20 πράγματα που πρέπει να ξέρετε γι’ αυτόν
Για 40 ολόκληρα χρόνια όλοι τον γνωρίζουν σε ρόλους ψυχωτικών, σαδιστών, μεγαλοαπατεώνων και τοξικομανών. Ο Φρανκ Μπρουθ του «Μπλε βελούδου» έχει όμως και τη φωτεινή πλευρά του, του ζωγράφου, φωτογράφου και συλλέκτη έργων τέχνης. Οσο για την άλλη, τη ζοφερή, αυτή διαιωνίζεται εφέτος με το «Blackout» του Εϊμπελ Φεράρα.
1 «Τι να πω. Είμαι κακός. Μερικές φορές όμως έχει πλάκα να είσαι κακός». Λίαν εξομολογητική ατάκα του Χόπερ, που συνοψίζει τη διαχρονική εμμονή του με ρόλους ψυχασθενών.
2 Ο Εϊμπελ Φεράρα έσπευσε να τον εντάξει στο καστ του «Blackout» δίπλα στον Μάθιου Μοντίν, στην Μπεατρίς Νταλ και (τοπ μόντελ όλου του κόσμου ενωθείτε!) στην Κλόντια Σίφερ. Φυσικά δεν υπάρχει ουδείς λόγος να σπάσετε το κεφάλι σας να βρείτε τι ρόλο μπορεί να υποδύεται ο Χόπερ σε ένα ψυχολογικό θρίλερ.
3 Γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1936 στο Ντοντζ Σίτι του Κάνσας. Αμα τη λήξει του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σύσσωμη η οικογένειά του μετακόμισε στον Σαν Ντιέγο.
4 Το 1971 αποπειράται να γυρίσει μια ταινία με τον αρκετά δυσοίωνο τίτλο «The Last Movie». Τα μεγάλα στούντιο αρνούνται πεισματικά να τη φιλοξενήσουν και ο Χόπερ ξεκινά το μακροβούτι του σε καταχρήσεις και ναρκωτικές ουσίες. Ευτυχώς σύντομα θα καταφέρει να βγει και πάλι στην επιφάνεια.
5 Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το πρώτο ήμισυ της κινηματογραφικής καριέρας του πήγε κατά διαόλου επειδή σκόνταψε πάνω στον Τζέιμς Ντιν (συμπρωταγωνιστή του και στον «Επαναστάτη χωρίς αιτία», 1955, του Νίκολας Ρέι και στον «Γίγαντα», 1956, του Τζορτζ Στίβενς).
6 Η εκπαίδευσή του ήταν η πλέον βασική. Απλώς τελείωσε το γυμνάσιο. Οσο για την υποκριτική δεινότητά του τη «δάμασε» λίγο με πέντε χρόνια μαθητείας στη Νέα Υόρκη δίπλα στον Λι Στράσμπεργκ.
7 Του είχε προταθεί ο ρόλος του Mr Pink στο «Reservoir Dogs» του Κουέντιν Ταραντίνο αλλά εκείνη την εποχή ήταν απασχολημένος με άλλα σχέδια.
8 Ο «Ξένοιαστος καβαλάρης», η ταινία που «σκάρωσε» με τον Πίτερ Φόντα το 1969, είχε συνολικό κόστος παραγωγής 340.000 δολάρια. Στο box office όμως απέφερε πάνω από 50 εκατομμύρια δολάρια. Και στις Κάννες το βραβείο νέου σκηνοθέτη για τον Χόπερ. Το σενάριο της ταινίας (με ηθικούς αυτουργούς τον ίδιο, τον Φόντα και τον Τέρι Σάουθερν) προτάθηκε για Οσκαρ. Ο ίδιος αποφαίνεται σήμερα ότι η ταινία έβαλε στο μπλέντερ το πνεύμα και την αναρχία των 60ς. Δεν θα ενέδιδε όμως σε καμία περίπτωση σε ένα ριμέικ της. «Ο “Ξένοιαστος καβαλάρης” ήταν σαν μια μηχανή του χρόνου. Ηταν από μόνη της μια πολιτική δήλωση. Εκείνη την περίοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες ολόκληρες πόλεις καίγονταν, οι μαύροι εξεγείρονταν κάθε τόσο… Ολοι είχαν ταχθεί ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Δεν θα ήθελα όμως να ξαναγίνει ένα τέτοιο φιλμ. Νομίζω ότι σήμερα η κοινωνία έχει αλλάξει πολύ, ευτυχώς προς το καλύτερο».
9 Για όσους επιμένουν να το αγνοούν πρότυπο του Χόπερ ήταν ανέκαθεν η Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευθεί η εμμονή με τους γάμους και τα συνοδευτικά διαζύγια. Σύζυγοί του έχουν διατελέσει οι: Κάθρι Λα Νάσα, Ντάρια Χάλπριν, Μισέλ Φίλιπς (ο έγγαμος βίος μαζί της είχε διάρκεια 8 μερόνυχτα), Μπρουκ Χέιγουορντ. Από τις 4 Δεκεμβρίου 1995 θα είναι άραγε και η τελευταία; επίσημη σύντροφός του είναι η Βικτόρια Ντάφι.
10 Το 1995 απέσπασε ένα από τα πλέον δημοφιλή κινηματογραφικά βραβεία του MTV. Αυτό του «Καλύτερου κακού» για το «Speed».
11 Ο Ντένις Χόπερ ανήκει στη λίστα με τους 100 μεγαλύτερους (δηλαδή πιο άπληστους) συλλέκτες έργων τέχνης.
12 Ουδείς θα ξεχάσει τον σαδίσταρο Φρανκ Μπρουθ (ο Χόπερ σε ένα ακόμη ρεσιτάλ ψυχασθένειας) στο «Μπλε βελούδο» (1986) του Ντέιβιντ Λιντς. Ούτε βέβαια την κακοποίηση του τραγουδιού «In Dreams» του Ρόι Ορμπισον.
13 Ο Κόπολα του εξασφάλισε έναν από τους ιστορικούς ρόλους της καριέρας του, αυτόν του παρανοημένου φωτορεπόρτερ, στο «Αποκάλυψη τώρα» (1979). Η καριέρα του άρχισε έκτοτε να ίπταται πάνω από 50 ταινίες ως σήμερα.
14 Ο ίδιος επιμένει ότι αν δεν είχε δει ταινίες του Ροσελίνι, του Τρυφό και του Μπουνιουέλ θα ήταν σήμερα ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος.
15 Το 1987 κατέλαβε την 87η θέση στη λίστα του περιοδικού «Empire» με τους 100 κορυφαίους ηθοποιούς από καταβολής κινηματογράφου.
16 Το 1993 έκανε μια σειρά διαφημιστικά σποτάκια για τη Nike. Ακόμη και σε αυτά δεν θα αποποιηθεί τα σκοτεινά του ένστικτα. Εμφανίζεται ως ένας παράφρων διαιτητής του αμερικανικού ποδοσφαίρου που δεν διστάζει να μυρίσει ηδονικά σχεδόν το χιλιοφορεμένο παπούτσι του Μπρους Σμιθ.
17 Το 1987 παραλίγο να κερδίσει ένα Οσκαρ Β΄ ανδρικού ρόλου για το φιλμ «Πάθος για το μπάσκετ» του Ντέιβιντ Ανσπαγκ. Υποδύθηκε τον Shooter, τον αλκοολικό οποία έκπληξη! πατέρα ενός νεαρού μπασκετμπολίστα με… ειδικά προβλήματα. Η ταινία βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της ομάδας μπάσκετ ενός γυμνασίου που κέρδισε εν έτει 1954 το πρωτάθλημα της Πολιτείας της Ιντιάνα. Κινηματογραφικός «coach» o Τζιν Χάκμαν.
18 Του είχε προταθεί ο ρόλος του Mr Pink στο «Reservoir Dogs» του Κουέντιν Ταραντίνο αλλά εκείνη την εποχή ήταν απασχολημένος με άλλα σχέδια.
19 Η πρώτη του εικαστική εγκατάσταση το 1967 έφερε τον αρκετά εύγλωττο τίτλο «Bomb Drop» («Ρίψη βόμβας»). «Μια αιχμηρή και επίκαιρη υπενθύμιση των δύο βασικών συστατικών της δεκαετίας του ’60: του αντιμιλιταριστικού ακτιβισμού και της ποπ banalite» όπως επεξηγείται στο καλλιτεχνικό βιογραφικό του. Ο ίδιος είναι πιο σαφής. Εξηγεί ότι το έργο του αυτό απεικονίζει ένα μοχλό ρίψης βομβών ενός πολεμικού αεροσκάφους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και επισημαίνει ότι «διέθετε δύο γιγάντιους όρχεις και ένα θεόρατο φαλλό από πλεξιγκλάς και ανοξείδωτο ατσάλι». Δείχνει πραγματικά ενθουσιασμένος όταν περιγράφει εκείνο το περίφημο βράδυ των εγκαινίων της έκθεσής του. «Ολοι τους ήρθαν με σμόκιν, παρατηρούσαν αυτό το κατασκεύασμα και κανένας δεν είπε “αυτό είναι απαίσιο”, “μα καλά, τα ‘χεις τελείως χαμένα;”, “αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου”. Τότε ήταν που είπα στον εαυτό μου “Πρέπει να πάψεις να το κάνεις αυτό” και πήγα και γύρισα τον “Ξένοιαστο καβαλάρη”». Για όσους αγωνιούν για την τύχη του «Bomb Drop» ο στυγνός καλλιτέχνης το εγκατέλειψε στην έρημο του Νέου Μεξικού για να σαπίσει το γρηγορότερο.
20Στις 2 Ιουλίου 1975 κάποιοι δαιμόνιοι «μπάτσοι» του αστυνομικού τμήματος του Τάος (Νέο Μεξικό) αφίχθησαν στο κατώφλι του με ένα κολλαριστό ένταλμα συλλήψεως. Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα, ο Χόπερ εκτός του ότι αδυνατούσε να συμμορφωθεί με τον ντόπιο κώδικα οδικής κυκλοφορίας, παρέλειψε να αναφέρει ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, εγκατέλειψε το θύμα στον τόπο του δυστυχήματος και δεν υπήρξε ιδιαίτερα συνεργάσιμος με τα περιπολικά που τον πήραν στο κατόπι. Με 250 δολάρια αφέθηκε ελεύθερος.
