Αργεί πολύ ακόμη η άνοιξη…

Διαβάζοντας ακόμη μια φορά την τελευταία δημοσκόπηση , διαπιστώνω με λύπη ότι ακόμη και σήμερα τίποτε σχεδόν δεν έχει αλλάξει στο εκλογικό μας σώμα. Αφού υπάρχει ακόμη ένα ποσοστό 65% (αθροίζω τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που δηλώνει, έστω και την πρόσθεση ακόμη, να ψηφίσει τους υπαίτιους της καταστροφής του, του αληθινούς δήμιους […]

ΤΟ ΒΗΜΑ

Διαβάζοντας ακόμη μια φορά την τελευταία δημοσκόπηση , διαπιστώνω με λύπη ότι ακόμη και σήμερα τίποτε σχεδόν δεν έχει αλλάξει στο εκλογικό μας σώμα. Αφού υπάρχει ακόμη ένα ποσοστό 65% (αθροίζω τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που δηλώνει, έστω και την πρόσθεση ακόμη, να ψηφίσει τους υπαίτιους της καταστροφής του, του αληθινούς δήμιους του που κρύβονται πίσω από τη μάσκα του σωτήρα τους, ένα μόνο πράγμα κατά τη γνώμη μου, εξηγεί το φαινόμενο αυτό: Το 50% περίπου των ψηφοφόρων ήταν και είναι ακόμη διαπλεκόμενοι και εξαρτώμενοι άμεσα ή έμμεσα από το πολιτικό προσωπικό της χώρας ενώ το υπόλοιπο 15%, πάντα κατά τις δικές μου εκτιμήσεις, είναι παραπλανημένοι και τυφλοί που αδυνατούν να δουν ότι ο βασιλιάς τους είναι γυμνός και ξεδιάντροπος .

Συνεπώς, το 50% του εκλογικού σώματος αποκλείεται να συναινέσει, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, ώστε να αλλάξει πραγματικά κάτι σε αυτόν τον τόπο και να δημιουργηθούν στέρεες βάσεις για τη μελλοντική ευημερία του έθνους μας. Για τον απλούστατο λόγο ότι μια τέτοια αλλαγή θα επέφερε σε αυτούς την απώλεια των προνομίων τους και κυρίως το τέλος της μακρόχρονης επικυριαρχίας του Μέτριου που εκπροσωπούν, επί του Άξιου και Ευφυούς που πρεσβεύει κάθε αληθινή αλλαγή.

Το ερώτημα που επικαιροποιείται έπειτα από κάθε δημοσκόπηση είναι αν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για ριζική ανατροπή αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου κατεστημένου που οι ρίζες του διαπερνούν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και φτάνουν μέχρι το βυζάντιο. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχει, αλλά είναι τόσο δύσκολο να πραγματοποιηθεί η ανατροπή, που αν τελικώς γίνει κάποτε, οι μελλοντικές γενεές θα την μνημονεύουν όπως κάνουμε εμείς σήμερα τους άθλους του Ηρακλή.

Επανερχόμενος στα ποσοστά της πρόσφατης δημοσκόπησης αλλά και αυτών που θα ακολουθήσουν προσεχώς, θέλω να επισημάνω ότι όσο το αθροιστικό ποσοστό των τριών-τεσσάρων συστημικών κομμάτων, που προκλητικά πλέον δηλώνουν ότι είναι ένα και το αυτό, θα διατηρείται πλειοψηφικό, η φλόγα της ελπίδας για ανατροπή θα παραμένει ισχνή. Θα πρέπει πρώτα απ’ όλα το 15 % των παραπλανημένων, που ακόμη εθελοτυφλούν αναμένοντας λύση από αυτούς που του δημιούργησαν το πρόβλημα, να γυρίσουν οριστικά την πλάτη τους σε αυτά τα 3-4 κόμματα και να μη φοβηθούν να δοκιμάσουν να αναζητήσουν αλλού τους εκπροσώπους τους. Ακόμη και στα τυφλά να κινηθούν με πυξίδα τους το ένστικτο, εφόσον δεν έχουν αναπτυγμένη κρίση και διάθεση να αποκωδικοποιήσουν το εις βάρος τους στημένο παιχνίδι της σημερινής πολιτικής ελίτ μας, πιστεύω ότι αποκλείεται να πέσουν πάνω σε χειρότερους. Αρκεί στην αναζήτησή τους να αποφύγουν τουλάχιστον τους δοκιμασμένα αποτυχημένους επαγγελματίες πολιτικούς μας και κάθε είδους εκφραστές ακραίων αντιλήψεων που ενδεχομένως να συναντήσουν. Όπως είχε πει και κάποιος σατιρικός σε μια εκπομπή του, ακόμη και με κλήρωση να διαλέγαμε 100 τυχαίους πολίτες για να μας εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο, ακόμη και τότε θα είχαμε περισσότερες ελπίδες να βρεθούν μερικοί ανάμεσά τους που θα υπηρετούσαν καλύτερα τα καθήκοντα τους δηλαδή την προάσπιση του κοινού συμφέροντος. Θα βρισκόντουσαν μερικοί που θα εξέφραζαν ελεύθερα τη γνώμη τους μακριά από προσωπικά συμφέροντα και κομματικές γραμμές, σκεπτόμενοι με βάση την κοινή λογική και όχι τη λογική των αφεντικών τους.

Και επειδή δεν αρκεί η μεταστροφή μόνο του 15% που προαναφέρω, θα πρέπει παράλληλα να αρχίσει σιγά σιγά η “όσμωση” νέων αξιών και ηθικών αρχών και προς το σαθρό τμήμα του εκλογικού σώματος που εκτιμώ ότι ανέρχεται στο 50%. Θα πρέπει κάποιοι από αυτούς, όλοι είναι αδύνατον, να συνειδητοποιήσουν και να παραδεχτούν τη μετριότητά τους ή την κουτοπονηριά τους που τους οδήγησε να υιοθετήσουν πρακτικές με μοναδικό σκοπό να βολέψουν τους εαυτούς τους εις βάρος όλων των υπολοίπων. Παραδεχόμενοι τα λάθη τους έστω και αργά, θα σταματήσουν να υποστηρίζουν το σύστημα και θα πάψουν τελικώς να είναι τροχοπέδη στην προσπάθεια ανάδειξης της αξιοκρατίας στην κοινωνία μας. Η αξιοκρατία και όχι ο δανεισμός θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη γιατί αυτή θα καλλιεργήσει νέα πρότυπα και θα απελευθερώσει όλες τις δυνάμεις που σήμερα καταστέλλουν τη δημιουργικότητα κάθε αξιοπρεπούς και κάθε ευφυούς ατόμου.

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.
Exit mobile version