Δεν είναι ότι το «Rebel Heart», το 13ο άλμπουμ της Μαντόνα, είναι κακό. Αντιθέτως, είναι πολύ καλύτερο από τα δύο τελευταία της, περιέχει ένα εξαιρετικό βασικό σινγκλ (το «Living For Love») και πολλά καλά τραγούδια: το μελωδικό «Wash Over Me» ας πούμε, το «Devil Pray» (πολλοί παραπονιούνται για τους στίχους, υπερβάλλουν νομίζω), το «Body Shop», το «Ghosttown», το «Joan of Arc» ή το ομώνυμο. Τα κομμάτια αυτά όμως μοιράζονται κάτι κοινό, την πετυχαίνουν σε εξομολογητική διάθεση, μιλούν για τους έρωτες που φθίνουν, για τα τερτίπια της δόξας, για τις περιπέτειες της ζωής. Χωρίς πικρία, ψύχραιμα και, ίσως, σοφά. Οι συνεργασίες της με τους ράπερ που είναι trendy, το «Bitch I m Madonna» ή το «Iconic», είναι καλοφτιαγμένες και έχουν πλάκα, όμως τίποτε δεν προσθέτουν στον μύθο της. Δεν ξέρουμε αν όντως προσπαθεί να ανταγωνιστεί τις επίδοξες διαδόχους της στον θρόνο της βασίλισσας της ποπ, όμως, σε τελική ανάλυση, αν κάτι πραγματικά τη διαχωρίζει από κάθε Μάιλι (Σάιρους) και Τέιλορ (Σουίφτ) αυτού του κόσμου, αυτό είναι η ωριμότητα.
Εκεί οφείλει να επενδύσει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
