Οσο κι αν η κυβέρνηση θέλει να αισθάνεται δικαιωμένη για τις επιλογές της και την επιτυχή εφαρμογή του Μνημονίου στα δύο χρόνια της θητείας της, η πραγματικότητα της καθημερινής ζωής των πολιτών την έχει από τώρα καταδικάσει. Δεν χρειάζεται κανείς να ανατρέξει στις αποφάσεις για τις περικοπές μισθών και συντάξεων, τη διαθεσιμότητα χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων ή τον «ξαφνικό θάνατο» της ΕΡΤ, αποφάσεις οι οποίες πόνεσαν αλλά εν πάση περιπτώσει οδήγησαν στο αποτέλεσμα της δραστικής περικοπής των δαπανών του χρεοκοπημένου κράτους.
Αρκεί να κοιτάξει το επίπεδο της πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης για να αντιληφθεί ότι η μάχη της καθημερινότητας χάθηκε. Δεν είναι δυνατόν σε μια αναπτυγμένη χώρα, χώρα της ευρωζώνης, έξι εκατομμύρια άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένοι στον ΕΟΠυΥ να μην έχουν από τον περασμένο Δεκέμβριο γιατρό να απευθυνθούν. Να μην μπορούν να βρουν οδοντίατρο αν δεν πληρώσουν. Και αυτό όταν οι μισθωτοί καταβάλλουν κάθε μήνα 6,4% των αποδοχών τους και οι συνταξιούχοι το 4% για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Εδώ απέτυχε η κυβέρνηση, η οποία δυστυχώς επιστράτευσε ό,τι πιο λαϊκιστικό διαθέτει προκειμένου να πείσει για την ανάγκη μεταρρύθμισης της πρωτοβάθμιας υγείας. Αυτό όμως που πέτυχε προς το παρόν είναι η διάλυσή της.
Η αποτυχία στη μάχη της καθημερινότητας για την οποία αρέσκονται να μιλούν οι επικοινωνιολόγοι εν όψει των εκλογικών αναμετρήσεων του Μαΐου δεν περιορίζεται στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας.
Αν ο Πρωθυπουργός βρει τον χρόνο και αντιληφθεί ότι εδώ και δύο μήνες δεν έχει γίνει ούτε μία μεταβίβαση ακινήτου καθώς ο φόρος επί της υπεραξίας που επιβλήθηκε από την Πρωτοχρονιά έπειτα από πολύμηνη μελέτη του οικονομικού επιτελείου, την έγκριση της τρόικας και την επικύρωση της Βουλής αποδείχθηκε ανεφάρμοστος, τότε ή θα πρέπει να τους ξηλώσει όλους ή να πει «αποτύχαμε». Δεν είναι δυνατόν, όταν το Δημόσιο διψάει για έσοδα, να κλωτσά τους φορολογουμένους και να καταδικάζει έναν ολόκληρο κλάδο της οικονομίας σε υποχρεωτική αδράνεια. Ασφαλώς υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα από την καθημερινότητα των πολιτών και των επιχειρηματιών, άλλα πιο μικρά, άλλα πιο μεγάλα, που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να πανηγυρίζει για την εικόνα μιας χώρας που μπορεί να ξεπεράσει το Μνημόνιο αλλά όχι τον εαυτό της.
ztsolis@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
