Οι ταινίες της εβδομάδας – Ο τρόμος του αύριο, η Γαλλία του σήμερα και ο θρυλικός μόδιστρος

Βαθμολογία

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη

Μια καυστική ματιά επάνω στον αδίστακτο κόσμο του Χόλιγουντ (αν όχι γενικότερα του θεάματος) που ξεζουμίζει τα παιδιά του και στη συνέχεια, όταν αυτά μεγαλώσουν, τα πετά σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Η ταινία φέρει τη σφραγίδα ενός σημαντικού δημιουργού, του Ισραηλινού Αρι Φόλμαν, ο οποίος μας έχει δώσει το εξαιρετικό πολιτικό κινούμενο σχέδιο «Βαλς με τον Μπασίρ». Εδώ εστιάζει στην περίπτωση μιας ηθοποιού, της Ρόμπιν Ράιτ (στον ρόλο του εαυτού της), η οποία, παρά το γεγονός ότι δεν θέλει, δέχεται τελικά να «πουλήσει» τον εαυτό της στο στούντιο με το οποίο συνεργάζεται προκειμένου να κατασκευαστεί ένα ολόγραμμά της σε μικροτσίπ που θα χρησιμοποιείται όπως το στούντιο θέλει και πάντα στην ίδια ηλικία (34 χρόνων).

Στο πρώτο και καλύτερο μέρος της ή, αν θέλετε, στην πρώτη από τις τρεις πράξεις της η ταινία μιλάει για την πλήρη ψηφιοποίηση του μέλλοντος που δεν θα επιτρέπει καμία απολύτως αντίδραση στο ανθρώπινο στοιχείο (το ίδιο θέμα βρισκόταν στο επίκεντρο μιας παλαιότερης αμερικανικής ταινίας, της «Simone» του Αντριου Νίκολ). Η δεύτερη πράξη αλλάζει εντελώς ύφος, η ταινία μεταφέρεται στο μακρινό μέλλον, με τη Ράιτ ηλικιωμένη πλέον να επιστρέφει στη «ζώνη του κινουμένου σχεδίου» που είναι πλέον αποκλειστικώς ο χώρος του κινηματογράφου. Με το που εισχωρεί στη ζώνη οι ηθοποιοί δίνουν τη θέση τους σε κινούμενα σχέδια και το ενδιαφέρον μας αρχίζει να μειώνεται γιατί το κινούμενο σχέδιο δείχνει μάλλον άχαρο μπροστά στο ζωντανό στοιχείο, κάτι που ενδεχομένως να γίνεται εκ προθέσεως στην πιο ενδιαφέρουσα ταινία της εβδομάδας, η οποία θέτει στο τραπέζι αρκετά θέματα προς συζήτηση.

Βαθμολογία: 3

Αθήνα: ΔΕΞΑΜΕΝΗ

Η μία κόρη παντρεύεται οξύθυμο άραβα δικηγόρο. Η άλλη κόρη παντρεύεται εβραίο επιχειρηματία που διαρκώς κάτι μασουλάει. Η τρίτη βρίσκει τον έρωτα της ζωής της σε έναν κινέζο τραπεζικό και το αποσπόρι, η μικρότερη κόρη, πρόκειται να παντρευτεί έναν μαύρο από την Ακτή Ελεφαντοστού που ακολουθεί καριέρα ηθοποιού στη Γαλλία.

Αντε τώρα να πείσεις τον μπαμπά (ο πρώτος Αστερίξ Κριστιάν Κλαβιέ σε έναν ρόλο που του ταιριάζει πλήρως), έναν κλασικό γάλλο κεντροδεξιό, αυστηρά καθολικό και φανατικό οπαδό του Σαρλ ντε Γκωλ, ότι δεν βλέπει παντού «εχθρούς». Και φυσικά δεν είναι μόνο η σχέση των γαμπρών με τον πεθερό τους αλλά και η μεταξύ τους σχέση. Θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές αψιμαχίες τούς έχουν διαρκώς στην τσίτα και στα μαχαίρια.

Το «Θεέ μου, τι σου κάναμε;» είναι η τελευταία ως σήμερα κωμωδία-φαινόμενο στη Γαλλία. Ανοιξε με 1.400.000 εισιτήρια την πρώτη εβδομάδα, έκανε άλλα 1.500.000 τη δεύτερη (και μάλιστα στις ίδιες αίθουσες) και –απίστευτο! –άλλα 1.600.000 την τρίτη εβδομάδα, και πάλι στις ίδιες αίθουσες. Εύλογο. Στηρίζεται σε μια πανέξυπνη (και πολύ επίκαιρη) ιδέα η οποία υλοποιήθηκε μέσα από το προσεκτικά δομημένο σενάριο των Φιλίπ ντε Σοβρόν και Γκι Λοράν που ποτέ δεν σε προσβάλλει. Αντιθέτως οι εύστοχοι διάλογοι, οι πιασάρικες ατάκες και οι συμπαθέστατες ερμηνείες υπόσχονται χιούμορ με επίπεδο, στο ύφος της περσινής γαλλικής ταινίας «Για όλα φταίει τ’ όνομά σου», που επίσης είχε κάνει θραύση.

Βαθμολογία: 2

Αθήνα: ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON STARCITY –ΑΘΗΝΑΙΑ – ΑΒΑΝΑ, ΧΑΛΑΝΔΡΙ κ.ά.

Θεσσαλονίκη: ΝΑΤΑΛΙ – ΣΙΝΕ ΠΑΝΟΡΑΜΑ

Βουτηγμένη μέσα στην απελπισία, στο αίμα, στη λάσπη και, όπως ο τίτλος δηλώνει, στη σκουριά, η ταινία του Σκοτ Κούπερ είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη ανατομία ζωής σε σημεία της Αμερικής –για την ακρίβεια, ανάμεσα στις Πολιτείες Νιου Τζέρσι και Πενσιλβάνια –στα οποία ποτέ δεν πατά τουρίστας, εκεί όπου οι νόμοι δεν ισχύουν πάντα. Την ίδια ώρα είναι η ιστορία δύο αδελφών, του Ράσελ (Κρίστιαν Μπέιλ), που είναι ο μεγαλύτερος, και του Ρόντνεϊ (Κέισι Αφλεκ), οι οποίοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε έναν τόπο ο οποίος δεν τους θέλει ή που δεν τον θέλουν.

Ο μικρότερος είναι βετεράνος του πολέμου στο Ιράκ, ο μεγαλύτερος για κάποιον λόγο θα μπει στη φυλακή. Υπάρχει επίσης η σπείρα ενός διαβολικού κακοποιού (Γούντι Χάρελσον) για τον οποίο το τράβηγμα της σκανδάλης δεν διαφέρει από το ξύσιμο της πλάτης αλλά και ένας μικροαπατεώνας (Γουίλεμ Νταφόε) που σχετίζεται με όλους τους παραπάνω. Ολα αυτά καταλήγουν σε ένα μάλλον βαρύγδουπο δράμα που θέλει συγχρόνως να είναι και θρίλερ, το οποίο στηρίζεται κυρίως στις πολύ καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών αλλά και στην ατμοσφαιρική, «βρώμικη» φωτογραφία του Μασανόμπου Τακαγιανάγκι. Ατμόσφαιρα πνιγηρή, αν όχι αποπνικτική, που αρκετά συχνά θυμίζει την «Καρδιά του χειμώνα» της Ντέμπρα Γκράνικ, χωρίς ωστόσο το σενάριο στη «Σκουριασμένη πόλη» να έχει ανάλογη πυκνότητα.

Βαθμολογία: 2

Αθήνα: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ODEON KOSMOPOLIS κ.ά.

Θεσσαλονίκη: ΕΛΛΗΝΙΣ

Η μία από τις δύο πρόσφατες γαλλικές ταινίες για τον γάλλο μόδιστρο Ιβ Σεν Λοράν (1936-2008) αποτελεί ελεύθερη μεταφορά της ομότιτλης βιογραφίας της Λοράνς Μπεναΐμ και παρακολουθεί τον μόδιστρο (Πιερ Νινέ) από την εποχή που έφυγε από την Αλγερία για το Παρίσι ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970, της πιο δημιουργικής δεκαετίας του. Ιστός της ιστορίας (σε αντίθεση με την άλλη ταινία, του Μπερτράν Μπονελό, που θα δούμε αργότερα) είναι η σχέση του μοδίστρου με τον ερωτικό σύντροφο και μάνατζέρ του Πιερ Μπερζέ (Γκιγιόμ Γκαγέν). Γνωρίστηκαν στο Παρίσι το 1957, όταν ο Σεν Λοράν ήταν μόλις 21 και έκανε τα πρώτα βήματά του στον διάσημο οίκο του Κριστιάν Ντιόρ. Μαζί κατέκτησαν τον κόσμο και η άποψη του Λεσπέρ είναι ότι ο έρωτάς τους υπήρξε το πιο ισχυρό όπλο τους, σε συνδυασμό φυσικά με το πηγαίο ταλέντο ενός «ποιητή της υψηλής ραπτικής», εύθραυστου, ντροπαλού αλλά ενίοτε υστερικού και αυτοκαταστροφικού.

Βαθμολογία: 2

Αθήνα: ODEON KOSMOPOLIS, ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE MALL – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ –ΣΙΝΕ ΨΥΡΡΗ κ.ά.

>>Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία που συγκλόνισε την αμερικανική κοινή γνώμη στη δεκαετία του 1990, η ταινία «Τα δεσμά του Διαβόλου» («The devil’s knot», ΗΠΑ, 2013) του Ατόμ Εγκογιάν παρακολουθεί την προσπάθεια ενός ντετέκτιβ (Κόλιν Φερθ) να ανακαλύψει αν οι δύο έφηβοι που κατηγορούνται για τη δολοφονία παιδιών είναι όντως ένοχοι. Ο καναδός σκηνοθέτης ενδιαφέρεται κυρίως για την αίσθηση της απώλειας και των συνεπειών της, γι’ αυτό και δίνει χώρο στη Ρις Γουίδερσπουν να βγάλει μια καλή ερμηνεία υποδυόμενη τη μητέρα ενός εκ των θυμάτων. Στο σύνολό της όμως η ταινία σού δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης και ότι τα ρεπορτάζ που κάλυψαν αυτή την ούτως ή άλλως θολή ιστορία ενδεχομένως να ήταν αρκετά. Ακόμη αναζητούμε έναν Εγκογιάν της παλιάς, πραγματικά καλής περιόδου του «Εxotica» και του «Γλυκού πεπρωμένου».

Βαθμολογία: 2

Αθήνα: ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS, ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STAR CITY – ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ κ.ά.

Θεσσαλονίκη: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ –VILLAGE COSMOS –VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ

>>Πέρα από καθετί, η επιστημονικής φαντασίας περιπέτεια «Στα όρια του αύριο» («Edge of tomorrow», ΗΠΑ, 2014) του Νταγκ Λίμαν αποδεικνύει περίτρανα ότι μόνο το Χόλιγουντ μπορεί να αποδομήσει σε σημείο καταστροφής μια υπέροχη ιδέα που το ίδιο το Χόλιγουντ είχε γεννήσει. Η ιδέα αυτή είναι το εύρημα στη «Μέρα της μαρμότας», το μικρό αριστούργημα του Χάρολντ Ράμις, όπου ο Μπιλ Μάρεϊ υποδύθηκε έναν μετεωρολόγο της τηλεόρασης ο οποίος από τη στιγμή που θα βρεθεί σε μια κωμόπολη για να καλύψει ένα έθιμο σχετικό με τον καιρό ζει καθημερινά την ίδια ημέρα από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. Εμφανώς μια αλληγορία για την ίδια τη ζωή μας, φτιαγμένη με πανέξυπνο τρόπο. Η ίδια ακριβώς (αλλά ακριβώς!) ιδέα βρίσκεται στην ταινία του Λίμαν, μόνο που σε αυτή την περίπτωση το εύρημα είναι ο συνδυασμός με τις ταινίες «Εξολοθρευτής», «Αλιεν» και «Transformers» στο γνωστό, χιλιοειπωμένο πια παραμύθι της μελλοντικής καταστροφής του κόσμου. Οσο απολαυστική ήταν η επανάληψη των ημερών του Μάρεϊ στη «Μαρμότα» άλλο τόσο απογοητευτική και γκροτέσκα κουραστική είναι με τον Τομ Κρουζ σε ρόλο σωτήρα του κόσμου.

Βαθμολογία: 1

Αθήνα: Ολα τα VILLAGE – ΟDEON KOSMOPOLIS, ΜΑΡΟΥΣΙ – ΟDEON STARCITY – ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ κ.ά.

Θεσσαλονίκη: VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ κ.ά.