«Κάντε το όπως η Ιρλανδία» προέτρεψε τους Ελληνες ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στην ομιλία του κατά την τελετή ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας από την Ελλάδα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ιρλανδία υποδεικνύεται ως πρότυπο. Ηταν τον Μάρτιο του 2010, πριν από τα μνημόνια, όταν ο τότε επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ δήλωνε ότι «η Ελλάδα έχει πρότυπο, και το πρότυπο είναι η Ιρλανδία» αναφερόμενος στα δημοσιονομικά μέτρα που είχε πάρει η τότε ιρλανδική κυβέρνηση για να αποφύγει το ΔΝΤ, πράγμα που τελικά δεν κατάφερε.
Μπορεί ο πρώην κέλτικος τίγρης να είναι η πρώτη χώρα που βγήκε από το μνημόνιο και επέστρεψε στις αγορές δείχνοντας τον δρόμο στην Ελλάδα, όμως πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές χώρες, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, δομές, λειτουργίες και νοοτροπίες. Ως εκ τούτου ό,τι πέτυχε στην Ιρλανδία δεν σημαίνει ότι είναι καλό και για την Ελλάδα.
Η Ιρλανδία έχει διαφορετική επιχειρηματική κουλτούρα που ευνοεί τη δημιουργία ανταγωνιστικών επιχειρήσεων με εξαγωγικό προσανατολισμό. Αντίθετα στην Ελλάδα οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις ήταν κρατικοδίαιτες και εσωστρεφείς. Η Ιρλανδία διαθέτει πολύ καλή δημόσια διοίκηση που προσφέρει γόνιμο έδαφος για το επιχειρείν. Αντίθετα στην Ελλάδα η δημόσια διοίκηση είναι γραφειοκρατική και βάζει εμπόδια και φραγμούς στο επιχειρείν.
Η Ιρλανδία διέθετε πριν από την κρίση μια ευέλικτη αγορά εργασίας, ενώ η Ελλάδα τώρα κάνει τα πρώτα βήματα στον τομέα αυτόν. Γεωγραφικά η Ιρλανδία βρίσκεται κοντά στη Δυτική Ευρώπη, την αγορά της οποίας μπορεί να αξιοποιεί ποικιλοτρόπως, ενώ η Ελλάδα είναι απομονωμένη. Οι Ιρλανδοί μιλούν αγγλικά και οι Ελληνες ελληνικά. Η Ιρλανδία ευημερούσε πριν από την κρίση και είχε χρέος της τάξεως του 25% του ΑΕΠ. Αντίθετα η ελληνική οικονομία ήταν προβληματική και το χρέος της χώρας ήταν πάνω από το 100% του ΑΕΠ.
Η Ελλάδα λοιπόν δεν μπορεί να ακολουθήσει την ίδια συνταγή με την Ιρλανδία. Πρέπει πρώτα να προχωρήσει σε ανατροπές και ρήξεις στη δημόσια διοίκηση, να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που θα διαμορφώσουν διαφορετικό επιχειρηματικό κλίμα, να απαλλαγεί από νοοτροπίες που κυριαρχούν από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και πάνω από όλα να αλλάξει την πολιτική της κουλτούρα, η οποία χαρακτηρίζεται από πόλωση και διχασμό.
Η αντίληψη που κυριαρχεί στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο ότι η ίδια συνταγή μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις περιπτώσεις δεν οδηγεί πουθενά. Κάθε χώρα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή περίπτωση. Μέτρα που πέτυχαν π.χ. στην Ιρλανδία ή την Εσθονία δεν μπορούν να εφαρμόζονται επίμονα παντού. Δεν ταιριάζει σε όλους το ίδιο κουστούμι…
gpapai@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
