Η εφετινή χρονιά θα είναι μια εκπληκτική χρονιά ρήξης. Οχι μόνο λόγω της επιδείνωσης της οικονομικής κρίσης και της εξάπλωσής της προς την πραγματική οικονομία αλλά επίσης επειδή τρία σημαντικά γεγονότα θα τη σημαδεύουν για πάντα. Το πρώτο ήταν η αποτυχία του κύκλου της Ντόχα. Εκτός από τους επικαλούμενους λόγους πρόκειται για πραγματική άρνηση των κανόνων του διεθνούς εμπορίου όπως τους φαντάστηκε ο δυτικός κόσμος.
Αλλα δύο φαινόμενα προκαλούν αναταραχές στο οικονομικό τοπίο: η κατακόρυφη άνοδος τιμών του πετρελαίου και των αγροτικών προϊόντων δυσχεραίνει την ανάπτυξη μιας ισχυρής παγκόσμιας οικονομίας απλούστατα επειδή ο κόσμος δεν γίνεται να λειτουργεί μέρα με τη μέρα. Τελικά τα τέλη του 2007 και αυτή η χρονιά «είδαν» να αναδύεται θέμακλειδί των επόμενων ετών, εκείνο του ελέγχου των επιχειρήσεων και στην πραγματικότητα εκείνο της ελευθερίας των κεφαλαίων, μέσω της ακόμη περιθωριακής συζήτησης σχετικά με τα κρατικά επενδυτικά κεφάλαια.
Η εφετινή χρονιά θα είναι λοιπόν εκείνη της αμφισβήτησης της λειτουργίας των τριών μεγάλων αγορών: του εμπορίου, των κεφαλαίων και των μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Και αυτές οι τρεις αγορές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το νέο Μπρέτον Γουντς, έκφραση αποκλειστικά προορισμένη να υπογραμμίσει τον οικουμενικό και φιλόδοξο χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης- η οποία πρέπει να αρχίσει-, θα θέσει επί τάπητος τις μεγάλες συνισταμένες του νέου παγκόσμιου συμφώνου, με σαφήνεια και συνεκτικότητα. Βεβαίως, θα πρέπει αρχικώς να τεθούν οι βάσεις της νέας χρηματοοικονομικής αρχιτεκτονικής με δύο κύριους στόχους. Πρώτα από όλα θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις ξεκάθαρες και συνεκτικές όσον αφορά τις κύριες προκλήσεις οι οποίες προέκυψαν από την εξελισσόμενη χρηματοοικονομική κρίση, είτε πρόκειται για τη λειτουργία των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης, τους λογιστικούς κανόνες, την εκ νέου υπαγωγή ορισμένων χρηματοπιστωτικών θεσμών σε ρυθμιστικούς κανόνες, τη βελτίωση των εφαρμοζόμενων ρυθμιστικών και εποπτικών κανόνων που διέπουν τους χρηματοοικονομικούς θεσμούς, τον κώδικα συμπεριφοράς ως προς τα κρατικά επενδυτικά κεφάλαια ή το σύστημα αμοιβών και παροχής κινήτρων στην οικονομία.
Αυτό το νέο Μπρέτον Γουντς θα έχει τραπεζική και χρηματοοικονομική διάσταση, που το διακρίνει ήδη από το αυθεντικό Μπρέτον Γουντς του 1944-1945, το οποίο προσανατολιζόταν πολύ σε νομισματικά ζητήματα. Μπορούμε πάντοτε να ονειρευόμαστε την αντίθετη μετάβαση από εκείνη του Μαρτίου 1973 και να ξαναπεράσουμε από τις κυμαινόμενες αλλαγές σε πιο σταθερές. Δεν έχουμε όμως τίποτε να περιμένουμε από αυτής της πλευράς για τουλάχιστον πέντε- δέκα χρόνια, ενώ μια καλύτερη τραπεζική και χρηματοοικονομική διακυβέρνηση δεν μπορεί να περιμένει.
Ο στόχος θα είναι να καταστεί το 2009 ο πρώτος χρόνος ενός κύκλου ανάπτυξης που θα είναι ρεαλιστική διότι θα στηρίζεται στην αναγνώριση μιας άνευ προηγουμένου ισορροπίας η οποία θα οφείλεται στην ανακατανομή του πλούτου και των συνδέσμων οι οποίοι ενώνουν με τρόπο αξεδιάλυτο τις διαφορετικές όψεις των αγορών. Οικοδεσπότης αυτής της συνάντησης θα μπορούσε να είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γνωρίζοντας πως όταν τελειώσει αυτή η διαδικασία τα διεθνή όργανα οικονομικής και χρηματοπιστωτικής ρύθμισης, προσαρμοσμένα στα νέα δεδομένα, θα έχουν εκ βαθέων επανιδρυθεί.
Ο κ. Κριστιάν Μποϊσιέ είναι πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικής Ανάλυσης και ο κ. Ζαν Ερβέ Λορενζί είναι πρόεδρος του κύκλου των οικονομολόγων.
