«Ποιο είναι το “φινάλε” που σχεδιάζει ο Πούτιν για την Ουκρανία;» ρώτησε «Το Βήμα» δύο ειδικούς.
«Ο φεντεραλισμός μπορεί να είναι το “μεγάλο σχέδιο της Ρωσίας” για να σπάσει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας –για να διαμελίσει τη χώρα, ακόμη περισσότερο από ό,τι με την Κριμαία» λέει στο «Βήμα» ο Ματιέ Μπουλέγκ, ερευνητής στο Ινστιτούτο για την Ασφάλεια στην Ευρώπη (ΙΡSE), στο Παρίσι.
«Η αναίμακτη κατάληψη και η πολιτική προσάρτηση της Κριμαίας, με τον κρίσιμο ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας, ήταν ένα αριστούργημα γεωστρατηγικής. Στο υπόλοιπο της Ουκρανίας, ο Πούτιν θα αναζητήσει τώρα τη στρατηγική σταθερότητα της Ρωσίας μέσω της εδαφικής αστάθειας της Ουκρανίας» τονίζει.
«Δεν νομίζω ότι θα κινηθεί με τον στρατό για να εισβάλει στην Ανατολική Ουκρανία. Αλλά είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει την υπόθαλψη της έντασης, ασκώντας παντός είδους εκβιασμούς –στρατιωτικούς, οικονομικούς, όπως είδαμε με την αύξηση κατά 80% της τιμής του φυσικού αερίου, και πολιτικούς, στο Κίεβο» λέει ο Μπουλέγκ.
Και καταλήγει: «Η έννοια της “ομοσπονδιακής” Ουκρανίας σημαίνει ότι οι περιφέρειες θα έχουν αυτονομία από το κέντρο και θα αποφασίζουν για τις πολιτικές επιλογές τους. Σε αυτή την περίπτωση θα γίνει ένας de facto διαχωρισμός μεταξύ των βιομηχανικών, φιλορωσικών εδαφών στην Ανατολή εις βάρος των αγροτικών φιλοδυτικών περιοχών, στο Κίεβο, το Λβιβ κ.α. Με απλά λόγια, η Ρωσία θα πάρει αυτά που θέλει και η Δύση, η ΕΕ και το ΔΝΤ θα πληρώνουν από εδώ και πέρα για τους φτωχούς της Ουκρανίας».
«Πολλοί πιστεύουν ότι σκοπεύει να κάνει στην Ανατολική Ουκρανία ό,τι έκανε στην Κριμαία: να την προσαρτήσει στη Ρωσία. Μπορεί κάλλιστα όμως να προτιμήσει την “ομοσπονδιακή λύση” που έχει προτείνει» μας λέει ο Μαρκ Ν. Κατζ, καθηγητής Ρωσικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο George Mason στις ΗΠΑ.
«Αν η Ρωσία προσαρτήσει τις ανατολικές περιφέρειες, ό,τι απομείνει από την Ουκρανία θα είναι επιθετικά αντιρωσικό και θα επιδιώξει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ –ο απόλυτος εφιάλτης για τον Πούτιν. Αλλά μια “ομοσπονδιακή λύση”, παρόμοια με την κατάσταση που επικρατεί στη Βοσνία μετά τον εμφύλιο, θα μπορούσε να αμβλύνει τις δυσκολίες, και το κόστος, μιας άμεσης προσάρτησης. Η Ουκρανία, όπως η Βοσνία, θα είναι μια ανεξάρτητη, αδύναμη χώρα με μια φιλοδυτική κυβέρνηση άνευ σημασίας. Η φιλορωσική Ανατολική Ουκρανία θα παίζει παρόμοιο ρόλο με της “Σερβικής Δημοκρατίας” της Βοσνίας. Ακριβώς όπως η Republika Srpska είναι σε μεγάλο βαθμό αυτόνομη από την κεντρική κυβέρνηση στο Σαράγεβο και συνεργάζεται στενά με τον ανατολικό γείτονα, τη Σερβία, έτσι και η Ανατολική Ουκρανία θα είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη από το Κίεβο και στενά συντονισμένη με τη Ρωσία. Ακόμη καλύτερα: ακριβώς όπως η Republika Srpska ασκεί βέτο σε τυχόν ένταξη στο ΝΑΤΟ, η Ανατολική Ουκρανία θα σκοτώνει κάθε τέτοια απόπειρα του Κιέβου» εξηγεί ο Κατζ.
Και προσθέτει: «Και αν το ΝΑΤΟ τα έχει δεχθεί αυτά στην καρδιά της Ευρώπης, ο Πούτιν μπορεί να σκεφθεί ότι ΗΠΑ και ΕΕ δεν θα έχουν άλλη ρεαλιστική επιλογή από το να τα αποδεχθούν στην ανατολική άκρη της Ευρώπης, που στο κάτω-κάτω συνορεύει με τη Ρωσία»
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
