Οταν ο Φρανκ Γκέρι σχεδιάζει για τη Louis Vuitton

Το νέο δημιούργημα του Φρανκ Γκέρι στο Παρίσι επιβεβαιώνει όσους τον θεωρούν τον πιο σημαντικό εν ζωή αρχιτέκτονα. Πρόκειται για το Ιδρυμα Louis Vuitton (Fondation Louis Vuitton), ένα φουτουριστικό μουσείο που δεν θυμίζει οτιδήποτε έχει χτιστεί έως σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και των προηγούμενων κτιρίων που φέρουν την υπογραφή του Γκέρι. Οσοι το έχουν δει από κοντά λένε ότι μοιάζει με τα πανιά ενός ιστιοφόρου, άλλοι με φάλαινα και άλλοι με γυάλινο παλάτι που εκρήγνυται εκ των έσω. Καλύπτει περισσότερα από 126.000 τετραγωνικά πόδια, έχει 11 αίθουσες τέχνης, αμφιθέατρο 350 θέσεων και ειδικό εκπαιδευτικό κέντρο.

Το Ιδρυμα θα ανοίξει τις πόρτες του για το κοινό τον προσεχή Οκτώβριο και θα λειτουργεί ως μουσείο σύγχρονης τέχνης και πολιτιστικό κέντρο στεγάζοντας ταυτόχρονα τη μόνιμη εντυπωσιακή συλλογή έργων τέχνης του Ιδρύματος Louis Vuitton.

Σε ηλικία 85 ετών ο Γκέρι συνεχίζει να δημιουργεί αρχιτεκτονικά «θαύματα» που σχεδόν αψηφούν τη λογική, ενώ προσφέρουν ταυτόχρονα μια μοναδική αισθητική εμπειρία. Το νέο του κτίριο υψώνεται στο δάσος της Βουλώνης, στα δυτικά προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας, και έχει προτού καν ανοίξει τις πόρτες του χαρακτηριστεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια σε μια πόλη γεμάτη συγκλονιστικές αρχιτεκτονικές δημιουργίες. Το μουσείο κάνει το Κέντρο Πομπιντού, που όταν άνοιξε πριν από 40 χρόνια εθεωρείτο ότι εκπροσωπούσε την επιτομή της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, να μοιάζει με απομεινάρι του μακρινού παρελθόντος.

Ο Γκέρι πειραματίζεται εδώ και χρόνια με το καμπυλωμένο γυαλί, αλλά στο τελευταίο του κτίριο είχε την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσει σε τόσο γιγαντιαίες διαστάσεις που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο πειραματισμό του. Η ανέγερση του μουσείου κόστισε 143 εκατ. δολάρια και, όπως όλα δείχνουν, θα ξαναφέρει το Παρίσι στον χάρτη της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας.

Από τα μέσα προς τα έξω

Οι συζητήσεις για την κατασκευή του ξεκίνησαν το 2001, όταν ο Ζαν-Πολ Κλαβερί, σύμβουλος του προέδρου της Louis Vuitton Μπερνάρ Αρνό, ενθουσιάστηκε από το Μουσείο Γκουγκενχάιμ που είχε χτίσει ο Γκέρι στο Μπιλμπάο της Ισπανίας και κάλεσε τον Αρνό να το επισκεφθεί. «Πώς είναι δυνατόν κάποιος να φανταστεί αυτή την αρχιτεκτονική;» ήταν το σχόλιο του Αρνό όταν τελικά επισκέφθηκε το Μπιλμπάο τον Νοέμβριο του 2001.

Λίγους μήνες αργότερα ο Αρνό συνάντησε τον Γκέρι στη Νέα Υόρκη και του είπε ότι ήθελε το κτίριο που θα στεγάσει το ίδρυμα να είναι μια σημαντική αρχιτεκτονική δήλωση. Οταν συμφώνησαν στα αρχικά σχέδια και αφού ξεπεράστηκαν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες, άρχισε η κατασκευή του κτιρίου το 2008. Το δάσος που το περιβάλλει απελευθέρωσε τον Γκέρι από τα εμπόδια που παρουσιάζουν τα διπλανά κτίρια όταν υψώνει κανείς ένα κτίσμα μέσα στο αστικό τοπίο. Αφησε λοιπόν τη φαντασία του ελεύθερη, έχοντας πάντα κατά νου τη βασική λειτουργία του νέου κτιρίου, που είναι να επιτρέπει την έκθεση έργων τέχνης κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Ο Γκέρι άρχισε να σχεδιάζει το κτίριο από το εσωτερικό του και αφού εξασφάλισε τις αίθουσες που είναι απαραίτητες για την παρουσίαση των εκθέσεων και το συνεδριακό κέντρο άρχισε στη συνέχεια να καλύπτει το εσωτερικό με κατασκευές από καμπυλωμένο γυαλί, το μέγεθος των οποίων κόβει σχεδόν την ανάσα.