Προσωπικά (όπως θα έλεγε και ο ίδιος ο παπα-Σούρας) ουδόλως ενοχλήθηκα από την ιερατική μεταμφίεση του βουλευτή του ΣΥΡΙζΑ και την προσπάθειά του να θάψει, έστω και με αυτόν τον τρόπο, το καταραμένο Μνημόνιο. Από την εποχή του Αριστοφάνη ως τα σημερινά καρναβάλια (δες και τη «βλάσφημη» λειτουργία στα Carmina Burana) η παρωδία της θρησκείας είναι σύνηθες φαινόμενο. Και καλά κάνει. Εξάλλου, όπως φαίνεται, ο εν λόγω βουλευτής γι αυτόν ακριβώς τον λόγο εκλέχτηκε: για να παρωδήσει και να εξορκίσει, με βάση τη λαϊκή παράδοση, τα κακώς κείμενα.
Σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του, ο βουλευτής «Είναι πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Βοτανίου, αντιπρόεδρος της ΠΕΤ-ΟΤΕ Καστοριάς, μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας, της Κινηματογραφικής Λέσχης Καστοριάς» (sic). Με αυτά τα προσόντα μπήκε στη λίστα των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ και ο λαός αυτά τα προσόντα του εξετίμησε και τον εξέλεξε. Αρα πού το παράδοξο; Αν αφήσουμε κατά μέρος αυτό το «ΠΕΤ-ΟΤΕ» και τη Διεθνή Αμνηστία, ο πρόεδρος ενός εξωραϊστικού συλλόγου ή ένα μέλος μιας κινηματογραφικής λέσχης τι περισσότερο έπρεπε να κάνει; Τι περισσότερο έκαναν οι όσιοι παπαροκάδες; Και, εδώ που τα λέμε, τόσοι και τόσοι βουλευτές με πολυσέλιδα βιογραφικά έχουν κάνει κάτι παραπάνω;
