Τα αποτελέσματα των εκλογών στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας, έρχονται να επιβεβαιώσουν μια τάση που είχε ήδη διαφανεί και στις εκλογές άλλων μεγάλων επιστημονικών συλλόγων και συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Στις αναμετρήσεις αυτές εκλέγονται ή προηγούνται πρόσωπα και δυνάμεις που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να αγωνιστούν και να προασπίσουν τα συμφέροντα αυτών των επαγγελματικών κλάδων, σε αντίθεση με πρόσωπα που επιλέγουν να προβάλλουν την κομματική τους ταυτότητα ή την αντίθεση τους στις πολιτικές διαχείρισης της κρίσης.
Το δίπολο μνημόνιο – αντιμνημόνιο που θεωρούν πολλοί υποψήφιοι ως το καθοριστικό στοιχείο μιας αναμέτρησης, αποδεικνύεται ότι δεν ελκύει τους ψηφοφόρους, ότι δεν αρκεί για να προσδώσει την απαραίτητη δυναμική σε όσους επιμένουν να πιστεύουν ότι με ένα γενικόλογο καταγγελτικό λόγο, μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.
Για μια φορά ακόμα οι πολίτες αποδεικνύονται πιο υποψιασμένοι, πιο υπεύθυνοι από τις κομματικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες .Δείχνουν ότι δεν τους αφορούν οι μάχες χαρακωμάτων, ότι αναζητούν νέα πρόσωπα, νέες δυνάμεις που μπορούν να τις εμπιστευθούν, να τους εμπνεύσουν στην καθημερινή μάχη που δίνουν.
Η εποχή των συνθημάτων και της εύκολης και δημαγωγικής αντιπαράθεσης, δείχνει ότι έχει τελειώσει για ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας. Οι πολίτες δεν αναζητούν σωτήρες, αλλά πρόσωπα ικανά να διαχειριστούν τα προβλήματα τους, στελέχη που δεν είναι ταυτισμένα με τη διαχείριση της εξουσίας,που δεν έχουν φθαρεί ανεπανόρθωτα από μικροπολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες και ίντριγκες.
Είναι καιρός τα μηνύματα αυτά να τα αντιληφθούν οι κομματικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, που επιμένουν να ανακυκλώνουν τα ίδια φθαρμένα και αναξιόπιστα πρόσωπα και δεν συνειδητοποιούν ότι όσο επιμένουν στις πρακτικές που μας έφεραν ως εδώ η κοινωνία θα τους γυρίζει όλο και περισσότερο την πλάτη.
