στη μπούκα

Αλλη μία θεατρική χρονιά έφτασε στο τέλος της και μαζί με τον παλιό τον χρόνο φεύγει κι αυτή.

Τι αφήνει;

Δεκάδες ή καλύτερα εκατοντάδες παραστάσεις. Μεγάλες επιτυχίες και αντίστοιχες αποτυχίες. Αλλά και δίκες, χρέη, καβγάδες, κόντρες, απωθημένα. Κάποιοι παραγωγοί χάθηκαν, κάποιοι άλλοι επέστρεψαν δριμύτεροι. Παλιά θέατρα ανακαινίστηκαν, κάποιοι άλλοι χώροι έγιναν θέατρα.

Κρατάμε την πορεία της «Ιλιάδας» του Στάθη Λιβαθινού, που αυτές τις ημέρες βρίσκεται στη Χιλή συνεχίζοντας το μεγάλο της ταξίδι στον κόσμο, προσκεκλημένη της λατινοαμερικανικής χώρας.

Ο σκηνοθέτης θα επιστρέψει στις αρχές Ιανουαρίου για να ολοκληρώσει την τελευταία φάση των «Γάμων του Φίγκαρο» που ετοιμάζει με την ομάδα του (Ημελλος, Καρδώνης, Σαββίδου κ.ά.) για τις αρχές Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής.

Τι άλλο κρατάμε;

Κρατάμε τις επιτυχίες του καλοκαιριού: την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη από τον Δημήτρη Μαυρίκιο και τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση, που συνεχίζεται στο θέατρο Πορεία, από τον Δημήτρη Τάρλοου (και έχει λίστες αναμονής).

Κρατάμε τον «Πουπουλένιο», που συνεχίζει ακάθεκτος, και το «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου από τον Νίκο Καραθάνο και περιμένουμε αυτά που έχουν να μας δώσουν από εδώ και πέρα.

Κρατάμε τη νέα φουρνιά σκηνοθετών και ομάδων και περιμένουμε τις καινούργιες δημιουργίες τους.

Οπως περιμένουμε και τη νέα δουλειά της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη στο Από Μηχανής με το «Στρόχαιμ», τον «Γυάλινο κόσμο» του Τενεσί Γουίλιαμς από τον Δημήτρη Καταλειφό με τη Θέμιδα Μπαζάκα στο Εμπορικόν και τον «Αμλετ» του Χουβαρδά στη Στέγη.

Κρατάμε και την ελπίδα ότι από τις περίπου χίλιες παραστάσεις θα γεννηθεί το ακόμη πιο καινούργιο, που όμως δεν θα σνομπάρει το παλιό αλλά θα το εμπεριέχει για να το προχωρήσει.

«Παράνομα φιλιά –Κόκκινα φανάρια»: Δόθηκε η πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Δυνατή παράσταση, ρεαλιστική, που αποτυπώνει το κλίμα μιας εποχής και μιας συνοικίας χωρίς να το ωραιοποιεί. Ισως και γι’ αυτό σοκάρει.

Διαδοχή ή μηλιά.

Μια ομάδα νέων παιδιών, ηθοποιών, μουσικών και σκηνογράφων μαζεύτηκε στο Νέο Ελληνικό Θέατρο για να προτείνει Ερρίκο Ιψεν και συγκεκριμένα τον «Αρχιμάστορα Σόλνες».

Ενα έργο για τη δύναμη του έρωτα, τη σύγκρουση του παλαιού με το νέο. Ενα έργο για αυτά που φεύγουν και εκείνα που έρχονται, για τους στόχους και την ελπίδα.

Η μετάφραση και η σκηνοθεσία είναι του Κάρολου Αρμένη, γιου του Γιώργου Αρμένη, τα σκηνικά του αρχιτέκτονα Κωνσταντίνου Πίττα, τα κοστούμια της Σαφέτ Γιαννακοπούλου και η μουσική του Αλέξανδρου Γκόνη, γιου του Θοδωρή Γκόνη.

Τους ρόλους του Σόλνες, της γυναίκας του και της νεαρής Χίλντα ερμηνεύουν ο Νίκος Κουφάκης, η Αγγέλα Σιδηροπούλου και η Δήμητρα Τζιμούρτου.

Καλή χρονιά!