Το περασμένο Σάββατο, ακόμα και εκείνοι που έβγαιναν από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών προβληματισμένοι ή και δυσαρεστημένοι από την σκηνοθεσία του Λορέντζο Μαριάνι στον «Μάκμπεθ» του Βέρντι, μόνο καλά λόγια είχαν για το μουσικό αποτέλεσμα. Με την ορχήστρα, τη χορωδία και τους σολίστες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής να έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους. Και με κορυφαίο ανάμεσά τους τον Τάση Χριστογιαννόπουλο ως Μάκμπεθ.
Ο Ελληνας βαρύτονος κέρδισε τις εντυπώσεις όχι μόνο με το πλούσιο και γενναιόδωρο τραγούδι του αλλά και με την υποκριτική του δεινότητα. Χαρίζοντάς μας έναν Μάκμπεθ που θα μπορούσε να σταθεί με άνεση στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου. Σε τέτοιες σκηνές εξάλλου σταδιοδρομεί τα τελευταία χρόνια ο κ. Χριστογιαννόπουλος, ο οποίος συμπληρώνει εφέτος 25 χρόνια καριέρας στο λυρικό τραγούδι. Και μας μιλάει γι΄ αυτά, ξεκινώντας… ανάποδα: από τις εντυπώσεις που του άφησε η πρεμιέρα του στο Μέγαρο.
Πώς αισθανθήκατε, λοιπόν, μπροστά στην ενθουσιώδη ανταπόκριση που είχε η ερμηνεία σας;
Φυσικά χάρηκα! Κυρίως επειδή κατάλαβα ότι πέρασε στο κοινό αυτό που ένιωθα εγώ πάνω στη σκηνή: ότι εκείνο το βράδυ τραγούδησα όπως ονειρευόμουν από παιδί να τραγουδήσω κάποια στιγμή. Ηταν μια στιγμή ευτυχίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ερμηνεύσατε τον «Μάκμπεθ».
Τον είχα πρωτοπεί πριν από 2 χρόνια στο Μπορντό. Η παραγωγή της Λυρικής είναι η δεύτερη στην καριέρα μου.
Τον αγαπάτε ως ρόλο;
Ηταν ένα όνειρο. Και η απόδειξη ότι τα όνειρα ενίοτε πραγματοποιούνται. Όταν, μαθητής ακόμα, ερμήνευα αποσπάσματά του οι καθηγητές μου μού έλεγαν ότι δεν πρόκειται να πω ποτέ το ρόλο στη σκηνή καθώς είναι ακατάλληλος για τη φωνή του λυρικού βαρύτονου, τη φωνή μου…
Παρ΄ ότι όμως, λυρικός βαρύτονος, δίπλα στον Ροσίνι, τον Μότσαρτ, στο ρεπερτόριο που ταιριάζει γάντι στη φωνή σας, έχετε τραγουδήσει τα τελευταία χρόνια και πιο δραματικούς ρόλους με επιτυχία.
Δούλεψα σκληρά για να τους κατακτήσω, μόνος και με δασκάλους (ανάμεσά τους τον κορυφαίο ιταλό βαρύτονο Αλντο Πρότι) που μου έδωσαν τους κώδικες που τους ξεκλειδώνουν. Παιδεύτηκα και παιδεύομαι _ με την έννοια της εκπαίδευσης, της σκληρής, συνειδητής δουλειάς _ όχι για να είμαι επαρκής, αλλά για να είμαι πραγματικά καλός.
Εχει αλλάξει πολύ η φωνή σας από τότε που ξεκινήσατε;
Παραμένω λυρικός βαρύτονος. Πάντα νιώθω άνετα με τον «Κουρέα της Σεβίλης». Όμως είναι η μελέτη των πιο δραματικών ρόλων που με βοήθησε να πάω μπροστά, να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης.
Εχετε κάποιο μυστικό για την ερμηνεία τους;
Επειδή είναι ρόλοι με έντονη συναισθηματική φόρτιση, φροντίζω να διατηρώ απόλυτο αυτοέλεγχο. Αν αφεθώ και παρασυρθώ από το δράμα, διαλύθηκα σε δύο λεπτά. Όχι μόνο εγώ… Αυτή είναι μια συμβουλή που τη δίνουν οι καλοί δάσκαλοι σε όλους τους τραγουδιστές. Την ακολουθώ, και με προσοχή διευρύνω σιγά –σιγά τα όρια των δυνατοτήτων μου.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που σας τρομάζει;
Ο «Ριγκολέτο», που ευτυχώς έχω καιρό να τον πιάσω. Χρειάζεται έξτρα συγκέντρωση για να ανταποκριθείς στις σχεδόν υπεράνθρωπες απαιτήσεις του.
Ενας ρόλος που τον ονειρεύεστε;
Νομίζω ο Ιάγος από τον «Οθέλο» του Βέρντι. Και ο «Φάλσταφ», πάλι του Βέρντι.
Πόσο δύσκολο είναι σήμερα για έναν τραγουδιστή να κάνει διεθνή καριέρα;
Πιο δύσκολο από ό,τι ήταν πριν από δέκα χρόνια. Υπάρχει μεγάλη προσφορά τραγουδιστών και λίγη ζήτηση. Τα δε θέατρα, μειώνονται, ακόμα και στη Γαλλία και στη Γερμανία, εξαιτίας της κρίσης.
Ο «Μάκμπεθ» της Λυρικής έχει μια σκηνοθετική ματιά που προκαλεί συζητήσεις. Το θέμα της σκηνοθεσίας της όπερας με τα μοντέρνα αλλά συχνά ατυχή ανεβάσματα συζητιέται και στο εξωτερικό. Συχνά οι σκηνοθέτες επιβάλουν στους ηθοποιούς ερμηνείες ακραίες. Σας έχουν τύχει τέτοιες περιπτώσεις;
Ω ναι, και στη Γερμανία και αλλού…
Πώς αντιδράσατε;
Προσπάθησα να το συζητήσω, να περάσω και τη δική μου άποψη. Υπήρξαν όμως και μία –δύο ακραίες περιπτώσεις όπου διαφώνησα με τόση ένταση ώστε αρρώστησα. Δεν άντεξα την πίεση και αναγκάστηκα να αποχωρήσω από την παραγωγή.
Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για το μέλλον της όπερας;
Αισιόδοξος! Γιατί το είδος παραμένει ζωντανό ακόμα και σήμερα που είναι μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος. Γιατί το κοινό ακόμα και στην ταλαιπωρημένη από την κρίση Ελλάδα εξακολουθεί να έρχεται στο Μέγαρο για να δει τον «Μάκμπεθ» της Λυρικής.
Είστε ευτυχής;
Ευτυχής ως καλλιτέχνης ναι! Ως άνθρωπος… Δεν θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι είμαι δυστυχής, υπάρχει όμως στη ζωή μου μια _ θα την πω_ ανισορροπία, απόρροια του επαγγέλματός μου. Είμαι διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι, ταξιδεύω ασταμάτητα, αυτό σημαίνει ότι σχεδόν δεν μπορώ να έχω προσωπική ζωή. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που κατάφεραν να συνδυάσουν την καριέρα με τη δημιουργία της οικογένειας. Εγώ δεν τα κατάφερα. Ακόμα. Γιατί αυτό αλλάζει…
* Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος θα ερμηνεύσει τον «Μάκμπεθ» για τρεις ακόμα βραδιές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σήμερα Τετάρτη καθώς και στις 24 και στις 26 Ιανουαρίου. Ακολούθως, το πρόγραμμά του περιλαμβάνει εμφανίσεις στις όπερες: «Les Fêtes de l’hymen et de l’amour» του Ραμώ (La Monnaie και Théâtre des Champs-Elysées), «Ιταλίδα στο Αλγέρι» του Ροσίνι (Opera National de Paris), «Αλί Μπαμπά» του Λεκόκ (Opera Comique), «Η Τραβιάτα» (Γκλάιντμπερν).
