Το λέει σε κάθε περίσταση: «Ι’m Greek! 100% Greek». Οµως είναι δύσκολο να το πιστέψεις κάθε φορά. Το όνοµα το έχει – Τζέισον Μαντζούκας. Το φιζίκ, από την άλλη, όχι και τόσο πολύ. Περισσότερο µε Βορειοαφρικανό ή Μεσανατολίτη µοιάζει, γεννηµένο και θρεµµένο στην έρηµο από βεδουίνους. Αυτό το παρουσιαστικό, λοιπόν, που του προκαλεί πονοκεφάλους κάθε φορά στα αεροπορικά ταξίδια του επί αµερικανικού εδάφους – καθ’ ότι θεωρείται σταθερά ύποπτος τροµοκρατικής οργάνωσης – αποτέλεσε την ευκαιρία για τον πρώτο µεγάλο κινηµατογραφικό ρόλο του. Στο πλευρό του Σάσα Μπάρον Κοέν παρακαλώ, στην καινούργια φαρσοκωµωδία του, η οποία φέρει τον τίτλο «Ο δικτάτορας».

Ο 37χρονος Μαντζούκας υποδύεται τον «Ναδάλ», έναν επιστήµονα υπεύθυνο του προγράµµατος κατασκευής πυρηνικών όπλων της χώρας που κυβερνά ο τρελός δικτάτορας Αλαντίν (δηλαδή ο Κοέν). Οι λεπτοµέρειες της πλοκής δεν έχουν σηµασία. Συγκρατήστε µόνο ότι ο Μαντζούκας µαζί µε τον Κοέν συνθέτουν ένα αχτύπητο δίδυµο, ιδίως όταν συνοµιλούν στα αραβικά. Υποτίθεται, δηλαδή, ότι πρόκειται για αραβικά καθ’ ότι ο καθένας τους αραδιάζει τις γλώσσες που γνωρίζει. «Εβραϊκά ο Κοέν και “σκοτωµένα” ελληνικά και αραβικά εγώ», όπως οµολογεί ο Μαντζούκας. Για τα ελληνικά θα εκφράσουµε τις αµφιβολίες µας, γιατί ούτε για «σκοτωµένα» δεν ακούγονται εδώ που τα λέµε, για τα αραβικά, από την άλλη, πάσο. Το µούσι κάνει ούτως ή άλλως όλη τη διαφορά. «Με ρωτάνε σταθερά στα κάστινγκ: Μπορείς να αφήσεις ένα τεράστιο µούσι που θα σε κάνει να µοιάζεις τρελός;» λέει ο γλυκύτατος Τζέισον. Οσο µεγαλύτερο, τόσο καλύτερο. Εξού και ο ρόλος του Οµάρ στη σειρά «Enlightened» όπου πρωταγωνιστεί η Λόρα Ντερν. Ή οι µικροί ρόλοι στις ταινίες των συµπατριωτισσών Τίνα Φέι και Νία Βαρντάλος, «Baby Μama» («Μαµάδες χωρίς µωρό») και «I Hate Valentine’s Day» («Μισώ την ηµέρα του Αγίου Βαλεντίνου») αντιστοίχως.

Πάντως, τον ρόλο στην ταινία του Κοέν τον πήρε επιπλέον και επειδή γνωρίζει «από αυτοσχεδιασµό». Είναι γνωστό πως όταν παίζεις µε τον Κοέν πολλές σελίδες του σεναρίου πετιούνται από το παράθυρο. Ο αυτοσχεδιασµός ήταν και η αφετηρία του προς την κατεύθυνση της υποκριτικής όταν ήταν φοιτητής στο Κολέγιο Μίντλµπερι του Βερµόντ. Μετά, αποφάσισε να αποκτήσει «εξωσχολικές εµπειρίες», οπότε ταξίδεψε για κάποια χρόνια στο εξωτερικό – στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή συγκεκριµένα. ∆εν µπορεί, κάποιος µακρινός συγγενής θα κατάγεται από αυτά τα µέρη…