συσχετισμοί δυνάμεων που επικρατούσαν ως σήμερα στην περιοχή, καθώς μάλιστα οι Αμερικανοί εμφανίζονται τώρα έτοιμοι να διαπραγματευθούν ακόμη και με τον Ασαντ της Συρίας, που επίσης έχει τη στήριξη της Τεχεράνης.
Οι εξελίξεις αυτές θυμίζουν τη συμμαχία που είχαν συνάψει οι Αμερικανοί με τον κομμουνιστή δικτάτορα Στάλιν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού που ήταν ο Χίτλερ και οι Ναζί. Ενώ σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί η ανοιχτή ρήξη στις σχέσεις του Μπαράκ Ομπάμα με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, μετά την προκλητική προεκλογική του ομιλία στο αμερικανικό Κογκρέσο (με πρόσκληση των Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών) και την πλήρη αντίθεσή του στη συμφωνία με το Ιράν και στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Το γεγονός αυτό υποχρέωσε τον αμερικανό πρόεδρο να δηλώσει ξεκάθαρα πως σχεδιάζει την αναθεώρηση της πολιτικής του απέναντι στο Ισραήλ, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει ως προς την προοπτική αναγνώρισης αργά ή γρήγορα των Παλαιστινίων, όπως συνέβη πρόσφατα με τη Σουηδία. Γίνεται έτσι φανερό ότι ο Ομπάμα επιθυμεί, όπως έκανε και με το άνοιγμα στην Κούβα, να αφήσει το στίγμα του στην Ιστορία με μιαν άλλη πορεία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
