offstage

Στο πρωτοσέλιδο θέμα του «Βήματος» την περασμένη Κυριακή αποκαλυπτόταν μία δεξαμενή ανθρώπινου πλούτου την οποία η χώρα διαθέτει αλλά για πολλά media παραμένει άγνωστη. Νέοι με προσόντα και σημαντική μόρφωση, με δεξιότητες, με ταλέντο, που επιμένουν να αντιστέκονται στην ευκολία του παρελθόντος και διεκδικούν μία καλύτερη θέση επάξια. Ενας άλλος κόσμος ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με το σύστημα αξιών της τηλεόρασης. Εκεί, σε μεγάλο βαθμό δεν απαιτούνται προσόντα αλλά κάτι εντελώς απροσδιόριστο και σίγουρα όχι απόλυτα αξιοκρατικό. Και σίγουρα δεν παρατηρείται διάθεση αλλαγής ή ουσιαστικής ανανέωσης καθώς σε μεγάλο ποσοστό παραμένουν ίδια όχι μόνο τα πρόσωπα αλλά και η νοοτροπία και η φιλοσοφία που διατρέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι του προγράμματος.

Αν πραγματικά επιθυμούν οι επικεφαλής των καναλιών μία νέα τηλεόραση, αποδεσμευμένη από τα δεινά του παρελθόντος και από τα λάθη που την οδήγησαν στην αισθητική χρεοκοπία της, τότε η μόνη λύση είναι η υιοθέτηση άλλου σχεδίου. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το ισχυρό prime time τους, πριν από αρκετά χρόνια. Κανείς δεν γνώριζε τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου και τους νέους τότε ηθοποιούς στους οποίους εμπιστεύθηκε τους ρόλους των σειρών της (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Αλκης Κούρκουλος, Αιμίλιος Χειλάκης, Νίκος Ορφανός, Μυρτώ Αλικάκη και πολλοί άλλοι). Ο Φώτης Σεργουλόπουλος και η Μαρία Μπακοδήμου στην πρωινή ζώνη εγκαινίασαν μία άλλη φόρμα εκπομπής η οποία δεν πατούσε κάπου, ούτε αντέγραφε κάποιον. Οι τότε διευθυντές προγράμματος εμπιστεύθηκαν την πένα του Αλέξανδρου Ρήγα και του Δημήτρη Αποστόλου, του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παπαθανασίου, του Λευτέρη Παπαπέτρου και του Γιώργου Καπουτζίδη και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε.

Σήμερα ελάχιστοι τολμούν, δύσκολα αφουγκράζονται το ταλέντο και τη διαφορετικότητα και επιμένουν να αναζητούν αυτό που θυμίζει το προηγούμενο. Κανονικός ιδρυματισμός. Παραδείγματα υγιούς τηλεόρασης υπάρχουν. Ενα από αυτά είναι η εκπομπή «Joy» (ΣΚΑΪ), η οποία δημιουργήθηκε από μία ομάδα που δεν είχε σχέση με την τηλεόραση αλλά είχε όραμα. Δεν αντέγραψε και δεν μιμήθηκε παλιές συνταγές της ελληνικής τηλεόρασης. Απλά θέλησε να δημιουργήσει μία εκπομπή η οποία θα θυμίζει ξεφύλλισμα περιοδικού, ή έστω σερφάρισμα στο Internet. Αποδεσμεύτηκε από τα κλισέ και το κουτσομπολιό, από το ανούσιο και το λούμπεν και έφερε έναν αέρα φρεσκάδας. Αυτόν που χρειάζεται πλέον και το κοινό.