Αστείο και σκοτεινό, ανάλαφρο στην επιφάνεια, με γοργό, πνευματώδες χιούμορ και υπαρξιακό και κοινωνικό βάθος, ο «Επιστάτης», το έργο που έκανε διάσημο σε ένα βράδυ τον Χάρολντ Πίντερ το 1960, έχει καταγραφεί ως εμβληματικό έργο του «θεάτρου του παραλόγου» και κλασικό έργο του σύγχρονου δραματολογίου. Στην παράστασή του στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» ο Γιώργος Κιμούλης υπογράφει τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία και κρατά για τον εαυτό του τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τιμώντας την αντοχή του κειμένου και τον Πίντερ και ξεφεύγοντας από τις δικές του ευκολίες. Ενας ώριμος Κιμούλης σωματοποιεί τον ρόλο του μεσήλικου αστέγου Τζένκινς απέναντι στα δυο αδέλφια, τον πρώην τρόφιμο ψυχιατρείου Αστον (Νίκος Γεωργάκης) -εξαιρετικός στον εξομολογητικό μονόλογό του –και τον νευρωτικό Μικ (Γιώργος Χρανιώτης). Ιδιαίτερος έπαινος αξίζει στη μεταφορά του κειμένου στα ελληνικά. Το έργο δεν δείχνει στιγμή την ηλικία του ή την εθνική καταγωγή του, οι διάλογοι είναι απόλυτα φυσικοί, το χιούμορ τους δραστικό. Ο Κιμούλης κρατήθηκε μακριά από τον πειρασμό μιας παρεμβατικής επικαιροποίησης και εξελληνισμού του κειμένου προκειμένου να αξιοποιηθεί γρήγορα και εύπεπτα ο κοινωνικός προβληματισμός του έργου, που τόσο έντονα μας αφορά σήμερα. Η σύνδεση με την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα γίνεται μέσα από εικόνες δελτίων ειδήσεων που προβάλλονται σε μια οθόνη τηλεόρασης, διακριτικά και αποτελεσματικά, σε μια παράσταση εύστοχη και απολαυστική.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
