Είναι αλήθεια πως η επιθετικότητα, και ιδίως εκείνη που ενοχλεί και που προσβάλλει, καμιά φορά δεν επιτρέπεται να παραληφθεί όταν αυτό που πρέπει να καταγγελθεί μόνο έτσι θα αποκαλυφθεί. Και μόνο έτσι τη δημόσια προσοχή και δίκαιη αγανάκτηση θα προκαλέσει.
Σε κάθε άλλη περίπτωση το επιχείρημα, όσο τεκμηριωμένο και αν είναι, υπονομεύεται από την υπερβολή. Και χάνει ένα μεγάλο μέρος από την αποτελεσματικότητά του. Γιατί μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην εσφαλμένη υπόθεση ότι με το «πώς» και όχι με το «τι» πάει να πείσει.
Κι έπειτα είναι και κάτι άλλο που ίσως δεν είναι χρήσιμο να παραβλέπεται: ότι κάθε φράση, κάθε πολεμική ματιά, κάθε θυμός που με συλλαβιστές τις λέξεις την οργή του εκδηλώνει, και την αδιαπραγμάτευτη βεβαιότητά του αντιτάσσει, μπορεί να προσληφθεί όχι πια από τον αντίπαλο, αλλά από την κοινωνία, ως επιλογή που το ενδεχόμενο απορρίπτει.
Αλλά τότε αυτό που τώρα διακυβεύεται είναι να αμφισβητηθεί ο Διάλογος ως αξία όχι μόνο πολιτική αλλά και αισθητική. Και στην περίπτωση αυτή είναι, ο άνθρωπος, η ζωή που ηττάται.
Αλλά τότε αυτό που τώρα διακυβεύεται είναι να αμφισβητηθεί ο Διάλογος ως αξία όχι μόνο πολιτική αλλά και αισθητική. Και στην περίπτωση αυτή είναι, ο άνθρωπος, η ζωή που ηττάται.
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
